Rechter heeft het laatste woord bij Ikea-vestiging in Sliedrecht

Burgemeester W. HENDRIKS ...rechter moet het uitmaken...

Driemanschap

Het is een „driemanschap" waar het in dit „verhaal" om gaat. En het is daarbij belangrijk de juiste man op de juiste plaats te zien. De heer Hartog is directeur van de beleggingsmaatschappij De houdster-maatschappij Hartog B.V. De heer H. G. Mijnders voert de directie en is eigenaar van Henk Hartog's Meubel en Textielbedrijf. De aandelen daarvan heeft hij in 1975 overgenomen van de heer Hartog die dus nu nog alleen directeur van de beleggingsmaatschappij is. Hij verhuurt de magazijnruimten op het industrieterrein De Nijverwaard aan de heer Mijnders die daar één van zijn vestigingen in de meubelbranche heeft ondergebracht. De heer Mijnders op zijn beurt wil een nog te bouwen accommodatie verhuren aan het meubelconcern IKEA uit Zweden. De laatste heeft in 1975 nogal wat stof doen opwaaien en ongerustheid opgewekt bij de middenstand. Zij vreesden meteen geduchte concurrent te doen te krijgen.

Nieuwe poging

Toen b. en w. het voorstel tot grondverkoop aan IKEA aan de raad voorlegden stak een storm van protesten op van de goedgevulde publieke tribune De SGP-fractie, zegt de heer Mijnders, was toen terecht tegen deze plannen en gaven de doorslag bij de hoofdelijke stemming. Zij waren beducht voor de verstoring van de Zondagsrust. De IKEA-vestigingen in het buitenland worden in het algemeen op zondag opengesteld. De verkoop van zo'n 40.000m2 grond, en daarmee de vestiging van de meubelgigant, ging niet door. De rus^ keerde weer.

Tot augustus j.l. toen het Zweedse concern opnieuw een poging deed een vestiging in Sliedrecht te krijgen. „Wie schetst onze verbazing aldus de heer J. Zoutendijk, chef van de afdeling gemeentelijke ontwikkeling, toen enkele heren zich aandienden met de mededeling een IKEA-bedrijf te willen stichten. En wel in een nog te bouwen uitbreiding op een onlangs gekochte kavel grond door belegger H. Hartog. De heer Mijnders, huurder van ook deze uitbreiding, was bereid het gebouw te verhuren aan IKEA.

Geen belemmering

Volkomen juist, aldus de heer Mijnders en wij waren ons van geen kwaad bewust. Immers op 1 februari 1977 keurde de raad van Sliedrecht een voorstel tot verkoop van een terrein met een oppervlakte van omstreeks 12.450 m2 aan Henk Hartog beleggingsmaatschappij goed. Daarin zijn geen bepalingen opgenomen die een belemmering kunnen zijn tot het verhuren van een te bouwen bedrijfsruimte aan een meubelhandel. Wij attendeerden de gemeente wel op de mogelijkheid dat aan een combinatie met een ander meubelbedrijf werd gedacht. De gemeente verloor het kort geding dat zij aanspande tegen de belegger.

Hoger beroep

In het vonnis staat dat de gemeente de keuze voor nieuwkomers uit handen heeft gegeven door geen beperkende bepalingen op te nemen. Zij moet daarvan de consequenties zelf dragen. Beroep op dwaling ging daarom niet op. Door beter doordenken van de gemeente en het stellen van voorwaarden had deze dwalingsituatie kunnen worden voorkomen. De president van de rechtbank te Dordrecht veroordeelde de gemeente tevens tot betaling van de proceskosten ad 5000 gulden. Tegen deze uitspraak nu is de gemeente in hoger beroep gegaan. Een gigantische schade voor de gemeente kan alleen maar het gevolg zijn, volgens de heer Tj. E. H. Ament van IKEA. In het ergste geval kan die oplopen tot zes miljoen gulden. Er van uitgaande dat het hoger beroep wordt afgewezen zal deze firma een schadeclaim indienen voor derving van inkomen.

Op 9 augustus j.l., aldus de heer Ament, hebben wij ter kennismaking contact opgenomen met de gemeente. Wij hebben in het geheel niet geheimzinnig gedaan. En van een achterdeurtje is zeker geen sprake.

B. en w. echter stopten de op gang gebrachte procedure tot verkoop van de grond. Zij wilden nietig-verklaring van de overeenkomst tussen de gemeente Sliedrecht en Houdster-Maatschappij Hartog B.V. Een rechtsgeding werd aanhangig gemaakt waarbij de gemeente zich beriep op het niet nakomen van de koopovereenkomst. De afloop is genoegzaam bekend. De gemeente tekent hoger beroep aan tegen dit vonnis. We hebben, zegt burgemeester Hendriks, ons juridisch laten adviseren en mede gezien de voorgeschiedenis hebben we deze stap genomen. -Jammer, zegt de heer Hartog we zouden veel liever om de tafel gaan zitten om op een andere manier uit deze impasse te geraken. De zaken liggen er simpel en volgens onze raadslieden heeft de gemeente weinig kans als winnaar uit de bus te komen. Op deze manier kost het alleen maar verschrikkelijk veel geld en tijd. Realiseert de gemeente zich dat wel, zo vraagt de heer Ament zich in goede gemoede af. We hopen het. Het gaat •tenslotte ook nog om zo'n 100 arbeidsplaatsen werkgelegenheid. Wat betreft de zondagsrust, die is veilig gesteld. Contractueel vastgelegd, dus absoluut gewaarborgd beaamt directeur Mijnders.

,,Als lid van de SGP stel ik daar uiteraard hoge prijs op en dat heb ik ook als voorwaarde gesteld." Wat de concurrentie aangaat zal de toekomst moeten uitwijzen welke gevolgen dat voor de middenstand in Sliedrecht en de regio zal hebben.

Andere opzet

De opzet van IKEA is in ieder geval een gewijzigde van die van 1975. Het is een van oorsprong Zweeds bedrijf met vestigingen in de Scandinavische landen en Duitsland. De meubelen hebben een typisch Zweeds „gezicht" en zij brengen een assortiment dat in Nederland niet wordt gevoerd. Het i» een tot in details doorgevoerde stijl, gericht op een aanwezig „gat" in de markt. Het is voor Nederland een volkomen nieuw artikel det mikt op een • Z)e gemeente Sliedrecht wil geen Ikea-vestiging binnen haar poorten. Hier het gemeentehuis van Sliedrecht. jong koperspubliek. Voor hen die zich het liefst met de spulletjes van oma omringen, bij voorkeur van'een vrolijk kleurtje voorzien.

In die behoefte wil IKEA voorzien en daar stappen deze mensen vergeefs bij de middenstand naar binnen. Het zijn meubelen die voor het grootste deel door de koper zelf meegenomen en in elkaar gezet moet worden. In Duitsland opereerd IKEA met dit product met groot succes. De onrust is bij de middenstand in Sliedrecht echter niet weggenomen.

Als het eerlijk gespeeld wordt, aldus de heer Verhoef, woordvoerder van de Kerkdijkorganisatie, (een winkeliersorganisatie) kon ik het misschien wel waarderen. Maar zo als het nu gaat is het moordend. Sinds 1967 zijn er plannen de kerkdijk als wandelwinkelgebied in té richten. Dat houdt een afsluiting op bepaalde dagen van de kerkdijk in. De klant moet ongestoord kunnen winkelen.

Zij willen echtr zo dicht mogelijk met de auto het winkelgebied naderen. En terecht.

Vorige week is de gemeente begonnen met het realiseren van de plannen door plompverloren een aantal hekken op de weg te plaatsen. Door gebrek aan parkeerplaatsen heeft dat alleen maar tot gevolg dat veel mensen de steven wenden en elders hun kooplust trachten bot te vieren.

Het is duidelijk dat er eerst parkeervoorzieningen gemaakt moeten worden. Daarna kan pas de dijk als winkelpromenadè ingericht worden. De emeente ziet dat blijkbaar niet in en egint dus van de andere kant te werken. En de parkeerwachters maar bonnetjes schrijven. Het is een stilzwijgende gewoonte dat de winkeUer die voor de klant betaalt. Dat kost mij iedere week 150 tot 175 gulden. Maar als straks IKEA zijn filiaal gaat openen dan hoeft dat niet meer. Met een overvloed aan parkeerruimte in de onmiddellijke nabijheid is het niet moeilijk voorspellingen te doen. Dat noem ik oneerlijke concurrentie. De gemeente heeft hier een taak mijns inziens.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen