Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

door Jac. Overeem

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

door Jac. Overeem

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

oogwenk zat zij bij hem op z'n knie. Hij vertelde geen lang verhaal. Dat zou hij, vooral nu, niet gekund hebben.

Hij zei alleen maar: Schat... Ik zal wat meer aan jou denken!

Het was een aardig tafereel. Zonder woorden kunnen er heel wat gedachten overspringen. Een nieuw geluksgevoel doortrilde Engelien. Dit was toch wel op zijn alleronverwachts. Het was een gouden ogenblik voor beiden. De strengste moralist zou er begrip voor kunnen opbrengen.

Sinds die tijd heeft Giep in een weg van zelfverloochening-liefde gegeven en gewonnen. Er was niets gemeens of geforceerds bij. Natuur en geest gingen hier samen. De sleur week uit de dagelijkse doening. Het leek iets op vernieuwing van dag tot dag. Maar welk een bekroning volgde hierop!

JL recies na een jaar, dat was in het zevende van hun huwelijksdag, kwam de kleine „hekkespringer", maar het was een deerntje. Ook al goed, zei Giep. Hij was veel te blij dat het er een was en een deerntje zou hem ook goed kunnen helpen op de boerderij. Hij zou haar vroeg leren het kalfje alleen, de melk te geven; hij zou 'n paar berggeitjes voor haar kopen en haar wat krielkipjes geven, met zo'n haantje, zo'n heel niets ding, met een vuurrode kam. Bij de bessestruiken zou hun nachtverblijf kunnen staan.

De kleine Angenita groeide als kool. Hoe het zo kwam, wist haar moeder ook niet, maar zij had het lange tijd aan de borst. Kan liefde dat ook bewerken? De wonderen zijn de wereld nog niet uit! Maar het leven van Engelien was opnieuw begonnen.

Zo gingen de jaren. Het zou een boek vergen, alles te beschrijven, want die Angenita was een speels kind met een zonnige natuur. Zij schreef onbewust heel wat aardige bladzijden in haar levensboek.

Laatst was ze even naar het dorp, een boodschap voor vader bij de veearts afgeven en op de terugweg fietste Holmer de Fras met haar mee. Ze had kunnen zeggen dat hij er verstandig aan deed maar door te rijden. Dat zij er de voorkeur aan gaf, alleen naar huis te gaan, maar dat deed ze niet. Waarom zou zij dat ook doen? Het was toch geen verkeerd ding als iemand, in dit geval een

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 22 december 1975

Reformatorisch Dagblad | 28 Pagina's

door Jac. Overeem

Bekijk de hele uitgave van maandag 22 december 1975

Reformatorisch Dagblad | 28 Pagina's