Walen beloven koeien met gouden horens

Verder bleef het verschil tussen het Frans- en Nederlandssprekende deel van België opvallend. De Waalse kranten kwamen geen van alle uit terwijl de Vlaamse wel verschenen. Zelfs in Brussel was de taalgrens duidelijk te bespeuren. Le Soir verscheen niet, Het Laatste Nieuws wel.

Toch was de staking, althans in opzet, allerminst een Waalse manifestatie. Dat het in de praktijk er hier en daar op ging lijken, komt door de sociologische opbouw van België. Daar bestaan tegenstellingen die doen denken aan de grote rivieren in Nederland die vooral vroeger de scheiding vormden tussen het protestantse noorden en het roomse zuiden. Zo vormt de taalgrens in België niet alleen de scheiding tussen twee talen, maar ook de scheiding tussen rooms (Vlaanderen) en rood (Wallonië), met daartussen nog een liberaal Biussel. Die ideologische tegenstellingen maken de onderiinge wrijvingen veel gecompliceerder en wat Brussel betreft gewoonweg onoplosbaar.

Relatief

Natuurlijk zijn deze tegensteUingen slechts relatief. Ze geven alleen maar aan wat in de drie delen van België overheerst. Bovendien gaan die drie stromingen ook met hun tijd mee en het zou interessant zijn na te gaan hoe in het roomse Vlaanderen een tegenstelling tussen gematigd en progressief ontstaat. Zoals in Nederland Van Agt en De Volkskrant heel verschillende roomse idealen voorstaan, is dat in Vlaanderen het geval met Tindemans en de (zeer linkse) Standaard. En het Brusselse liberalisme is voor een groot deel onder invloed gekomen van mevrouw Spaak en haar FDF. Maar omdat we hier over een staking schrijven, zijn de ontwikkelingen binnen rood België van het meeste belang.

Rood België is geconcentreerd in WaHonië. Nu maken in Vlaanderen de socialisten (vooral BSP-leider Van Miert en het dagblad De Morgen) reclame voor idealen die niet exclusief sociaHstisch zijn (de rechten van de mens en ontwapening). In Wallonië echter, waar de socialisten vanouds al veel sterker waren dan de Vlamingen, denkt men nog in termen zoals klassestrijd (met politieke stakingen) en dictatuur van het proletariaat. En zodra men gaat spreken over dictatuur, moet men denken aan het buitengewoon arrogante Qptreden van Georges Debunne.

Afgesnauwd

Georges Debunne. een Waal, is leider van het socialistische ABVV (Algemeen Belgisch Verbomd van Vakverenigingen). Deze man heeft de PREMIER MARTENS ...Bestek jaren '80... laatste tijd veel van zich doen spreken, want hij was de grote motor achter de staking tegen de z.g. Programmawet. En toen een van de leiders van Debunnes grote concurrent, het ACV of Algemeen Christelijk Vakverbond, in een debat met Debunne het waagde zich tegen hem te verzetten, snauwde Debunne hem bijna af'I

Men zal zich afvragen wat het wetsvoorstel voor de Programmawet inhoudt. Dat is een soort ..Bestek 1980". waarin de regering-Martens bepaalt welke sociale maatregelen er volgend jaar getroffen moeten worden, Vooral met het oog op de ziektekosten, de gehuwde \TOUW, de werkloosheid en de invoering van de 38-urige werkweek die eind 1980 haar beslag gekregen moet hebben. De werkgeversorganisaties vinden dat de Programmawet veel te ver gaat, het ACV is er net mee tevreden, terwijl Debunne en zijn ABVV het volkomen waardeloos vinden. De staking van 7 december was dan ook gericht tegen de krenterige regering en de onwillige werkgevers tegelijk.

Omturnen

En hoewel het ACV die staking in het begin afwees, heeft Debunne veel Waalse afdelingen en Waalse leden voof'Zijn ABW-aktie weten te winnen. Dat ging als volgt. Op de vele vergaderingen en betogingen die er in november en december zijn gehouden, maakte men zich terecht zeer ongerust over de werkloosheid, vooral in de provincie Luik. Nu staat het voor de linse Luikenaars vast dat die werkloosheid voor een groot deel veroorzaakt wordt door... de Vlamingen die België economisch gezien ,,overheersen". Zodra de Walen straks maar hun eigen boontjes mogen doppen, 2al de werkgelegenheid als bij toverslag met stukken verbeteren. Een snelle gewestvorming is daarom noodzakelijk!

Infectie

Debunne, wiens organisatie ook vele Vlaamse leden heeft, liet deze fabeltjes hoofdzakelijk door Luikse sectieleiders venellen. Maar effectief was deze tactiek v.el en veel ,,christelijkcn" lieten zich erdoor.-meesleuren. Zo kwam het dat in de provincie Luik, en trouwens ook in W.ials Brabant, bijna geen sla;; is gewerkt. Er is weinig in België dat niet geïnfecteerd wordt door de ziekte van het regionalisme, van de gewestvorming!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen