Prof. J. Hovius donderdag in Wenum begraven

In deze trant sprak donderdagmorgen ds. G. Leendertse, predikant van de Christelijke Gereformeerde Kerk van Apeldoorn-centrum, in een praktisch geheel gevulde Barnabaskerk in Apeldoorn. Daar werd de dienst van Woord en gebed gehouden ter gelegenheid van het overlijden van de Apeldoornse emeritus-hoogleraar in de kerkgeschiedenis en het kerkrecht .

Prof. Hovius is - zoals wij reeds berichtten - afgelopen zaterdag, betrekkelijk kort na het heengaan van zijn echtgenote, op 78-jarige leeftijd overleden. Hij werd donderdag op de algemene begraafplaats ir. Wenum ter aarde besteld.

Afscheiding

Na zang (de toepasselijke Psalm 119 vers 7, 25 en 3.'): 'k Heb anderen al de rechten van uw mond"), gebed en Schriftlezing (Psalm iOO en Hebreeën 13 vers 5 tot 15) hield ds. Leendertse een korte gedachtenistoespraak tot de vele tientallen predikanten, de studenten, gemeenteleden en belangstellenden, ook van buiten de kring der Chr. Geref. Kerken.

Hij wees erop, hoe de jonge Jan Hovius al wist, dat God zijn weg gewezen had naar het wondere ambt. Hovius zelf, die stamde uit een familie, waar de Afscheiding van 1834 diepe sporen had nagelaten en waar men de echte „oude schrijvers" gekend en verwerkt had (wat iets anders is, dan klakkeloos nagepraat), heeft altijd een diep besef gehad van Gods wondere goedheid.

Weinig woorden

Dat verlangen naar het ambt werd mede gewekt door de invloed van ds. M. Koomans. Als 17-jarige werd Hovius al student en vijf dagen voor zijn 24e verjaardag deed hij met de tekst uit 2 Petrus 1 vers 19 („Wij hebben het profetische woord, dat zeer vast is") intrede als predikant van Sneek. Na Nieuwe Pekela en Zwolle werd, aldus ds. Leendertse, ds. Hovius na 23 jaren predikantschap in 1947 benoemd als hoogleraar aan wat toen nog de Theologische School heette. In 1972 ging hij met emeritaat.

(Zijn opvolger was zijn schoonzoon, dr. W. van 't Spijker, die toen de Chr. Geref. Kerk van Utrecht-C. diende, red.RD).

Hovius was als predikant, docent, catecheet en hoogleraar tot in zijn ziekenkamer toe altijd vóór alles pastor. De motivatie die hem dreef, was de goedertierenheid en trouw Gods. Hovius was karig in woorden over zichzelf, maar een brandende wederliefde tot Christus en Zijn Kerk bewoog hem, ook als hij vervuld was met heilige verontwaardiging over menselijk geknoei waaronder hij meer leed, dan wij soms wisten.

Deze man, vriendelijk en vol humor, was tot tranen toe geroerd toen de synode van Rotterdam hem op 14 september 1971 emeritaat verleende. Hij pleitte toen sterk, binnen de kerk toch de eenheid vast te houden.

Psalm 100

Jan Hovius was het liefst gewoon onder gewone mensen, tot in het ziekenhuis toe. Ook zijn heengaan was stil, zonder ophef. Alleen door Gods vrije genade werd hij zalig. Daarom mogen we in Hovius God verheerlijken, zo zei ds. Leendertse, die erop wees hoe trouw het echtpaar Hovius ook de diensten in de kerk van Apeldoom-centrum bezocht na zijn emeritering.

Hovius, die elke zondag in zijn gezin zijn lievelingspsalm 100 las, wist dat God alles regeert en dat er de troost der verkiezing is in het ambtelijk werk.

Prof. Hovius kon vooral luisteren. U bent er getuige van, dat de zegen op zijn arbeid 'zal blijven. Hij mag nu zijn levenslied, het intochtslied Psalm 100 volmaakt voortzetten voor Gods aangezicht, aldus ds. Leendertse, die zich daarna nog kort tot de familie en de gemeente richtte: houdt déze voorganger in gedachtenis, let op het einde van zijn wandel en volgt zijn geloof na!

Geen toespraken

Na de geloofsbelijdenis (ditmaal Zondag 21 van de Heidelbergse Catechismus) en staande zang van Psalm 100 was de sobere plechtigheid in de kerk ten einde, waarna de lange rouwstoet met acht officiële en tientallen andere volgauto's naar de begraafplaats in Wenum reed.

Daar werden aan de groeve, overeenkomstig de wensen van de overledene, geen officiële toespraken gehouden, ook niet vanwege de theologische hogeschool. Ds. leendertse leidde de korte plechtigheid en bad het Onze Vader. De aanwezigen zongen nog Psalm 89 vers 1 en prof. W. van 't Spijker sprak een kort woord van dank namens de familie, waarna nog velen de gelegenheid kregen, hun medeleven te betonen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen