„... maar ook allen, die Zijn verschijning liefgehad hebben”

PAULUS' KERSTGEDACHTE UIT

2 TIMOTHEÜS 4 : 8b

Bij het naderen van de dood

Kerstfeest in het aangezicht van de dood. Zo althans zouden we de situatie waarin Paulus zich nu bevindt kunnen weergeven. Bovenstaand tekstgedeelte schrijft hij aan zijn jonge vriend en medestrijder Timotheüs terwijl hij zich in een zeer moeilijke situatie verkeert. Hier vinden we hem in de gevangenis. Hij is de gevangene van wellicht de meest wrede van alle Romeinse keizers, namelijk de keizer Nero. Op elk moment kan het doodvonnis aan hem voltrokken worden. En nü, in het aangezicht van de dood, spreekt hij over de verschijning van hèt Leven.

Hij de prediker, de apostel, de leraar der heiden kan zeggen: ant ik weet, Wien ik geloofd heb, en ik ben verzekerd, dat Hij machtig is, mijn pand, bij Hem weggelegd, te bewaren tot dien dag" (2 Tim. 1 : 12). Al eerder had hij geschreven aan de Fillippenzcn: .Want het leven is mij Christus, en het sterven is mij gewin" (1 : 21). Hij weet zich gebonden aan Zijn Meester Jezus Christus. Zelfs in deze brief ziet hij zich als een gevangene van Hem (1 : 8).

Nu hij voor het laatst Timotheüs schrijft en hem oproept getrouw in het evangelie arbeiden, overziet hij zijn eigen leven? werk en hij kan en hij mag het zeggen: lles is goed. De tijd is gekomen om te sterven, maar voor mij is weggelegd de kroon der rechtvaardigheid. Zijn Zaligmaker, Die de dood heeft teniet gedaan heeft het leven en de onverderfelijkheid aan het licht gebracht door het Evangelie (zie 2 Tim 1 : 10).

Christus' werk is de dragende kracht in zijn leven geweest en dit is ook nu bij het naderen van de dood. Dat Paulus dus hier zo vrijmoedig gan spreken is vrucht van het werk van Christus.

Zijn verschijning

In zijn geestelijk testament dat we hier lezen mogen, schrijft hij opeens over de komst van Jezus Christus met dit woord: de epiphanie, d.i. de verschijning. De verschijning van Jezus Christus in het vlees. Zijn komst, dat houdt alles in: wie Hij is, ' wat Hij zegt en gedaan heeft en wat er met Hem gebeurd is in kruis en opstanding. Zijn geboorte staat niet los van de andere gebeurtenissen in Zijn leven. Geboorte, lijden en sterven, en de opstanding, het is alles gebeurd met het oog op het heil van zondaren. Daarom mogen we in deze kersttijd Zijn verschijning niet terugbrengen tot een sfeer, tot zoete romantische stemmingen. Ziin verschijning, dat blijft niet steken aan de oppervlakte, maar dat houdt in, dat al onze zonden bezocht worden aan de Zone Gods. Hij gezonden naar een wereld vervreemd van God cn verloren voor God. In dit komen ging Hij de bittere weg van de kribbe tot het kruis. Tot in de dood. Deze verschijning van de Zone Gods is Paulus' levensanker geweest.

Kerstfeest en het offer

Paulus weet dat hij als een dr.#nkoffer geofferd zal worden (vers 6). Dit is een Oosterse wijze van spreken over het sterven van de marteldood. Welnu, hij is bereid zich ten offer te geven. Nu de crisis in zijn leven daar is, ziet hij op het ene offer dat op Golgotha is gebracht. Het offer van Hem, die bloedde aan het kruis.

Dit alles dienen we ook te bedenken bij ons kerstfeest vieren. Dat wij voor heel ons leven én bij het naderen van de dood alleen kunnen leven uit de verschijning en kruisdood van Christus. Kerstfeest is dan geen feest van een enkele dag, maar strekt zich uit over al de dagen van ons leven. Durven wij met het kerstfeest volledig te zijn, dan spreken we over alles, zoals Paulus het doet.

Dit is werkelijk adventsleven. Leven uit Zijn verschijning en toeleven naar Zijn verschijning. Paulus spreekt over „in dien dag", zo ook in hoofdstuk 1 : 12; dat wil zeggen de dag van Zijn wederkomst. De Gekomene zal wederkomen.

In welke verhouding staan wij tot deze verschijning hebben liefgehad, zegt Paulus. Daar komt het op aan, op het liefhebben. Dat is het cardinale punt. Dat is wat ons hart raakt en ons in het hart grijpt. Liefhebben. Hem, Die gekomen is en zich voor mij heeft overgegeven tot in de dood. Hem liefhebben, dat is er alleen omdat Hij ons eerst heeft liefgehad. „Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons lief heeft gehad, en Zijn Zoon gezonden heeft tot een verzoening voor onze zonden" (1 Joh. 4 : 10).

Paulus weet heel goed dat hij met zijn liefde ver achteraan komt, maar de liefde van Christus heeft hem in de greep. En Christus laat hem nu bij het naderen van de dood niet los. Zo kan Paulus afscheid nemen in Gods licht, en het licht der genade. Hij weet het: na de dood heeft Christus mij het leven bereid en daarom spreekt hij hier bij het afscheid al op verhoogde toon van Zijn verschijning. Zo kan hij heengaan in vrede, net zo als weleer de oude Simeon, omdat hij de zaligheid gezien heeft. Dat is genoeg voor het leven en genoeg voor het sterven.

Kerstfeest en ons leven

Paulus' weg was de weg van het martelaarschap. Gekomen aan het einde van zijn leven is hij echter niet beschaamd uitgekomen met zijn God. De verschijning van Christus heeft hij liefgehad. Hij, de begenadigde zondaar, werd geleid tot het Kind van Bethlehem, dat ons leert geheel voor Hem te buigen.

„Want hij. die door de Geest geleid, de weg mag vinden tot het Kind, vindt onverwacht zichzelf bereid een weg te gaan die hem niet zjnt".

De verschijning van Jezus Christus tot wie hij eenmaal bij zijn bekering riep: „Wie zijt Gij Heere", „Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal", is hem nabij gebleven troostend, bemoedigend, sterkend en volharding gevend tot in de gevangenis toe.

Christus is hem verschenen. In Zijn liefde zocht Hij Paulus op. En in Zijn liefde zoekt Hij nog steeds zondaren op. Verder kan de liefde niet gaan. Het is de meest vergaande liefde. Zo roemt Paulus aan het einde van zijn leven over zijn goede werken, maar komt Hij uit bij de grote daden van God. Zijn verschijning, daarop richt zich zijn hart. Zo worden met kerstfeest al onze wegen en gedachten rechtuit getrokken naar het Kind in de kribbe en de Man en van smarten aan het kruis. Dan is kerstfeest pas werkelijk feest daar we dan leven uit Zijn verschijning én uit Zijn koningschap.

Dit ook in situaties als het voor ons het lijden gaat inhouden. Wat is dan toch echter een Nero in het licht van deze dingen? Hij kan ons leven hier op aarde verkorten, maar de genade en het heil ons niet ontnemen. Nu niet en nooit, omdat onze Heere Jezus Christus Zijn werk voleindigen zal.

Adventsverwachting

Het evangelie, een kracht Gods tot zaligheid (zie Rom. 1 : 16). Deze vitale inhoud was in Paulus' leven werkelijkheid geworden. Maar deze zendingsman denkt niet alleen aan zijn eigen zaligheid. Het is ook voor allen die Zijn verschijning liefgehad hebben. Allen, dat is zo ruim als de wereld ruim is. Zij, die op deze aarde wonen zijn de voorwerpen van de liefde Gods. „Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een eigelijk die in Hem gelooft, niet verderve. maar het eeuwige leven hebbe" (Joh. 3 : 16).

Vanuit zijn cel opent de apostel grote vergezichten. De verschijning van de Zone Gods in het vlees en de zending die geschied in Zijn Naam, staan in direkt verband. Het mag verkondigd worden, nu, zoals eens de engel het verkondigde aan de herders: Ziet, ik verkondig u grote blijdschap, die al den volke wezen zal" (Luk. 2 : 8).

Het is al vele eeuwen geleden dat de engelenzang geklonken heeft, maar het blijft steeds weer nieuw. Zijn verschijning, zoals Hij nu telkens tot ons komt door Woord en Geest, heeft dit ene oogmerk dat wij de troost en de vrede voor leven en sterven van de Vredevorst ontvangen en daaruit leven. Zo wordt Zijn Naam geprezen. Dan wordt Christus grootgemaakt in het lichaam, hetzij door het leven, hetzij door de dood. Levend uit Zijn verschijning is tevens leven in de

verwachting. Verwachtende Zijn verschijning op de wolken des hemels.

En terwijl achter ons één voor één de lampen uitgaan zien wij uit naar die grote dag om te ontvangen de kroon der rechtvaardigheid, welke mij de Heere, de rechtvaardige rechter, in dien dag geven zal; en niet alleen mij, maar ook allen die Zijn verschijning liefgehad hebben.

Kerstfeest in de gevangenis. Kerstfeest in al onze nood, zorg en aanvechtingen, het kan door Hem. En komt eens de grote scheiding. ook dan is Hij daar van wie dezelfde Paulus zingt: „Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking of benauwdheid of honger, naaktheid of gevaar of zwaard?

Gelijk geschreven is: , , Want om Uwentwil worden wij de ganse dag gedood; wij zijn geacht als schapen ter slachting. Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars, door Hem, Die ons liefgehad heeft" (Rom. 8 . 35-37).

Eldoret/Kenya.

J. Kommers.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen