ADVENTUS

KOL-OMMETJE

Weer een nieuw advent. Zoals elk jaar op hun tijd gaven en vruchten nieuw zijn. Heel eerlijk is het eigenlijk iedere dag advent. Op dc manier van de jarige die tegen me zei: Elke dag ben ik jarig. Toch fijn, dat we advent hebben. Om onze gedachten te bepalen.

Het is dit jaar vroeg advent. Evenals vorig jaar en alle jaren eerder. Advent is van meetaf vroeg geweest. Nauwelijks was de mens weg, dat wil zeggen: nergens meer, of daar was het reeds Advent.

Hoe ik er zo bij kom om over de mens te praten? De mens die weg was, die nergens meer was. Ik heb hem uit. artikel 17 van uw en van mijn belijdenis. Het artikel dat verhaalt over de wederoprichting van de gevallen mens. „Wij geloven, dat onze goede God, door Zijn wonderlijke wijsheid en goedheid, ziende, dat zich de mens alzo in de lichamelijke en geestelijke dood geworpen en geheel ellendig gemaakt had, Zichzelven begeven heeft om hem te zoeken, toen hij al bevende voor Hem vlood, en heeft hem getroost, belovende hem Zijn Zoon te geven, die worden zou uit een vrouw, om de kop der slang te vermorzelen, en hem gelukzalig te maken".

Daar hebt u het hele artikel van me. Het is u van harte gegund. Intussen heeft u hem al opgemerkt? Wie ik bedoel? De mens natuurlijk. „Ziende, dat zich de mens...". Daar hebt u ook ten voeten uit de Advent.. Mooier kan het niet en evenmin diep waarachtiger. „Dat onze goede God Zichzelven begeven heeft". Zichzelven begeven heeft. Wat een uitdrukking. Het lijkt wel of er van alles in beweging komt. Dat komt er ook. God begeeft Zichzelven. De hele hemel komt omlaag. Immers het. eindigt: „om hem gelukzalig te maken". De mens was nog niet goed en wel óf — minder bezijden de waarheid — verkeerd en slecht gevallen of God was er al.

Wees de eerste, wordt vaak aangeraden. Ja, maar hij is begonnen, hij heeft me beledigd. De Beledigde was een eeuwigheid vooruit de Eerste. Dat is allemaal Advent. God begeeft Zichzelven maar aldoor. Hij heeft Zichzelven begeven en Hij begeeft Zichzelven en Hij zal Zichzelven begeven.

„Belovende hem Zijn Zoon te geven". Wat een verloving. Dat gebeurde toen de mens „al bevende vlood". Wij kennen uit de geschiedenis van de na-reformatorische tijd schuilkerken. Verborgen, aan het gezicht onttrokken, geheime kerken. In feite zijn al onze kerken en kerkjes, welke trouwe titels zij ook dragen, schuilkerken. Kerken waarin wij ons verschuilen voor de zoekende God. Vluchtelingengemeenten, congregaties van wegvluchtenden voor de goede God. Samen op weg, dat is samen op de vluchtroute. Ik zou 't wei weten om alle kerken op éne noemer te brengen. Op die manier zouden wij gauw klaar zijn met onze oecumenische beweging. En nou eens een keertje niet zeggen: „Mocht God het toch geven".

Dat God Zichzelven begeven heeft. Dat is kort en krachtig advent. Door wonderlijke wijsheid en goedheid aangespoord of aangedreven. Als je je helemaal indenkt zou je haast zeggen: Is God wel goed wijs en is Hij niet veel te goedertieren? Om dat voor zo'n mens te doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen