Informatielekken Urenco zorgwekkend

De kwestie werd aan de orde gesteld door de socialistische afgevaardigde Tam Dalyell, die vragen stelde over de veiligheidsmaatregelen in Almelo en waarom de Nederlandse regering de Britse en Westduitse regering niet op de hoogte had gesteld van wat er gebeurd was.

Dalyell zei dat hij nu zelfs nog twijfelde of de Britse ministers zich wel bewust waren van hetgeen dat gebeurd was. Hij voegde daaraan toe dat hij van mening was dat zij zich niet realiseerden wat voor implicaties er eventueel aan een islaratische atoombom verbonden zijn en wat de gevolgen hiervan kunnen zijh.

Achtergrond

De achtergrond voor deze vraag is het feit dat een Pakistaanse dr. Abel Qader Khan in 1972 door een Nederlandse dochtermaatschappij was aangenomen voor de Ultracentrifugefabriek Nederland (UCN), de Nederlandse partner in het project met West-Duitsland en Groot-Brittannië. Dr. Khan werkte drie jaar voor deze dochtermaatschappij en gedurende deze tijd werkte hij ook een korte periode ais vertaler in Almelo en omstreken. Gedurende deze periode zou Khan de geheimen gestolen hebben en er zijn nu geruchten dat hij in Pakistan werkt aan de fabricage van een atoombom.

De staatssecretaris voor energiezaken Norman Lamont verklaarde namens de regering dat Khan wellicht in een positie zou zijn geweest waarin hij toegang tot vertrouwelijke informatie zou hebben gehad. In 1975 keerde hij terug naar Pakistan.

Dalyell had de minister gezegd dat het stelen van atoomgeheimen door dr. Khan zelfs slechter was dan hetgeen de Russische agent Blunt, die overigens zelf bekend heeft, of de andere atoomspionnen Klaus Fuchs en dr. Alan Nunn die gedurende en na de Tweede Wereldoorlog atoomgeheimen aan de Russen hebben doorgegeven, gedaan hebben.

Lamont, die op Dalyell's vragen antwoordde waarom de Nederlandse autoriteiten de Britten niet van het gebeurde op de hoogte hadden gesteld, dat zij dit aan de Nederlanders gevraagd hadden, maar dat zij tot op heden nog geen bevredigend antwoord gekregen hadden.

Laksheid

De minister zei dat sinds het project begonnen was, er duidelijk was gesteld dat samenwerking met nog drie andere landen mogelijk kon zijn tenzij vertrouwelijke informatie alleen dan aan hen verstrekt werd na goedkeuring door het comité dat de drie landen vertegenwoordigt.

Een dergelijke procedure werd niei gevolgd in het geval van dr. Khan en zijn vertrek naar Pakistan in 197ij werd zelfs niet aan dit comité meegedeeld. Evenmin werden zij op de hoogte gesteld van de diefstal, pas lang nadat dit gebeurd was kregen zij dit te horen.

Lamont zei dat de Britse bezorgdheid over de Khan-affaire aan de Nederlandse regering was overgebracht en nog eens onderstreept door Thatcher tijdens haar gesprekken met Van Agt onlangs in Londen.

In oktober ontving de Britse regering een vertrouwelijk rapport over de affaire en besloten werd toen om in november tot „passende acties" over te gaan.

Lamont verklaarde nog dat de Nederlandse regering via allerlei kanalen duidelijk was gemaakt dat herhaling van affaires als die met de Pakistaan Khan niet voor mogen komen. Deze gedachtengang werd onlangs aan minister-president Van Agt kenbaar gemaakt tijdens een persoonlijk gesprek met zijn Britse ambtgenote Margaret Thatcher. Van Agt verklaarde dat de Nederlandse regering alles in het werk zal stellen om herhaling van de affaire te voorkomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen