Abrahamo verlangen

Abraham, uw vader, heeft met verheuging verlangd, opdat hy Mijn dag zou zien, en hy heeft hem gezien en is verblijd geweest.

Johannes 8 : 56.

1. Abrahams verlangen

Wij gaan nog weer eens naar Abraham, de vader der gelovigen, de vader van alle gelovigen. Als hij de vader van alle gelovigen is, dan hoeft het ons niet te verbazen, dat hij zelfs uitgetild wordt boven andere voorlopers in het koninkrijk Gods als Adam, Abel, Seth, Enos, Henoch en Noach, want hoe groot en heilig zij geweest mogen zijn, niet met hen heeft God het verbond gesloten, maar wel met Abraham, die dan ook alleen en onderscheiden van de genoemden „de vader aller gelovigen" genoemd is. Zij zijn wel vaders in de kerk geweest, maar „de" vader der kerk is toch Abraham geweest. Met Genesis 12 begint de verbondsgeschiedenis, en aan Abrahams leven worden gewijd de hoofdstukken Gen. 12 tot 25. 't is de man, die in meer opzichten een voorbeeld voor anderen geweest is: de man, die op Gods roeping gehoorzaam geweest is, verlaten heeft zijn huis, zijn geslacht, zijn land, die in het land der belofte een eenzame trekker geweest is, die in tenten gewoond heeft en in dat land alleen een graf bezeten heeft. Reiziger naar een ander, namelijk het hemelse vaderland.

Hier treffen wij hem aan als adventsfiguur. En het is niemand minder dan de Heere Jezus Zelf, die dit van hem meedeelt. Hij heeft naar de komst van de Messias verlangd, hij heeft naar de Heere Jezus verlangd. Vanuit de grijze verten van de oudheid heeft hij geweten van het vrouwenzaad, dat reeds in het paradijs aan Adam beloofd is. Dat heeft Abraham bij overlevering van die oude voorlopers gehoord. Zij hebben die belofte Gods geloofd en aan elkander doorgegeven, van geslacht tor geslacht. En die belofte is met hen meegereisd heel hun lange leven lang en hoewel dit in hun leven niet vervuld is, zijn zc in het geloof op die belofte gestorven cn al verwachtend zijn zij zalig geworden, èn Adam, èn Abel, èn Seth, èn Enos èn Henoch. Zij hebben op die ene belofte, van het paradijs uit, gehoopt en zij hebben niet te vergeefs gehoopt: zij zijn daarop zalig geworden en zij zijn daarop reeds in dit leven zalig geweest. Denk maar aan Henoch, die met God gewandeld heeft en opgenomen is, zelfs bij het leven. Het leven op de belofte geeft zaligheid, maar het is ook zaligheid.

En nu dan Abraham. Met hem begint een nieuw hoofdstuk, van de heilsgeschiedenis. Hij wordt geroepen uit Ur der Chaldeeën, naar een land, dat het land der belofte zal worden. In dat land gaat hij wonen, gaat hij reizen, gaat hij trekken, als een vreemdeling op de aarde. En als hij reeds oud is, krijgt hij een belofte, de belofte van een zoon, de belofte als zaad, wederom het vrouwenzaad: deze zoon zal hem tevens de vader zijn van dat lang verwachte Zaad. Zo wordt dc oude paradijsbelofte Gods niet alleen herhaald, maar wonderlijk versterkt. En daarmee wordt ook het verlangen verdubbeld bij Abraham. Aan geen van de vorige patriarchen had God de belofte uit het paradijs herhaald. Zij moesten het met dat ene woord, in het paradijs gesproken, doen. Zij moesten van geslacht tot geslacht door het geloof leven. Maar nu herhaalt God Zijn belofte en wel tegen alle vlees en bloed in, en wel tegen alle aardse berekening in. Abraham tracht een uitweg te zoeken in de Damascener Eliëzer, maar God wees dat af. Abraham tracht een uitweg te zoeken in Ismaël, maar God wees ook dat af. En in de weg van onmogelijkheid oefende en staalde de Heere Abraham. Om alleen te leren geloven, om alleen zich vast te klemmen aan de belofte. En door al die beproevingen heen is alleen dat verlangen gebleven in Abrahams hart. Op één woord, op een herhaald woord, is dat verlangen gewekt, door herhaling versterkt, en het is in hem gebleven. Of dat woord van God, of één belofte van God ook kracht doet! Dat is heel zijn leven niet van hem geweken. Ik kan ook zeggen: dat is dc kracht van het geloof. Omdat dat geloof een gave Gods is. Zo hebben die oude geslachten alleen op de belofte geleefd, op de belofte geloofd en dat hun hele leven lang. En Abraham heeft het niet alleen geloofd: hij heeft er naar verlangd: altijd door en al maar weer. Overmits hij Hem getrouw geacht heeft. Die het beloofd had.

Leven op de belofte, geloven in de belofte, verlangen naar Zijn komst. Dat hebben die oude geslachten gedaan — hun leven lang — en zij zijn er zalig bij geworden. En gij zult er zalig bij worden, als gij de vervulde belofte gelooft!

2. De dag van Jezus

, , Abraham heeft verlangd, dat hij Mijnen dag zou zien, en hij heeft hem gezien." Zo zegt onze tekst. Onder Zijn dag kunnen wij verstaan de dag van Zijn geboorte, of de dag van Zijn grote werk des heils. Zijn prediking, Zijn offer. Wij kunnen daar onder verstaan Zijn leven. V^ij kunnen daar zelfs onder verstaan Zijn hemelvaart: kortom Zijn leven. Zijn werk. Zijn dag. — Wat is dat prachtig weergegeven: Zijn dag voor heel Zijn leven. Zijn dag voor heel Zijn werk. Het heeft maar zo kort geduurd van Kerst tot drie-en-dertig jaar later Zijn opstanding en hemelvaart. Dat is samen te vatten als een dag. Wat heeft de Heere Jezus in korte tijd alles volbracht, wat Hem te doen stond. Eén dag, die korte spanne tijds, waarop Hij al het heil volbracht heeft. Het is de dag geweest, de roem der dagen, die Israëls God geheiligd heeft. Het is geweest de dag der hope, de dag der verlossing. Dc dag des heils, de dag van licht, die nooit in blijder glans verscheen, dan nu door Gods barmhartigheên, zo dicht Zacharias. De dag van Zijn geboorte is een dag van heil. De dag van Zijn leven is een dag van heil. De dag van Zijn lijden is een dag van heil. De dag van Zijn opstanding is een dag van heil. De dag van Zijn heinelvaart is een dag van heil.

Nu zegt de Heere Jezus, dat Abraham verlangd heeft Zijn dag te zien cn dat Hij hem ook gezien hééft. Hij heeft die dag van verre gezien. Door het geloof ziet men inderdaad ver cn scherp, over eeuwen heen. God heeft daar echter ook middelen voor gebruikt. Bijvoorbeeld de wonderlijke, tegen natuurlijke, ik moet zeggen, bovennatuurlijke geboorte van Isaak. Medegewerkt heeft ook het terzijde schuiven van Eliëzer, de achtenswaardige meesterknecht van Abraham. Medegewerkt heeft ook het Goddelijke

terzijde schuiven van Ismaël, die maar een spotter was met de vroomheid. Maar bijzonder die geboorte van Isaak, was een bewijs van Gods trouw, die de belofte gestand deed, waarbij ook de belofte voor het komende zaad herhaald en bevestigd werd, deed die hoop van Abraham verlevendigen. Over die wondere geboorte heen mocht Abraham zien de dag van de geboorte van Christus. En straks het offer van Isaak op de berg Moria, dat is de berg waarop de tempel straks zal komen en waarop Golgotha zal zijn. En Abraham zegt en maakt dat tot een spreekwoord: „Op de berg des HEEREN zal het voorzien worden". Zo mag Abraham zien door het geloof de dag van je/us' geboorte, maar ook de dag van Zijn lijden en sterven. Ürie dingen: dit kind en zijn wondere geboorte wijst naar Jezus' geboorte. Dit kind en dit kind alleen is de afwijzing van Eliëzer en Ismaël wijst naar Jezus en Jezus alleen. Dit kind en Zijn wondere offerande wijst naar Jezus' offerande alleen.

Zo heeft Abraham Zijn dag gezien door het geloof alleen. En zo kunnen wij op Christus' komst en offer terugzien, door het geloof alleen.

Dit is de dag, de roem der dagen, Dien israëls God gcheihgd heeft. Laat ons verheugd, van zorg ontslagen Hem roemen, die ons blijdschap geeft. Och HEER', geef thans üw zegeningen. Och HEER', geef heil op deze dag. Och dat men op deez' eerstehngen. Een rijken oogst van voorspoed zag.

Ps. 118 : 12

3. Abrahams verheiiging

Laten we dus goed opletten, dat dc HEE-RE alle vleselijke weg afwijst - al wat niet uit het geloof is, dat is zonde. En laten wij goed opletten, dat de EIEERE alleen in de weg des geloofs gekend wordt, gezien wordt. En dat geeft dan ook onuitsprekelijke vreugde. Abraham heeft met verheuging verlangd en heeft Zijn dag gezien en is verblijd geweest. Tot tweemaal wordt over zijn blijdschap gesproken één keer vanuit zijn verlangen en één keer vanuit de aanschouwing cloor het geloof. Het is een wondere zaak, dat Abraham meer naar die dag verlangd heeft dan naar alle aards goed. Hij heeft die verheuging, waarmee hij verlangd heeft met hevige cn vurige aandoening van zijn ziel verlangd. De kanttekeningen zeggen daarvan dat hij alleen al in dit verlangen tol opspringens toe verheugd is geweest. Het Griekse woord betekent tot opspringens toe verheugd zijn.

Dat heeft ook Abraham doen lachen bij het bericht, dat hij een zoon zou krijgen. Toen heeft Sara ongelovig gelachen. Abraham niet. Abraham heeft over Isaak heen mogen zien op het kind, de LIeere Jezus. Isaak heeft ook veel van de Heere Jezus gehad, Isaak was een teer, godvrezende man en WT)rdt de Heere niet genoemd , , de vreze Isaiiks".? Het geloof op de komende Christus geeft zo'n blijdschap, het geloof op de belofte geeft al zo'n blijdschap, hoeveel te meer dan het geloof in het zien op Jezus. De commentaren vergelijken het zien van Abraham van tevoren met het uitgaan van Zacheüs en zijn klimmen in de boom om Jezus te zien.

Daar is nog iets: Het offer van Isaak heeft Abraham over de eeuwen doen zien op Jezus' offer en het heeft Abraham doen profeteren, zodat het tot een spreekwoord in Israël werd: , , 0p de berg des Heeren zal het voorzien worden". Denkt er om dat Abraham verheugd geweest is met innige zielsverheuging, toen de engel tot hem sprak en toen hij zijn zoon mocht losmaken — en vooral toen hij over zijn zoon mocht zien op het offer van dc Heere Jezus. Op deze berg heeft later de tempel gestaan en hebben de oilerandcn gebrand. Op deze berg: de berg des LIEEREN heeft het kruis gestaan van onze Heere Jezus Christus. Daar moet wel Abraham tot opspringens toe verheugd geweest zijn. Daar lag dc hope Israëls. Daar lag de vastigheid Sions. Daar heeft Abraham Zijn dag gezien en daar is hij verblijd geweest. Met verheuging.

Daarom heeft Abraham als een vreemdeling kunnen verkeren in dat land en heeft hij er niets gekocht dan een graf, wat toch voor hem was een poort des hemels. Daarom heeft Abraham hoewel hij rijk was, geen aardse goederen begeerd omdat zijn bezit lag in de verte, zijn enig en allerhoogst bezit. En hij heeft het maar in de belofte bezeten, overmits hij LIem getrouw geacht heeft die het beloofd had.

R.

W. L. T.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen