Aanvoer olie voor westerse landen zal spoedige stokken

Volgens de CIA zijn er twee mogelijkheden waardoor grote problemen zouden kunnen worden vermeden. Het ontdekken van iiieuwe grote olievoorraden is de eerste oplossing terwijl ook een snellere ontginning van de oliebronnen in jde Arabische landen een uitweg kan bieden.

Men waarschuwt ervoor dat het Westen steeds minder op een voorkeursbehandeling zal kunnen rekenen bij de leveringen vanuit de OPEC-olielanden. Zeker 'lijkt het ook dat deze staten hun produktie eerder op een lager dan op een hoger peil zullen handhaven. Daarbij komt nog dat üe Sovjet-Unie spoedig gedwongen zal worden tot grote olie-importen over :"te gaan. Tot op heden konden de Russen "zich voor wat hun olievoorziening betreft •zelf bedruipen. Grote olie-importen zullen onvermijdelijk tot gevolg hebben dat de Sovjet-Unie zijn invoer van Westerse .technologie zal beperken.

T^d drhigrt
; , Daar het niet te verwachten is dat spectaculaire olievondsten gedaan zullen worden zal het Westen zich moeten toeleggen op een groter gebruik van steenkool en kernenergie, ondanks het feit dat er hiertegen bij brede lagen van het publiek bezwaren bestaan. Dat vooral vanwege de aantasting van het milieu en door de gevaren die er aan toepassing van kernenergie kunnen kleven.

Het tachtig pagina's tellende rapport van de CIA heeft als titel .„De olievoorziening in de toekomst" gekregen en spitst zich toe op de periode van nu tot 198S. De inhoud van het rapport heeft de politici nog somberder gemaakt over onze energievoorziening op kortere termijn. Zij zeggen nu dat „de wereld geen jaren de tijd meer heeft om over te schakelen op alternatieve energiebronnen". Het rapport zeg^t dat de olievoorzipning vooral in de tweede helft van de jaren tachtig ernstig in het gedrang zal komen.

Produktle lagrer

Het vooruitzicht van de olieproduktie van de OPEC-landen in de komende zes jaar is verslechterd. In 1977 werd nog aangenomen dat de produktie de komende jaren een hoogte van 43 tot 47 miljoen aten per dag zal bereiken. Volgens de huidige berekeningen van de CIA zal dat cijfer echter niet hoger liggen dan 35 miljoen. Zouden de OPEC-landen de huidige politiek voortze1;ten dan komt het produktiecijfer zelfs uit op slechts 30 miljoen vaten per dag.

Nu de communlstlache landen en de staten van de derde wereld hun Olieraffinaderij op Curagao. Er is maar weinig nodig aan tegenvallers of de aanvoer van ruwe aardolie naar westerse industrielanden komt in de knel. De gevolgen van het wegvallen van een deel van de olie-invoer zijn niet te overzien indien niet over wordt gegaan op andere energiebronnen. Importen uit OPEC-Iandeu graan verhogren graat onze invoer ernstig: grevaar lopen. Terwijl onze behoefte aan energfie zal toenemen zal de Invoer van olie afhemen: iedereen beg^r^pt dat daardoor de zaak moet vastlopen. VoIg:ens de CIA zal de dalende trend, in de olie-invoer zich spoedig: inzetten en daardoor zou ovérg:aan op alternatieve energ:iebronnen op korte termen van levensbelang: z^n.

Kernenergie

Voor de 'Westerse wereld zal kernenergie de meest voor de handliggende toekomstige alternatieve energiebron zijn. Het zal waarschijnlijk zelfs de enige energiebron zijn voor sommige Europese landen en Japan, maar of deze bron gebruikt zal worden is onzeker..

Bij de niet op olie gebaseerde energie gaat het volgens de CIA om de vraag of het publiek een verhoogd gebruik van steenkool en kernenergie accepteert. Iets ' wat nog lang niet zeker is.

De groei van het olieverbruik is tot nu toe haast onderbroken geweest. In de laatste 100 jaar is er voor 1000 miljard vaten aan olie gevonden, en zijn er 400 miljard (de laatste tien jaar alleen al 200 miljard) vaten olie geboord.

In de laatste vijftig jaren tot aan 1970 werd voor gemiddeld 20 miljard vaten aan olie ontdekt per jaar.

Hoewel de vondsten van olie zowel afhangen van zowel geluk als geologie, lijkt het waarschijnlijk dat een verhoging van het aantal vondsten niet tot de mogelijkheden behoort. op de planning. Zouden de oliemaatschappijen, de olieoonsumerende landen samen met de oliejproducerende staten om de tafel gaan zitten dan zou een produktieplanning tot de mogelijkheden behoren. Een dergelijke samenwerking met mondiale aspecten ziet echter bijna niemand zitten. De olielanden zullen zich begrijpelijk zeker niet laten voorschrijven hetgeen zij met de delfstoffen op hun territoria moeten doen of laten.

Moeilijk haalbaar

De bezitters van 60% van 's werelds geschatte 650 miljard vaten oliereserve — Saoedi-Arabië, Koeweit, Irak, Iran en de ."^^erenigde Arabische Emiraten — hebben zelfs een produktiebeleid aangekondigd dat een snelle groei van de omzet moet beperken.

'Volgens de CIA moeten er in de komende jaren twee dingen gebeuren om do daling in de wereldolieproduktie te vertragen. De wereld moet snel een „tweede" Perzische Golf vinden of de bezitters van de reserves in de Perzische Golf moeten ervan overtuigd worden dat het in hun eigen belang is om snel hun bronnen te ontginnen.

Het is niet nodig om te zeggen, dat beide moeilijk haalbaar zijn.

Terugkomend op de Sovjet-Unie en haar bondgenoten zegt het rapport dat, tenzij zij bereid zijn om een aanzienlijke daling in de economische groei te accepteren en zelfs rantsoeneringen voor de consumenten zullen toestaan, deze landen als een groep waarschijnlijk binnen drie of vier jaar netto olie-importeurs zullen worden.

Oostblok in problemen

Het probleem voor het Kremlin is dat zij hun bondgenoten een gestadige aan

Een onzichtbare band verbindt Teheran en Caracas
Tervrijl in Teheran de gijzeling de Hoe weinig de Verenigde Staten vijfde week in gaat, richten zich de ogen van de gehele wereld op Caracas, de hoofdstad van Venezuela. De beslissingen die hier de volgende .week genomen zullen worden, zijn menselijkerwijze beslissend voor de wereldconjunctuur in 1980. Zal de wereldeconomie opnieuw een slag toegebracht worden? Of zal de worsteling tussen rijk en arm, tussen de geïndustrialiseerde wereld en de rest, tussen het Westen en het MiddenOosten een rustpauze worden gegund?

De vooruitzichten zijn wat dat betreft niet hoopvol. De aankondiging dat Venezuela te zamen met de Arabische landen reeds voordat de Opecvergadering in Caracas begint, tot een forse olieprijsverhoging besloten heeft, stemt tot nadenken.

De dertien olieministers, die hier de volgende week zullen bijeenkomen, wacht een volle agenda. Gebruikelijk is, dat hun vergaderingen binnen het Opeoverband niet meer dan één dag in beslag nemen. Dit keer rekent men er op, dat ze minstens drie dagen nodig zullen hebben om de koers voor 1980 uit te stippelen.

Afgezien van de kloof tussen producenten en verbruikers, vormen de producenten allerminst een eenheid. Hun verdeeldheid werd hard gedemonstreerd in Geneve tijdens hun laatste bijeenkomst, nu een half jaar geleden. Saoedi-Arabië weigerde ook maar één streep toe te geven. Hardnekkig bleef het zich verzetten tegen de door Libië en andere verlangde prijsverhoging van 14,60 dollar per barrel naar 23 dollar.

Zal de eenheid in Caracas hersteld worden? Zo ja, en op welk peil? De vertragende invloed die van Sheik Yamani uitging op de prijspolitiek van de Opeclanden schijnt haar kracht verloren te hebben. Daarin speelt de gijzeling in Iran een grote rol.

Nog steeds gedragen de Verenigde Staten zich in de ogen van het Midden-Oosten als een vleugellamme eend, wien elk eigen Initiatief ontbreekt.

In de ogen van de Arabische wereld is ayatollah Chomeiny meer waard dan de man in het verre Witte Huis, die nog steeds de kwestie denkt op te lossen op een westerse wijze. Die nog steeds geen weg gevonden heeft om gebruikmakend van de in het Oosten sluimerende anti-Chomeiny krachten de Verenigde Staten uit de verlammende omhelzing te verlossen. economische terug:g:ang: teng:eTolg:e zou hebben. Moskou probeert onx deze achterultgrang: van de vermindering: van de olieproduktie te voorkomen door nieuwe velden aan te boren, maar deze schenen moeliyk te ontgrinnen z^n.

Forse daling:

De omzet van Samotlar, het grote olieveld in West-Siberië, nadert haar maximum, zij produceert ongeveer het vierde deel van de totale Russische omzet, nadert haar maximum en is beslissend voor de toekomstige Russische produktie. De CIA-deskundigen verklaren dat uit geruchten die zij vernomen hebben van Russische deskimdigen duidelijk blijkt dat als de lading zich inzet dit ook een forse zal zijn, omdat het veld zeer intenvan de rest van de wereld begrijpen wordt duidelijk uit de pogingen die ze doen om Europa meer voor het gebeuren in Iran te interesseren. Dat zij dat proberen is hun goed recht. Maar. wie doet dat nu uitgerekend aan de vooravond van de Opecvergadering waar over de toekomst van datzelfde Europa wordt beslist?

De signalen waren duidelijk. Dat is gebleken op de vergadering die vorige week werd gehouden in Parijs. Daar vergaderden de twintig landen, die te zamen het Internationale Energieagentuur vormen.

Aan de orde was de verdeling voor 1980 van de in de westelijke wereld in te voeren olie. De Westdultse minister van Economische Zaken Lambsdorf was ook aanwezig. Hij legde er in de discussie de nadruk op, dat de eerste prioriteit moet zijn „de olie uit de sfeer van de politiek te halen". Wat kan dat anders betekenen, dan dat Europa ondanks het feit, dat het de gijzeling in Iran niet toejuicht, toch niet staat te dringen om Chomeiny tegen zijn haren in te strijken? Daarbij komt dat op de agenda in Caracas ook de situatie in Iran prijkt. Weliswaar met een omweg. De Opeostaten willen de Iraanse eis bespreken om de olieprijzen los te maken van de dollar. Daarbij kan het niet anders of de gehele verhouding tussen Iran en de Verenigde Staten komt aan de orde.

De vraag is of de Opeclanden bij dit punt hun eenheid zullen kunnen bewaren. Immers op dit punt zijn de partijen ernstig verdeeld. De spanningen in het Midden-Oosten en in de Arabische wereld nemen toe. De bezetting van de Grote Moskee in Mekka was daarbij slechts een topje van de ijsberg, die zich liet zien. De Golfstaten in het bijzonder zien de ontwikkeling in Iran met argusogen aan. Een radicalisering van de situatie is het laatste dat de Emirs in deze contreien wensen.

Toch is een uiteenvallen van de Opeclanden op dit punt niet te hopen. Want slechts een eensgezind optreden kan een halt toeroepen aan de subversieve krachten, die van de beroeringen in dit deel van de wereld misbruik trachten te maken.

Teheran en Caracas liggen duizenden kilometers van elkaar verwijderd, maar zijn door onzichtbare banden vandaag aan elkaar gebonden. Zullen het knellende banden voor het Westen worden? We zullen het volgende week weten! de Sovjet-Unie ertoe kunnen dwingen om minder westerse machines en technologie te importeren.

Geen g^eld

Om het energieverbruik in de SovjetUnie te beperken, zonder dat dit gevolgen zou hebben voor de economie zal erg moeüijk zijn en de Sovjet-Unie kan het zich niet veroorloven om olie te gaan importeren.

Op basis van hun totale analyse van alle communistische landen, inclusief China (dat volgens hen geen grote bijdrage aan wereldolievoorziening zal leveren in de komende tien jaar) zullen zij ongeveer 1 miljoen vaten olie per dag moeten importeren.

Maar omdat de olieprijzen in deze periode waarschijnlijk snel zullen stijgen, is

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen