Eindtyd

wortelen. In de religie vindt de levensleer een fundament. Lange tijd is de christelijke zedenleer niet afzonderlijk behandeld. Ook Calvijn bespreekt de levensleer in zijn befaamde „Institutie onderwijzing in de christelijke religie" als een eenheid met zijn uiteenzettingen over de christelijke waarheid.

Met het verval in de christelijke religie, zoals de jaren zeventig deze ons op benauwende wijze te zien hebben gegeven, gaat dan ook een verval in het christelijke leven hand in hand. Dit verval is lang_ voorbereid. Reeds de filosofen van de Verlichting in de 18e eeuw begonnen het gezag van het Woord van God te ondermijnen. In de Franse revolutie droeg het gestrooide zaad bittere vrucht. De doorwerking van deze godloochenende gedachten gaat via diverse wijsgerige systenen door. De laatste dijken die deze vloed van ongeloof en revolutie nog binnen de perken houden moeten bezwijken als ook kerken van Gereformeerd belijden bezwijken voor de geest van het modernisme. In de vorige eeuw werd de Vrije Universiteit opgericht als een bolwerk van waaruit het Modemisme in kerk en maatschappij zou moeten bestreden worden. In plaats van bestrijding wordt nu echter het modernisme vanuit deze instelling gepropaEen pro-abortus demonstratie. Een duidelijk teken van het loslaten van ethische normen. tung aller Werte" (een herwaardering van alle waarden). De vraag moet wel gesteld worden: Hoe staat het dan in de kerk? De van God en Zijn dienst reeds lang vervreemde mens geeft daar toch niet de toon aan? Dat zou het geval niet moeten zijn, evenwel de zuigkracht van het atheïstische, moderne levensbesef heeft belangrijk bijgedragen tot het doorbreken van allerlei zedelijke opvattingen, die in de christelijke gemeenschap lang hebben gegolden.

Diverse theologen hebben immers gepoogd een brug te slaan tussen de kerk en het moderne levensbesef. Daartoe moest een totaal andere visie op het Woord van God dienen. Die nieuwere Schriftbeschouwingen betekenden dan ook een aanval op het geloof aan het steile gezag van de Schrift, zoals naar Gereformeerd belijden dat steeds was geoefend.

Via deze nieuwe beschouwingen blijkt men Gods Woord andere dingen te kunnen laten zeggen, dan de kerk er eeuwenlang in gelezen heeft. Zo gaat het ten aanzien van de sexuele moraal, de abortus, de euthanasie e.d. moge leven; want om hoererij te vermijden, zal een iegelijk man zijn eigen vrouw hebben, en een iegelijke vrouw haar eigen man".

Het man- en vrouw-zijn voor elkaar in tedere verenig^ing is een scheppingsgaye, die binnen de instelling van het huwelijk behoort en daar alleen. Overigens niet losgemaakt van de andere oorzaken, waarom God het huwelijk heeft ingezet, namelijk de wederzijdse hulp en bijstand, en de opvoeding van de kinderen. Alleen in het kader van deze wettelijke verbintenis behoort dit samenleven als man en vrouw zijn plaats te hebben.

Het klinkt velen hopeloos ouderwets in de oren. Helaas wordt het buitenechtelijke geslachtsverkeer openlijk gerechtvaardigd. Niet slechts van de Jonge mensen, die vóór hun huwelijk vooruitgrijpen op hetgeen pas in het huwelijk als gave Gods mag ontvangen en genoten worden, maar ook van gehuwden, die in allerlei buitenechtelijke geslachtelijke relaties leven, hetzij met gehuwden of ongehuwden. Men neme eens nota van allerlei advertenties, waarin openlijk naar zulke relaties gevraagd wordt, zelfs in een dagblad als „Trouw". De oude, gereformeerde leer schuwde niet ztdke verhoudingen als hoererij en overspel te

Geweldige veranderingen voltrokken zich in de Jaren zeventig. E an nieuw decennium komt acui: De Jaren tachtig. Terugziende denken we aan de woorden van Paulus aan de gemeente van Thessalonica: „Dat U niemand verleide op enigerlei wijze; want die komt niet tenzij dat eerst de afval gekomen zij en dat geopenbaard zij de mens der zonde, de zoon des verderfs." (2 Thess. 2:3). Het einde aller dingen wordt door de openbaring van de mens der zonde aangekondigd. In de grote afval van onze tijd kondigt het naderend wereldeinde zich aan.

Reeds in 1952 schreef wijlen prof. dr. K. Dijk hierover in „Het einde der eeuwen". We laten hem ten slotte uitvoerig aan het woord:

„Maar wie aandachtig het proces beziet, dat vooral sinds het begin der vorige eeuw bezig is zich te voltrekken, moet

We mogen voor deze ontstellende feiten onze ogen niet sluiten, én we moeten vooral hierop bedacht zijn, dat de afval in de hand gewerkt wordt door een synthese-christendom, dat buitengewoon schoon schijnt doch niet aan de kerk bindt maar tenslotte van het Christendom zich losmaakt."

En verder: „Zo is ook de gang van het afvalproces. Eerst doen de twijfel en het ongeloof ten opzichte van Gods „strakke waarheid" hun verwoestend werk, waarmee de dienst „der wereld" doorgaans gepaard gaat; dan wil men nog wel christelijk en kerks blijven, zelfs evangelisch, maar tegelijk de vrijheid genieten, die men zelf gecreëerd en gedecreteerd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen