DORP IN DE STAD

Samen doen, wat samen kan

Dat zeggen de leden van de vereniging Centraal Wonen. Dit jaar officieel opgericht, maar al twee jaar druk in de weer woongemeenschappen te ontwikkelen onder het motto: „Samen doen wat samen kan en daardoor meer tijd hebben voor jezelf en voor anderen".

Zij vinden bij een aantal gemeentebesturen een gewillig oor, omdat hun plannen weldoordacht zijn opgezet en duidelijk blijk geven van gevoel voor realiteit.

„Een vriendelijk woongebied — ook al is dat middenin een stad gelegen — waar onder gemeenschappelijke verantwoordelijkheid personen en huishoudingen vrij kunnen leven, waar gelegenheid wordt geschapen tot ontmoeting en solidariteit en waar zoveel mogelijk maatschappelijke groepen zijn vertegenwoordigd, dat staat ons zo'n beetje voor de geest", zegt Tilly van der Valk. 

Zij was één van de eersten, die gevolg gaf aan een oproep van mevrouw L. van den Donk uit Nijmegen. Haar oproep was: „Wie ontwerpt een wooneenheid met centrale keuken en eetzaal, een centrale wasserij, kindercrèchee, studieruimte en gezamenlijk te gebruiken logeerkamers met daarboven en omheen wooneenheden voor een aantal gezinnen?"

Zeer beslist wijst mevrouw Van der Valk, samen met de veertigjarige psygoloog Cor Langedijk en de 28-jarige  ambtenaar Barend Lindes initiatiefnemers in Delft en verre omgeving, de gedachte af. dat sprake zou zijn van een commune.

Centraal wonen is geen economische eenheid. De commune is te vergelijken met een groep mensen met onderling intensieve betrekkingen en met doorgaans gemeenschappelijke woonvertrekken. Bij centraal wonen behoudt iedere groep zijn eigen zelfstandigheid", leest zij voor uit een informatiemap.

,.Het gaat ons erom het stedelijk wonen te doorbreken, omdat dit isolement in de hand werkt. Het moet mogelijk zijn dorps te wonen, ook al liggen intensief bewoonde wijken daar omheen", is één van de argumenten van Centraal Wonen.

Eenzaam

De vereniging heeft zich in de twee jaar van haar bestaan uitgebreid tot een aantal project- en werkgroepen. De Tilburgse academie voor bouwkunst heeft over het streven van Centraal Wonen een rapport opgesteld waarin ondermeer staat:

„De oorzaak van de behoefte naar centraal wonen moet worden gezocht in een gevoel van onbehagen ten aanzien van de huidige maatschappijstructuur.

De toenemende vereenzaming voordat familieleden vaak niet meer bij elkaar in de buurt wonen en buren dikwijls nauwelijks contact met elkaar hebben, speelt een belangrijke rol. De buurtwinkel verdwijnt en word; vervangen door de zelfbedieningszaak. De persoonlijke communicatie wordt niet voldoende gecompenseerd".

De heer Linders vindt het vreemd, dat het gezin met oudere of jonge kinderen als enige normale levenswijze wordt gezien. .,Op zestigjarige leeftijd moet men zich al opgeven voor een bejaardentehuis, eigenlijk een soort gevangenis, waar ieder contact met de vroegere omgeving wegvalt. Ongehuwden worden in speciale flats ondergebracht alsof juist studenten en verpleegsters in een dorpsgemeenschap geen nuttig werk zouden kunnen en willen doen", zegt hij.

In een dorpsgemeenschap zien de initiatiefnemers ook mogelijkheden voor de gehuwde vrouw met kinderen. Wasserette, crèche en kinderoppas zijn slechts deelvoorzieningen. Voor kinderen ontstaat meer contact met leeftijdgenoten, waarbij de totale omgeving een factor van ijelang is. Vooral voor flatkinderen. die bij verdwalen op een andere verdieping maar al te gauw in paniek raken, is een dorpsgemeenschap een ondersteuning van hun opvoeding.

Een nog onopgelost probleem is de doorberekening van de gezamenlijke kosten aan de bewoners van het „dorp". De heer Linders vindt betaling naar inkomen het meest ideaal, maar begrijpt best dat dit voorlopig niet haalbaar zal zijn.

Keus

Centraal Wonen gelooft wel, dat niet geheel zal zijn te ontkomen aan elitevorming. „Miet iedereen zal voelen voor deze vorm van wonen. Wie zich intensief bezighoudt met eigen woonsituatie en wat meer om zich heen kijkt, zal eerder dan een ander kiezen voor centraal wonen", gelooft de socioloog Langedijk.

Hij heeft samen met onder meer Tilly van der Valk over centraal wonen met de Haagse wethouder W. H. A. Nuy (stadsontwikkeling) gesproken. Die voelt wel voor een dorp in een stad. Ook Delft gelooft, dat binnen de gemeente een stuk grond moet zijn te vinden, waar de plannen kunnen worden gerealiseerd.

Het ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk steunt Centraal Wonen met een indirecte subsidie. Zij betaalt het salaris van een Nijmeegse socioloog gedurende één jaar. 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen