Militaire uniformen kunnen verschillende reacties bij de mensen oproepen. Groepen van op gelijke wijze geklede personen wekken enerzijds een instemmende en anderzijds een afwijzende reactie op. Een uniform roept een tijdsbeeld op. Men behoeft maar te denken aan de uniformen die tijdens de slag bij Waterloo werden gedragen of aan de gevechtskleding van de troepen die deelnamen aan de landing in Normandië.

Een hedendaags uniform moet gemakkelijk zitten. Het moet de persoon camoutleren en voorts zijn nationaliteit, wapen of dienstvak, eenheid en rang aanduiden. Het militaire tenue werd niet altijd beheerst door deze factoren. Door alle eeuwen heen heeft het Liniform één functie steeds vervuld: het onderscheidt de krijgsman de burger.

In de middeleeuwen waren er de ridders met hun zware harnassen. Het voetvolk kon de zware maliënkolders niet dragen en vanaf het einde van de vijftiende eeuw was het nodig deze te vervangen door het kuras, een ijzeren of stalen borst- of rugplaat, dat tenminste het bovenlijf beschermde. Men gebruikte toen ook wel lederen of vilten vesten. De kleding bevatte veel splitten en plooien. Daarnaast gebruikte men vele versierselen. Dit alles weerspiegelde de status van de soldaat. Het was zijn persoonlijk eigendom en er viel niet uit af te leiden voor wie hij vocht.

In de zestiende eeuw werd de wapenuitrusting steeds ingewikkelder. Daardoor onderging behalve de tactiek van porlogvoeren ook de kleding een aanpassing. Het tenue van een gewone infanterist was betrekkelijk eenvoudig. Tegen het einde van de zeventiende eeuw ontwikkelde de militaire kledij zich tot grotere eenvormigheid: het uniform.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen