Cyprische reisimpressies

(7)

KOL-OMMETJE

naar Paphos

Daar zullen dagen komen, zei de Heere Jezus, dat u zult begeren een van de dagen van de Zoon des mensen te zien. Zo lezen wij in Lukas 17. De kantige verklaring tekent aan: „omZijn lichamelijke tegenwoordigheid te genieten en uit Zijn mond het Woord te horen". Och, een half uurtje nabij volgen van een apostel van de Zoon des mensen zou ook heel veel uitmaken. Vooral wanneer je bent waar hij lang voor dezen optrad. Je denkt en kijkt veel weg, je probeert op de ruïnes gebouwen zich te laten verheffen, maar het is allemaal gepasseerd wat ons slechts in enkele sobere lijnen is geschetst.

In Salamis woonden blijkbaar veel joden. Er waren er ook tallozen — als het zand der zee — in de diaspora. Immers zij verkondigden het Woord van God in de synagogen. Het bekende patroon gedurende al de zendingsreizen. Waarschijnlijk dezelfde uitkomst als overal elders.

Eerst de jood en dan de Griek, dan de heiden. Langs de kust van oost naar west, van Salamis naar Paphos, zullen Barnabas, Saulus en Johannes Markus verschillende plaatsen hebben bezocht. Toch krijgen we uit de uiterst korte aantekeningen niet de indruk dat het werk, waartoe de Geest hen geroepen had, met rijke zegen werd gekroond. Begin is vaak moeilijk, ook van de werken Gods. Pas op het eind van de tocht over het eiland vingen deze vissers van mensen. Eén slechts.

Ze troffen een jood. Hij droeg een naam waarover deze verkondigers zo maar konden preken. Maar toverij, waarzegging, superstitie of bijgeloof stonden deze zoon uit Israël in de weg om alleen zijn vertrouwen te zetten op de enige ware God der vaderen. De heiden maakte hem beschaamd. Sergius Paulus, de Romeinse gouverneur, immers zocht niet alleen, maar zocht zeer het Woord Gods te horen. Bar-Jezus wilde, als velen van zijn soortgenoten te weten tovenaars, farizeeërs, wettischen, vrome zelfbedoelers en talloze anderen, zelf niet ingaan en belemmerde anderen binnen te komen. Misschien heel diep de nijd dat iemand het geluk zou vinden dat wij onszelf niet gunnen. Bovendien voelde de hoftovenaar dat zijn rijk, dat hij zich in het stadhouderlijk paleis had opgebouwd, zou ten onder gaan, wanneer Sergius Paulus zijn Zaligmaker zou omhelzen en het Koninkrijk ingaan.

De Romein was een verstandig man, lezen wij. Je kunt merken dat dit reisverhaal niet door Paulus zelf is geschreven. Tenminste zo denk je. Immers wanneer Paulus aan de Romeinen, de volksgenoten van Sergius, schrijft, geeft hij blijk niet al te veel te willen weten van verstandige mensen. Zie maar in de brief aan Rome. Aan alle Rome's door de jaren heen. Het derde hoofdstuk moet u opzoeken. Want daar staat het. „Er is niemand, die verstandig is, er is niemand, die God zoekt." Ja, zo klinkt het: ook niet één.

Hoe klaren, hoe verklaren wij dat nu met deze man in Paphos? Van hem geldt dat hij een verstandig iemand is. Eer dat hij — verslagen over de leer des Heeren — tot geloof komt. Hij zoekt God. Althans hij zoekt — en heb ik al aangewezen: zéér — het Woord Gods te horen. Hoe rijmen wij dat?

— o — De koningin van Scheba ondernam een lange en gevaarvolle reis om koning Salomo met raadsels te verzoeken. Op die manier kom ik van een verre reis om onze lezers raadsels voor te leggen.

Ineens een raadselrubriek in ons Gereformeerd Weekblad! Als u denkt de goede oplossing te hebben, houd ik me aanbevolen. Het zou mij mogelijk hoeden voor een verkeerde. Ik ben benieuwd. Hoe kon Sergius Paulus verstandig wezen en God zoeken, terwijl Saulus Paulus duidelijk uitspreekt dat er niemand is die verstandig is en dat er niemand God zoekt? Zou Paulus er mogelijk na veeljarige ondervinding wat dieper over zijn gaan nadenken?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen