Paulus' vrienden

Nergens noemt Paulus Jezus zijn Vriend. Toch mag worden gezegd, dat Paulus' beste vriend de Heere Jezus was. Mensen zingen:

„Verlosser, Vriend, o hoop, o lust" èn „Welk een Vriend is onze Jezus, Die in onze plaats wou staan."

Zou men vaak niet al te vlot en gemakkelijk zingen over Jezus als onze Vriend? Van de vriendschap van God zingen we in dc berijming van psalm 103 : 5: Hij is het, Die ons Zijne vriendschap biedt". Wonderlijke zaak.

Vrede, veiligheid, vriendschap... in de schone hof van Eden was het er. Maar die vrede en die veiligheid verdwenen, toen de mens in de zonde viel. Ook de vriendschap verkeerde in haar tegendeel. Waar vriendschap was kwam vijandschap. Gods' rechtmatige toorn over de zonde werd barre werkelijkheid. In Efeze 2 : 3 zegt Paulus: wij waren van nature kinderen des toorns, gelijk ook de anderen." En in Romeinen 8 : 7: Het bedenken des vleses is vijandschap tegen God."

Paulus dacht door het doen van wetswerken, vriend te zijn van God. Maar op de weg naar Damascus ontdekte de Heere hem aan zijn vijandschap. Wie zich mèt Paulus leerde kennen als vijand van God en daarover zielsbedroefd is, wordt overweldigd door dat geweldige „God biedt ons zijn vriendschap aan!"

Het komt voort uit de innerlijke bewegingen der barmhartigheid van die God, waarvan deze psalm 103 onberijmd zegt: „Barmhartig en genadig is de Heere, lankmoedig en groot van goedertierenheid." God. Die rijk is in barmhartigheid, verzoent vijanden met Zichzelf door het dierbaar bloed van Christus. Door Woord en Geest maakt hij vijanden tot vrienden. Paulus zelf is daar een lichtcnd voorbeeld van.

Toch... Paulus voelt steeds de afstand. Hij noemt zich dienstknecht dat is slaaf van Christus. Hier is de afstand: eere - knecht. Vanaf het beslissende moment, dat de levende Heere Zich aan hem openbaarde op de weg naar Damascus, is het zijn innige begeerte niets anders te zijn dan dienstknecht van zijn Heere en Heiland. Niets wil hij weten dan Jezus de Gekruisigde. „Want wij prediken niet onszelven, maar Christus Jezus, de Heere; en onszelven, dat wij uwe dienaren zijn om Jezus wil." (2 Cor. 4:5). Alle dingen acht hij schade te zijn om de uitnemendheid der kennis van Christus. Eén passie heeft hij... dat is HIJ, alleen HIJ!

Bij deze verhouding: Heere - knecht is Christus alles en Paulus niets. Het is een betrekking niet van slaafse vrees, maar van blijmoedige gehoorzaamheid cn van liefdevolle bereidheid en toewijding. Hoe lief heeft Paulus zijn Heere.

„Jezus, mijn Heere" dat is het Leitmotiv van Paulus' leven. Hij onderwerpt zichzelf, zijn wil, zijn hele bestaan aan Jezus als zijn Heere. De liefde van Christus dringt hem, beheerst hem .Als Paulus spreekt over de liefde van God en van Christus, dan bedoelt hij een liefde, die van God en Christus komt en waarvan Paulus en alle gelovigen het voorwerp zijn. Niet dat zij Hem hebben liefgehad, maar Hij heeft hen eerst liefgehad. En dan wekt liefde - wederliefde. Goddelijke vriendschap wekt weder vriendschap.

De dichter Gerhard Tersteegen (1697— 1769) dichtte een mooi lied. Het begint met de woorden:

„Ich bete an die Macht der Licbe" („Ik bid u aan, gij macht der liefde") „Maar" schreef iemand: „jonge mensen, die in de eerste liefde staan, zingen dikwijls in het tweede vers onbewust:

„Wie bist du mir so sehr gewogen, Und wie verlangt mein Herz nach dir". („Hoe welgezind zijt gij mij toch En hoe verlangt mijn hart naar U") Maar Tersteegen dichtte:

„Und wie verlangt dein Herz nach mir" (En hoe verlangt uw hart naar mij")

Het is cn blijft: „Und wie verlangt dein Herz nach mir."

De liefde van Christus blijft de grond. Eerst later volgt de liefde tot Christus. Dan ook kan volgen:

„Durch Liebe sanft und tief gezogen Neigt sich mein alles auch zu dir." („Door liefde, zacht cn diep getrokken. Neigt ook mijn alles naar U heen") Daarvan weet Paulus te spreken. „Niet ik meer leef, maar Christus leeft in mij."

„Want het leven is mij Christus en het sterven is mij gewin". (Fil. 1 : 21). „Want niemand van ons leeft zichzelven en niemand sterft zichzelven; want hetzij dat wij leven. wij leven de Heere, hetzij dat wij sterven, wij sterven de Heere; hetzij dan dat wij leven, hetzij dat wij sterven, wij zijn des Heeren". (Rom. 14 : 7, 8).

„Paulus, een dienstknecht van Jezus Christus, een geroepen Apostel, afgezonderd tot

het Evangelie Gods" (Rom. 1 : 1). „Alzoo houde ons een ieder mens als dienaar van Christus en uitdeler der verborgenheden Gods." (1 Cor. 4 : 1).

Al deze teksten en nog zovele meer, vormen één machtige symphonie, waaruit ons helder tegenklinkt, wie de Heere Jezus Christus is voor Paulus, èn wie Paulus is voor Jezus Christus. Is het bij de Apostel vriendschap, toewijding, overgave, liefde? Het is alles tegelijk. De wereld kan met Paulus niets meer beginnen en Paulus niets meer met de wereld. (Gal. 6 : 14).

„Wiens ik ben, welke ik ook dien." (Hand. 27 : 23).

Dat is de verhouding tussen Paulus en zijn Heere, een verhouding van: Jezus Christus —Paulus' beste Vriend? Hij was voor hem nog zo oneindig veel meer! En voor ons?

„Ich will dich lieben, o mein Leben Als meinen allerbeste Freund; "

„Ich will dich lieben und herheben. Solange mich dein Glanz beschcint; "

„Ich wille dich lieben schönstes Licht Bis mir das Herze bricht". (Angelus Silesius 1624—1677)

(„Ik wil U lieven, o mijn Leven, Als mijne allerbeste Vriend;

Ik wil U lieven en verheffen. Zolang mij uwe glans beschijnt;

Ik wil U lieven, schoonste Licht, Tot mij het harte breekt".)

B.

H. H.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen