DAAR BIJ DAT KERKJE...

Daar bij dat kerkje, dat mooie kerkje. Daar liep ik vaak in d' eenzaamheid. Wanneer de avondschaduw vlerkte. De nacht zijn vleug'len had gespreid.

Daar waar het oude volk zijn schreden Volstandig had naartoe gericht; Om onder 't Woord van Wet en vrede te zoeken 't Godd'lijk aangezicht.

Hoeveel geslachten in 't verleden, De kinderen aan moeders hand ... Zij kwamen 't Godshuis ingetreden en zochten 't Hemels Vaderland.

De maan bescheen de witte muren Nog mooier dan de zonneschijn. Hoe kostbaar waren mij de uren waar Gods gedachten eeuwig zijn.

Hier werd door 't voorgeslacht gebeden Om zegen voor het hart in nood. Waarvoor de Christus heeft geleden... Daar werd Hij zielespijs en Brood.

Ja, heilig, heilig, driemaal heilig Is God in 't binnenst van mijn hart. Ik voel me in Zijn vrede veilig. Hij overwint de levenssmart...

Dan richten zich mijn schreden weder Naar huis en d' oude boerderij. In 't harte was de lofzang teder, Uit 't Woord kwam Gods licht over mij.

Daar bij dat kerkje, dat oude kerkje. Daar riep de sfeer 't verlangen wijd, Dat diep in mij 't geloof versterkte, Mij voerde uit de eenzaamheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen