Zoeken van stilte
In de Bijbel wordt er regelmatig van gesproken dat Gods kinderen de stilte opzochten en dat ze in die weg God ontmoetten. De Heere Jezus zocht vaak de stilte en de eenzaamheid op. Zo bracht hij veertig dagen en veertig nachten in de woestijn door. Alleen! Om zich voor te bereiden op zijn werk. Voordat hij de twaalf discipelen uitkoos, was hij een hele nacht in de bergen alleen aan het bidden. Toen hij het nieuwsvan de dood van Johannes de Doper vernam, vertrok hij vandaar te scheep naar een woeste plaats alleen
Voor Jezus was stil zijn en in de stilte God ontmoeten heel gewoon. Voor ons mensen is het heel moeilijk. Velen zijn bang om alleen te zijn. Ze kunnen niet zonder anderen. Ze hebben het liefst altijd mensen om zich heen. En als er geen mensen zijn, dan maar apparaten. Je ziet het bijna overal dat mensen, vooral veel jongeren, altijd iets aan hun oor hebben: een iPod, een MP3-speler, een mobieltje. En als je naar bed gaat, en dan niet kunt slapen, neem je een pil. Want wakker liggen maakt je bang. Als je in de stilte bent, word je vaak geconfronteerd met wat er leeft ‘vanbinnen’. Dat kan leegte zijn. Innerlijke leegte. Er is niets wat je hart vervult. Waar je echt blij mee bent. Waar je vol van bent. Je hebt geen idealen. Er bestaan geen dromen. Maar het kan ook zijn dat je in die stilte juist de stemmen vanbinnen hoort. Stemmen die je juist niet wilt horen. De stem van je vader, die er niet meer is. Of de stem van je moeder van wie je weet dat ze met jou zou willen praten. De stem van je geweten. Daarom zoeken veel mensen juist het lawaai op, zodat zij niet tot de stilte veroordeeld zijn.
Een andere reden waarom mensen de stilte niet kunnen verdragen, is dat het hun zo’n hulpeloos gevoel geeft. We zijn zo gewend om met woorden ons leven kracht bij te zetten. Met stemverheffing proberen we de ander te overtroeven. Niets zeggen, stil zijn, is heel moeilijk. In het menselijke verkeer betekent dat, dat je anderen de leiding geeft. In de omgang met God betekent het, dat je wat Hij zegt en doet, vertrouwt. Je sputtert niet tegen. Je legt Hem ook geen dwingende wensen voor. Je laat de Heere Zijn gang gaan en probeert te verstaan wat Hij zegt. De stilte opzoeken is meer dan een stille plek opzoeken. Het is meer dan stilte om je heen. Het is ook meer dan een tijdje niet praten. Het is stilte buiten, maar ook zoeken naar stilte vanbinnen. Het is ook stilte in je hart. Anders kun je nog niet luisteren. Luisteren naar de stem van God.
Maak er een gewoonte van om dagelijks je ‘stille tijd’ te hebben. En dan te bidden, Gods Woord te lezen en na te denken over wat je leest. Doe je voordeel met de kleine stiltes die er elke dag wel zijn. De stilte van de vroege ochtend. Als je wakker wordt en de ander slaapt …
De stilte in een pauze.
De stilte voor het eten.
De stilte op een station waar je wacht.
Tijdens de fietstocht die je maakt.
Stil zijn garandeert het dicht bij God zijn niet.
Toch hebben velen op die weg God gevonden.
Ds. N. van der Want
(overgenomen uit kerkbode van de HHG Schiedam, mei 2009)
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 23 juli 2015
Kerkblad | 24 Pagina's