„Zeer getroffen**

De koning had minder moeite om zijn verdriet te verwerken. Reeds spoedig is hij op zoek naar een nieuwe levensgezellin. Als bekend wordt dat hij betrekkingen onderhoudt met een Franse operazangeres verwekt dat groot opzien. Een deputatie vooraanstaande Nederlanders onder leiding van de hoogbejaarde Elout van Soeterwoude raadt op een audiëntie de koning met klem aan af te zien van deze trouwplannen. De vorst luistert aandachtig, pakt ineens een kostbare vaas en duwt die de grijze staatsman in handen, terwijl hij uitroept: „Ik ben zeer getroffen door uw trouw aan mij en door de toewijding aan land en dynastie. Ik zal dit huwelijk niet aangaan, hoe zwaar het mij ook valt. Hier, deze vaas is voor u als blijk van dankbaarheid, omdat gij mij op mijn dure plicht hebt gewezen". Het huwelijk met Emma van WaldeckPyrmont vindt meer instemming, maar Alexander ziet het als een belediging van zijn moeder. Hij weigert zijn stiefmoeder te ontmoeten, de doopplechtigheid van de kleine Wilhelmina woont hij niet bij, en als na het overlijden van zijn oudere broer Willem in Parijs hij zelf troonopvolger wordt, weigert hij met de bedoeling zijn vader te treffen, de opening van de Staten-Generaal mee te maken. Lammers schildert de kroonprins af als iemand die zijn tijd eigenlijk vooruit was en er gezonde opvattingen op na hield over zijn positie en de rol die hij als zodanig moest spelen. Waar deze mening op stoelt, wordt niet geheel duidelijk. De lezer krijgt veeleer de indruk met een excentrieke kluizenaar van doen te hebben, die een teruggetrokken leven leidt aan de Haagse Kneuterdijk. Gordijnen en ramen zijn practisch altijd gesloten; frisse lucht krijgt Alexander veel te weinig. En als de vice-voorzitter van de. Raad van State zich aandient bij de kroonprins, gekleed in jacquet met hoge , hoed, ontvangt Alexander hem in onderbroek en kamerjapon. Misschien dat de prins in dit opzicht zijn tijd vooruit was, maar zijn bezoeker toonde zich,naderhand geschokt over het gebrek aan stijl. Opvallend is ook dat de prins zich aan zijn staatkundige verantwoordelijkheden onttrekt, maar zich wel met overgave stort in een felle verkiezingsstrijd om het grootmeesterschap in de orde van de Vrijmetselarij. Het verheven doel van deze orde was de zedelijke ontwikkeling van de mens. Dit wilde men bereiken door „een broederband" te scheppen tussen de mensen, instede van verdeeldheid te zaaien zoals de godsdienst doet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen