Lozen zout in Rijn niet nodig

Die beschuldiging is donderdag geuit door de Vlaamse Milieubeweging ,,Agalev" (anders gaan leven), die bij de verkiezingen voor het Europese Parlement zo veel stemmen op zich wist te verenigen dat ze bijna een zetel in dat Parlement Het zout dat een afvalprodukt is van de Franse kaliummijnen zou gezuiverd kunnen worden en als bijvoorbeeld keuken- of strooizout kunnen worden verkocht. Maar volgens Agalev is een poging daartoe mislukt omdat grote zoutproducenten zoals Solvay (in België, Duitsland en Frankrijk), AKZO (in Nederland), BASF (in Duitsland en België) en het Franse bedrijf Rhone Poulenc zich daartegen verzetten.

Afgewezen

Volgens Agalev hebben de Mines de Potasse d'Alsace (MPDA) al in 1952 de kous op de kop gekregen toen ze het afvalzout wilden gaan gebruiken om er huishoudelijk zout van te maken. Bij een Frans ministerieel besluit van 16 maart 1952 werd zo'n verzoek ,,op hygiënische gronden" afgewezen. Volgens de Vlaamse Milieubeweging gebeurde dat onder druk van de Europese zoutfabrikanten. In ruil voor afwijzing van het verzoek zou, nog steeds volgens Agalev, MPDA de gehele Franse kaliummarkt „toegewezen" gekregen hebben.

Zoals bekend bestaat er een ernstig verschil tussen Frankrijk en Nederland, sinds de Franse regering recentelijk weigerde het zoutverdrag aan het Franse Parlement ter ratificatie aan te bieden. Volgens de Vlaamse Milieubeweging is het in het geheel niet nodig het zout in de Rijn te lozen of op te slaan in de bodem, maar kan met betrekkelijk weinig inspanning tot ,,goede koopwaar" gemaakt worderf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen