Alex rijdt de sloot in

Het is oudejaarsdag. Alex heeft vakantie, maar weet niet wat hij doen moet.
Jammer, dat papa ziek is. Vanmorgen is ' de dokter nog geweest, en die heeft gezegd: „Als u nu rustig in bed blijft, dan mag u vanavond een uurtje op". Alex vindt het niet fijn, dat papa juist op oudejaarsdag ziek is. Hij hoopt, dat papa weer gauw beter is. Er zijn zóveel mensen die griep hebben.

Alex gaat naar buiten en zoekt Moortje, de poes. Nergens ziet hij Moortje. Hij kijkt in de schuur. Nee, ook niet.
"Poes...poes..poes" roept Alex. Ja, daar komt Moortje aan. Maar dacht je, dat Moortje naar Alex gaat? Ze loert op een vogeltje. Maar vogeltjes zijn zo vlug!
Altijd als Moortje er een wil vangen, vliegen ze weg. Moortje loopt over het tegelpad met kleine stapjes. Haar kopje houdt ze schuin. Alex gaat de poes achterna en zegt lachend: „Nou heb ik je, deugniet! Laat de vogeltjes maar leven hoor!".
Samen komen ze de keuken binnen- „Mmmmmm... - wat ruikt het lekker mam! Bakt u tóch oliebollen? Wat een verrassing!" „Ja Alex, ik was het niet van plan, omdat papa ziek is. Maar vanmorgen heeft oom Kees gebeld, dat hij met tante Carla komt. En wat denk je .... - ze nemen opa mee. Opa is maar alleen, en die blijft ook nieuwjaarsdag"
„O mam, wat fijn! Want het is zo gezellig als oom Kees en tante Carla er zijn. En ik ben blij, dat opa ook komt.
Die is zo alleen, nu oma er niet meer is hè!". „Hoi mam", roept Jakomien, „opa kan mooi vertellen, enne..... oom Kees zal wel weer met ons gaan zingen!".
Alex heeft twee zusjes en één broertje.
Jakomien, Tieneke en kleine Dikky.
Tieneke zit nog in de box en Dikky is pas zes weken oud. Een schatje, waar ze allemaal dol op zijn. „Krijgen we nu al een oliebol mam? Ze zien er zo lekker uit", zeurt Jakomien. „Nou vooruit dan maar, vanavond dan één minder", lacht mama. Maar dat geloven Alex en Jakomien niet! Mama strooit poedersuiker op de oliebollen. Ze zitten met elkaar te smullen. Moortje springt op Jakomiens schoot. „Hier snoeperd!" ze geeft de poes een klein stukje. O, Moortje lust wel een hele oliebol. Maar dat gaat niet hoor!

Zo, mama is klaar met bakken. Alex en Jakomien moeten samen nog boodschappen doen. Mama heeft alles op een brielje geschreven. Bij de bakker moeten ze veel brood kopen, want Nieuwjaarsdag is de winkel gesloten. Jakomien blijft voor iedere etalage staan. „Opschieten....!" bromt Alex. „Ik wil vanmiddag nog even bij Hans gaan spelen".
Jakomien vindt er niets aan, dat Alex zo'n haast heeft. Ze zou in alle winkels wel iets willen kopen. Hoeveel geld zal je dan wel niet moeten hebben!
Bij de bakker is het druk. De mensen kopen van alles. Met de tassen vol, komen Alex en Jakomien thuis.
„Hè...hè...", zucht Jakomien, „ik ben er moe van geworden. Is opa er nog niet?"
„Nee meisje, hij zal zo wel komen. Ga de boodschappen maar opruimen".
„Mam!" Alex kijkt mama vragend aan, „mam, mag ik nog even bij Hans gaan spelen?" ,,Zou je dat wel doen Alex.
Blijf gezellig thuis joh!" „Even mam, ik blijf niet lang weg". ,,Nou vooruit dan maar. Op tijd thuis hoor!"
Alex hoort niets meer en holt weg. Hij komt hijgend bij Hans aan. „Hallo, wat ga jij doen? Mag dat?" Hans, die net in een oude auto van zijn vader stapt, knikt, en zegt overtuigend: „Ja wel hoor!
M'n vader is niet thuis, maar die vindt het heus wel goed. Die auto gebruikt mijn vader om naar het land te gaan, en voor allerlei karweitjes bij de boerderij".
Dan kijkt Alex met verschrikte ogen naar Hans. Die gaat in de oude auto rijden. Echt rijden! Hoe durft hij! O, als hij ergens tegen op zal rijden....
Maar Hans is helemaal niet bang en rijdt een paar rondjes op de werf.
Opeens remt Hans en stopt netjes bij Alex, die bang tegen de schuur is gaan staan. „Nou jij!" commandeert Hans.
„Ik..? Ik heb nog nooit in een auto gereden!" „Och joh....makkelijk genoeg! Kijk", zegt Hans, „hier is de rem, en... - het gaspedaal moetje zachtjes, indrukken. Nou, en dan gaat alles vanzelf. En natuurlijk recht sturen. Maar dat moet je met de fiets ook".
Alex luistert bewonderend. Het lijkt helemaal niet moeilijk. Zelfs heel eenvoudig. Zijn angst verdwijnt. Hij zou het best kunnen proberen. Héél langzaam rijden, dan kan er niets gebeuren. Bij Hans ging het toch ook goed? En papa.... papa doet als hij rijdt, ook alleen iets met zijn voeten. En....sturen natuurlijk. Alex krijgt er een beetje zin in. Wat zullen ze thuis opkijken, als hij het straks zal vertellen!
„Nou stap in", zegt Hans ongeduldig.
Hij geeft Alex nog een paar aanwijzingen. En daar zit Alex. Deftig achter het stuur. Toch wei griezelig nou. ,,Daar zit de rem hoor!" schreeuwt Hans door het raampje. Alex start en ...ja hoor, er begint beweging in te komen. Met z'n voet voorzichtig op het gaspedaal, rijdt Alex, 't Jonge, wat gaat dat fijn! Dat had hij niet gedacht. Later heeft hij in een wip zijn rijbewijs hoor! Dat zal papa wel niet veel kosten. O, laat hij uitkijken en goed sturen, want anders.....! Daar staat weer een grote schuur. Niet te hard Alex! O ja, een beetje remmen. Alex rijdt netjes langs de schuur, en dan om de schuur hen. Maar dan.... daar had hij niet op gerekend.... Hij ziet opeens een sloot..... Remmen..... remmen, moet hij. Zo vlug mogelijk! Maar van schrik laat Alex het stuur los en de auto tolt in het rond. Alex ziet nog net, dat Hans angstig aan komt hollen. En dan.... de auto kantelt in de sloot. '

Hans begint te gillen om hulp. Huib, de knecht komt op hej geroep af. teen ziet hij wat er gebeurd is. „Gelukkig zit er niemand in Hans. Maar hoe komt...."
„M'n ..... m'n vriend zit... zit er in!" stamelt Hans. Als Huib dat hoort, springt hij zonder te aarzelen boven op de auto en slaat een ruit in. De deur kan hij niet meer open krijgen. Het lijkt, of Alex bewusteloos achter het stuur zit.
Wat nu.....? Wat moet Huib beginnen?
Er moet hulp komen! Hij draaft weg. En met een verschrikt gezicht komt hij in de keuken van de boerderij. Stotterend vertelt hij alles.
De moeder van Hans weet niet wat ze hoort. Meteen belt ze de dokter. Gelukkig kan die direct komen. „O, o die jongens toch! Wat zal haar man..... " In paniek staat Hans nog bij de auto als de dokter komt. Met elkaar halen ze Alex uit de auto. Die kijkt ineens angstig om zich heen. „Waar.... waar ben ik? De... auto....!" „Stil maar" sust de dokter. En ze dragen Alex naar binnen. Dan begint Hans te huilen en snikt: ,,Het is allemaal mijn schuld. Ik.." Hortend en stotend vertelt hij, dat hij eerst gereden had, „..en toen heb ik gezegd, dat Alex ook moest gaan rijden. En nu...." De dokter onderzoekt Alex en constateert, dat zijn ribben gekneusd zijn. „daar moetje een poosje mee rusten, jongetje! Je dacht dat je al een chauffeur was, maar dat valt tegen hè?" Alex zegt niets. Hij trilt nog van angst. Hij had wel beklemd kunnen raken, en dan...... o, Alex moet er niet aan denken! Zijn borst doet zeer en z'n hoofd doet zo raar. Hij is duizelig. De dokter zal hem thuisbrengen.

Mama had al een paar keer het raam uitgekeken. „Waar blijft Alex?" had ze gedacht. Kwam hij maar thuis, want het wordt al schemerig. Oom Kees en tante Carla, met opa zijn er al. En dan ineens..... Ze zien de doktersauto stoppen. In een mum van tijd is mama bij de deur. De dokter draagt Alex naar binnen. „Hier mevrouw, de laatste dag van het jaar is hij ondeugend geweest. Maak maar een bed voor hem klaar in de kamer. Z'n ribben zijn flink gekneusd. Ik kom over een paar dagen bij hem kijken.

Ik ben blij, dat mijn vader vroeger geen oude auto had. Misschien..... misschien was ik dan ook ondeugend geweest!"
Met een guitig gezicht gaat de dokter weg.
Ze begrijpen er allemaal niets van.
Papa is uit bed gekomen. Hij denkt nu niet aan de griep. Alex ligt te beven op de bank, waar de dokter hem neergelegd heeft. „Alex toch..... wat is er gebeurd'' vragen mama en papa ontsteld. Alex vertelt hoe het gegaan is. Nu lopen de tranen over z'n wangen. ,,M'n borst doet zó zeer!" snikt Alex. Jakomien zegt met een trillend stemmetje: „Jongens doen altijd gevaarlijk, mam! Alex had wel kunnen verongelukken.....!" „Ja meisje", papa strijkt over haar hoofd, „de Heere heeft Alex bewaard. Wij zijn altijd in gevaar. Soms door een ander, en soms door ons eigen schuld. Laten we nooit vergeten, dat de Heere ons altijd weer genadetijd geeft, om Hem te zoeken".
Alex knikt. Hij begrijpt papa wel. Verleden week stond het nog in de krant, dat een jongen verongelukt was. Hij had stiekem op een tractor gereden. Oom Kees draagt een bed naar beneden. Alex moet de eerste dagen rusten, misschien wel langer. Beneden in de kamer is het gezelliger dan boven. Daar ligt hij nu op oudejaarsdag. Wie had dat gedacht!
's Avonds kan hij niet mee naar de kerk.
Alex vindt het juist zo fijn, om met oudejaarsavond naar de kerk te gaan.
Net of alles dan anders is. Maar na de kerkdienst, als Tieneke en Dikky allang liggen te slapen, mogen Alex en Jakomien nog opblijven. Mama heeft chocolademelk gemaakt. Het is ó zo gezellig!
Zelfs Moortje ligt tevreden te spinnen in haar mandje. Lekker was het stukje oliebol, wat ze weer gehad heeft.
Oom Kees had beloofd, dat ze nog met elkaar zouden zingen bij het orgel.
Ze zingen het ene vers na het andere.
Alex kan niet meezingen, want dat doet te zeer. Hij vindt het heerlijk om te luisteren. En als opa nog een verhaal gaat vertellen, zitten ze ademloos te luisteren. Als opa klaar is zegt hij: „Ik ben er moe van. Maar één vers gaan we nog met elkaar zingen, voordat we gaan slapen. Daar kunnen we het oudejaar mee uit, en het nieuwe jaar mee in:
Ik steun op God, mijn toeverlaat, Dies heb ik niets te vrezen.
Wie God vertrouwt, dien deert geen kwaad;
Uw tent zal veilig wezen;
Hij zal Zijn engelen gebiên. Dat z'u op weg bevrijden;
Gij zult hen, in gevaren, zien - Voor uw behoud'nis strijden.
Dan dankt opa de Heere, dat ze het hele jaar bewaard zijn. Ook vandaag.
Maar bovenal of hun schuld vergeven mag worden. En ze in het nieuwe jaar, de Heere oprecht mogen dienen. Deze oudejaarsdag zullen ze niet gauw vergeten. Alex zéker niet!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen