Zondag - Dag van de arbeid

Ieder jaar, wanneer de maand april ten einde gaat lopen, komen voor vele mensen de vrije dagen in zicht: oninginnedag, die we ook sinds Koningin Beatrix aan de regering is nog steeds op 30 april vieren; Bevrijdingsdag, maar het is nog altijd de vraag of dat echt voor allen een vrije dag moet zijn, en Hemelvaartsdag. Een socialist die dit zou lezen — maar deze kans acht ik vrij gering! — zou mij meteen toevoegen dat ik één vrije dag vergeet:1 mei, de Dag van de Arbeid... Als we deze dag laten meetellen, dan vallen de vrije dagen dit jaar wel bijzonder ongelukkig: oninginnedag op zaterdeg en de Dag van de Arbeid op zondag...

Dat laatste is het nu juist waarover ik het wilde hebben. Want in de kerkelijke pers is het al gesignaleerd dat 1 mei dit jaar op zondag valt. En tegelijk is de vraag opgeworpen welke boodschap de kerk(en) op die dag te brengen hebben. Ik hoorde zelfs dat er in Amersfoort een conferentie werd gehouden van predikanten uit de Gereformeerde Kerken om zich te beraden op de inhoud van de prediking op zondag 1 meL

Wanneer ik zulke dingen lees of hoor wrijf ik altijd even mijn ogen uit. Zijn we nu als kerk(en) al zó ver van huis dat we onze preekstof moeten ontlenen aan de agenda van de wereld.? Sinds wanneer is 1 mei een christelijke feestdag.? Zelfs de biden dankdagen voor gewas en arbeid vallen niet onder deze categorie. Maar in alle ernst zitten predikanten zich af te vragen waarover ze moeten preken, niet alleen op de dag van de arbeid (1 mei), maar straks ook op Moederdag (8 mei) en Vaderdag (19 juni). Sinterklaas ontbreekt er nog maar aan...

De arbeid

Het spreekt vanzelf dat ik hiermee niet wil beweren dat ons dagelijks werk in de prediking niet aan de orde zou mogen komen. De arbeid is een gave van God, waardoor wij niet alleen in ons levensonderhoud mogen voorzien, maar waardoor we ook medewerkers mogen zijn aan Gods plan met deze wereld. Weliswaar moeten we als gevolg van de zonde „in het zweet des aanschijns" ons brood eten. Dat wil zeggen dat de arbeid dikwijls met moeite en zorg gepaard gaat. Maar ook vóór de val was de arbeid op zich scheppingsopdracht. De mens kreeg tot taak de aardbodem te bouwen en te bewaren. En in het licht van die opdracht is werken geen last, maar een lust; geen vloek, maar een zegen.

Daarom moeten we ook nooit minachtend denken of spreken over ons dagelijks werk, alsof dat nu eenmaal een noodzakelijk kwaad zou zijn. Paulus schrijft: Wie gestolen heeft stele niet meer, maar arbeide liever, werkende wat goed is met de handen, opdat hij hebbe mede te delen degene die nood heeft" (EL 4 : 28). En in het huwelijksformulier wordt de man aangespoord, „getrouw en naarstig te arbeiden in zijn Goddelijk beroep, opdat hij zijn gezin met God en met ere mag onderhouden".

Ons werk en Gods werk

Deze dingen hebben zeker van tijd tot tijd hun plaats in de prediking. Dat kan geschieden op bid-en dankdagen, maar ook in sommige Catechismuspreken. Ik denk aan Zondag 10 (de Voorzienigheid Gods), aan Zondag 42 (gij zult niet stelen) en aan Zon-

dag 50 (geef ons heden ons dagelijks brood).

Maar dat dc Dag van de Arbeid — een dag van socialistische herkomst — ons zou brengen tot een prediking waarin ons werk centraal staat, dat zie ik niet zitten. Ik vrees dat over heel dit gedoe het oordeel van de profeet moet worden uitgesproken: „Ze hebben Mijn Woord verworpen, wat wijsheid zouden ze dan hebben? "

Over het Woord gesproken, dat Woord biedt preekstof te over, zeker ook in deze weken tussen Pasen en Pinksteren. Dan hebben we toch niets anders te verkondigen dan de enige Naam van Hem Die dood en graf heeft overwonnen, Die leeft en regeert tot in eeuwigheid. En als het dan over werk, over arbeid gaat, Hij heeft gezegd: „Mijn Vader werkt tot nu toe en Ik werk ook". De Drieënige God is dag en nacht bezig met het onderhouden en besturen van al het geschapene. Dag en nacht bezig ook met de vergadering, regering en bescherming van Zijn Gemeente. En Hij zal niet rusten tot Hij heel dat werk voltooid heeft.

In het licht van Zijn werk mogen we öns werk zien. We zijn Gods mede-arbeiders. Niet alleen wanneer we werken mogen in de dienst van het Koninkrijk Gods. Maar ook ieder op de plaats waar hij of zij gesteld is, in de maatschappij, in de politiek, op school, in het huisgezin. Wij dragen verantwoordelijkheid tegenover God Die ons op die plaats heeft gezet en Die ons tot dat werk heeft geroepen. En we zullen eenmaal rekenschap hebben te geven hoé we ons van die opdracht hebben gekweten. De vraag of we ons werk in gehoorzaamheid en in afhankelijkheid verrichten mag ons elke dag — en niet alleen op 1 mei — bezighouden. Ik denk even aan de discipelen, die na de opstanding van de Heere Jezus weer gingen vissen op het meer van Galilea. Ze hadden de hele nacht gevist en niets gevangen. Maar toen het morgen was geworden stond Jezus op de oever en Hij gaf de opdracht: „Werpt het net aan de rechterzijde van het schip en gij zult vinden". De opgestane Levensvorst is ook de Heere van de arbeid! Prachtige stof voor na Pasen, misschien ook voor 1 mei?

En wanneer Paulus dat machtige hoofdstuk, 1 Cor. 15, dat helemaal gewijd is aan de opstanding, afsluit, dan schrijft hij: Zo dan, mijn geliefde broeders, zijt standvastig, onbeweeglijk, altijd overvloedig in het werk des Heeren, als die weet dat uw arbeid niet ijdel is in de Heere". (1 Cor. 15 : 58).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen