Waakzaamheid ... een Bybelse opdracht

(7) Naast verloedering en egoïsme als de ons omringende en steeds opdringende gevaren die ons bedreigen is te noemen het kwaad van de verzakelijking van het leven. In de tekening van het einde der tijden trekt Jezus Christus, oproepend tot waakzaamheid een duidelijke parallel tussen de dagen van Noach en Lot en de toekomst van de Zoon des mensen (Vgl. Matth. 24 : 36-44 en Lukas 17 : 26-30).

De dagen van Noach worden dan getypeerd als: „zij aten en dronken, zij namen ten huwelijk en werden ten huwelijk gegeven". En van de dagen van Lot heet het: „zij aten en zij dronken, zij kochten en verkochten, zij plantten en zij bouwden". Kortom de mensen gaan gewoon hun gang.

£e zijn puur aardsgericht. Nergens wordt er meer rekening gehouden met God en Zijn Woord. Vóór de zondvloed heerste brute kracht en geweld. Het was angstig om te leven onder de pressie van Lamech en zijn geslacht. Lamech, uit het geslacht van Kaïn, wel te verstaan. De man van de wraak, zeventig maal zeven maal, die een man doodsloeg om zijn wonde en een jongeling om een buil. De zegepraal der ongerechtigheid! En in de dagen van Lot? De zegepraal van de zedeloosheid!

Trouwen, zoals in de dagen van Noach nog te doen gebruikelijk was, was er in de dagen van Lot niet meer bij. Wie de uitspraken van Christus over de dagen van Noach en die van Lot nauwkeurig met elkaar vergelijkt, zal het opvallen dat de zin „zij namen ten huwelijk en werden ten huwelijk gegeven" in het laatste geval ontbreekt. In de dagen van Lot trouwden de mensen niet eens fatsoenlijk meer. Samengevat het leven was toen totaal platvloers geworden. Hogere waarden hadden afgedaan. Eten, drinken, slapen, paren, werken. En verder? Punt uit! En het kost weinig moeite om de lijnen onverwijld door te trekken naar onze tijd. Een levensinstelling waar God niet meer aanwezig is. Die dagen zijn teruggekeerd.

Je hoeft er alleen maar andere woorden voor te gebruiken, maar de zaak is hetzelfde of mogelijk nog erger. Is het niet verbijsterend te constateren hoe bruut geweld en terreur als verslindende machten om zich heen grijpen? Hoe de hebzucht toeneemt. De diefstallen, de moorden, de ontvoeringen, de overvallen op benzinestations, banken en particulieren hand over hand toênemen, en het openbaar gezag — tot in de wortels toe ondermijnd — geen hand meer tot bescherming van de veiligheid der burgers kan uitsteken? Wat buurman heeft moet ik ook hebben en kan ik het niet legaal krijgen dan neem ik het illegaal.

Eenzame bejaarden worden bij nacht en ontij of op klaarlichte dag in hun eigen huizen gemolesteerd, erger soms vermoord. Waarom? Om een wond en om een buil? Dat niet eens meer, maar om aan het benodigde geld te komen voor de aanschaf van zachte en harde verdovende middelen. Iedereen roept „ik heb recht op en niemand weet zich bijna meer verplicht tot" (F. Bakels).

Het gezag wordt onwettig verklaard, door burgerlijke ongehoorzaamheid, aangewakkerd door de geest van het communisme, gestuwd door de propaganda van vakbonden van allerlei snit, door het opzwepend gedrag van marxistische geïnfiltreerde bevrijdingsbewegingen. Wat baat gezag als ditzelfde gezag het meest godslasterlijke in de massamedia opgedist niet verbiedt, maar toelaat dat dagelijks geestelijk milieubederf over ons uitgestort wordt en de mensen vertrouwd gemaakt worden met onzedelijkheid, geweld, moord, corruptie en doodslag?

En de kerken? Zij weigeren een dam op te werpen tegen deze boze vloedgolven. Zij stimuleren zulk wangedrag in lijvige rapporten over homofilie, alternatieve samenlevingsvormen, politieke uitspraken en steunverlening aan bevrijdingsbewegingen als het A.N.C. Zoekende wie hij zou mogen verslinden, zegt Petrus van de briesende leeuw. O nee zeggen velen die leeuw is zo kwaad nog niet, een lief dier als hij ligt te slapen. We aaien hem allerliefst en strijken hem langs zijn brede manen, totdat... ja totdat hij zijn bek openspert en verslindt.

De gevolgen blijven niet uit. Gezinsontwrichting, huwelijksontbinding, kinderen die in het wild opgroeien en zich niet aan geboden of verboden wensen te storen. Waarom zouden zij, als ouderen het ook niet wensen? Opvoeders en onderwijzers, dominees en leraren let op uw zaak.

We leven levensgevaarlijk en onderschat de beïnvloeding van de publieke opinie niet. Terecht is gesteld „dat niet mag worden vergeten: de media stellen feitelijk vooral belang in ontsporingen, calamiteiten en gewelddaden. Geen krant of er staan legio berichten in over moord, doodslag, fraude, ontucht en andere misdrijven. Berichten over gezinsgeluk, goede daden, morele successen en andere positieve zaken, zijn in het algemeen niet interessant" (F. Bakels).

De spijker op de kop zou je kunnen zeggen. En dacht u dat dit met de regelmaat van de gestadige drup die de steen uitholt de hersenen van de mensen niet spoelt, zodat oud en jong op den duur gaat denken: het is niet anders, het hóórt zo? Als we dan eenmaal zover zijn dan zijn de wijzen en de dwazen samen ingeslapen en de leeuw is inmiddels klaar wakker geworden en richt zijn verslindend werk uiterst secuur aan.

Zo zijn we midden in de strijd terecht gekomen van Christus en de antichrist. Machteloos en wanhopig zijn we nu meer dan ooit geneigd te denken: laat maar gaan, er is toch niets meer aan te doen. We zijn langzamerhand murw gemaakt, gebroken door de geestelijke virusziekte. We raken geestelijk misvormd. Het ergste is: wij merken het niet eens meer.

Het materialisme heeft, inmiddels een totalitair karakter aangenomen cn is een nieuwe religie aan het worden. De God-isdood-religie. Toen die religie opkwam in de zestiger jaren, gestimuleerd door de moderne filosofie van J. P. Sartre, Heidegger e.a., overgenomen door mensen als Harvy Cox, Dorothé Sölle en zovelen meer, ziin de zaden gestrooid voor de oogst die nu eer rot dan rijp is.

Want in vals optimisme mag soms beweerd worden dat we „gelukkig" die periode in de theologie weer achter de rug hebben en dat we ons nu weer serieus bezig houden met de Godsvraag en zo. Realistischer is het om te constateren dat we met de erfenis van die tijd nu zwaar opgescheept zitten. En omdat in het algemeen gesproken de kerk zich toen niet verweerde en nog geen deugdelijke tegenstand biedt, is het resultaat: een puinhoop. Lege kerken, een verpolitiekt evangelie, een normloze samenleving. Triest, maar waar. De bedenkelijke daling van het morele peil moet niet slechts aangemerkt worden als een na-oorlogs verschijnsel, maar beheerst heel de structuur van de samenleving. En de diepste oorzaak ligt in het negeren van God.

Tegenover dit alles geldt maar één ding: Waakzaamheid. Het is een Bijbelse opdracht aan het adres van gemeenteleden. Het hoe gaf ik reeds aan. Leven uit het geloof in Christus, de heiligmaking voleindigen in de vreze Gods, Gij geheel anders.

Het geldt voor ons: te wapen! Gereed in de geestelijke wapenrusting. Optornen tegen het huidig tijdsgewricht het modern goddeloze denken. Doet aan de gehele wapenrusting Gods opdat gij kunt staan in de boze dag en alles verricht hebbende, staande blijven. Het zwaard des Woords in de ene en het schild des geloofs in de andere hand, om alles neder te vellen wat zich tegen Gods heilig Woord verheft, en om de vurige pijlen van satan uit te blussen.

Hopeloos? Maak dan gebruik van de helm die Hoop heet en schoei uw voeten met de bereidheid van het Evangelie des vredes. Niet in eigen kracht en prestatiedrang zo van: wij moeten er tegen aan! Wel in diepe .ootmoed over de schuld die we mede veroorzaken en dragen en in kinderlijke afhankelijkheid van een geloof in God dat uiteindelijk de wereld overwint.

Te wapen tegen de toegenomen echtscheidingen, huwelijksontrouw, opstandige weglopende kinderen. Al die drugs en misdrijven om aan die drugs te komen. Al die ongeinspireerde bestuurders en politici, die laf terugtrekken zodra ze met pressiegroepen worden geconfronteerd. Al die horden aktievoerders, demonstranten en sympathisanten, die het aanleggen op rellen, geweld, molest, schade, afbraak en plundering.

Al die leeglopende en leegstaande kerken, al die kerkelijke autoriteiten en lichamen die het verval van het geloof bewust of onbewust mede op hun geweten hebben, ook door schandelijk sektarisme. Al die pollutie en smeerlapperij, vuilstortplaatsen, autokerkhoven, vuilnisbelten in steden en dorpen, gifgroene wateren, gifgronden en chemische gifstoffen in de lucht. Al die berovingen, verkrachtingen, overvallen, kapingen en gijzelingen (F. Bakels). Wat een aanklagende analyse van onze tijd. Is het geen schande, geen zonde voor God dat wij nog vijf minuten tijd over hebben voor onbelangrijke, kleinzielige kerkelijke ruzies, om een woord, een opvatting, een systeem, een vereten en verbijten van elkaar om niets, als de wereld zo in brand staat? Of kunnen we om de kleinste kleinzieligheden vast te houden en op de spits te drijven het ons nog langer veroorloven de kerk te gronde te laten gaan en de briesende leeuw niet op te merken die zijn sluwe, zachtvoetige maar verslindende klauwen zet op het erf der kerk?

Hoe lang nog? Todat het volgens Lenin zover zal zijn gekomen dat we worden aangevallen door Rusland (denk aan de grootscheepse marine-oefeningen in de Oostzee) nadat we tevoren gebroken zijn via infiltratie, penetratie en grootscheepse hersenspoe-

ling, zodat we als een overrijpe, aangevreten, rotte appel van de boom vallen of in de schoot van de antigoddelijke dictatuur.

Het laatste van de bijbelse opdracht geldt niet het minste de voorgangers die naar Hebr. 13 : 7 te waken hebben voor uw zielen. Dat is dus de hoogheilige opdracht aan de kerk en haar dienaars, dat zij waken en staande blijven in de boze dag. Niet een gemeente. aangepast en verwereldlijkt, ook niet een gemeente die de wereld de wereld laat en haar de rug toekeert en zich alleen maar in eigen kring opsluit waar men het goed met elkaar eens is (voor hoe lang? ). Maar gemeente van Christus zijn die in lijden en strijden haar roeping naar de raad Gods vervult.

Een gemeente wier lofzang op de puinhopen van haar tijd niet verstomt, maar die in hope zingt van de toekomst des Heeren en leeft uit de belofte: ie overwint, Ik zal hem geven met mij te zitten in Mijn troon, gelijk als Ik overwonnen heb en ben gezeten met Mijn Vader in Zij troon (Openb. 3 : 21).

Verlos ons van de geesteloosheid, mag onze dagelijkse bede zijn en geef ons , , een vleugje van de Elia's geest" (W. Aalders in Burger van twee werelden"). Een geest waarin alle waarheden op een rij staan, maar die zo weinig wervend, getuigend, zo weinig strijdbaar is. Onbewogen, statisch, rechtlijnig, dat wel, maar helaas zoals iemand opmerkte: , , de preek is soms wel lief, maar christelijk gesproken laf, omdat het zout van het Evangelie ontbreekt. „Men durft niet meer te zeggen: „Zo zegt de Heere". Laat staan dat men nog de moed heeft om de dwaling openlijk aan de kaak te stellen. Maar welk een noodlottig functieverlies is dat van de kerk, van de ambten en van de prediking".

Het alzo is verwaterd tot: waarom moet het persé zo en niet anders? Compromischristendom leidt tot ondermijning van kerk en prediking. Je bent in onze tijd al te spoedig en al te gemakkelijk ingedeeld bij de rechtlijnigen, die van geen wijken weten. waar niet mee te praten valt, en wat voor fraais men daar meer bij bedenkt. Waken wil zeggen: blijven bij het Evangelie waarvan Paulus eens getuigde dat het niet ja en neen is, maar ja en amen in Christus Jezus onze Heere.

Leven uit de rechtvaardiging van het geloof in heiligmaking en vreze. Waken en getuigen. Slechts Woord en Geest hebben verlossende kracht. „De beslissende vraag, die daarom in deze tijd op ons afkomt is, of wij het niet verleerd zijn om nomadenchristenen te zijn en om op kompas te varen" (W. Aalders).

K.a.Z.

H. V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen