Zending in een overwonnen wereld

Het opschrift hierboven is ontleend aan hei laatste vers van het 16e hoofdstuk van het evangelie naar Johannes. Wij lezen daar in het laatste gedeelte van vers 33: „...; maar hebt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen." En dit Schriftwoord staat weer in het geheel van de afscheidsgesprekken, die de Heere Jezus gehouden heeft met zijn discipelen vlak voor Zijn lijden. Deze afscheidsprediking in haar geheel was voor de discipelen en in hen voor de Kerk van Christus een bemoediging om in dit laatste der dagen — tussen Pinksteren en Wederkomst — getroost te kunnen leven. Getrokken door Zijn machtswoord zijn de discipelen achter de Heere Jezus aangekomen. Ze hebben in Hem gezien, de van God gezondene; gekomen om het verlorene te zoeken. En Zijn weg gaat naar het lijden toe, de dood in om de overste der wereld — de satan — de kop te vermorzelen. Hij wist, dat na Zijn diepe vernedering zou volgen de verhoging. Zijn heengaan was geen afscheid. Het zou tot groot nut zijn. Voor de discipelen, voor Zijn Kerk, voor de wereld verloren in schuld.

De Heilige Geest zal de lege plaats innemen. De belofte van de Heilige Geest en het werk van de Heilige Geest is hèt centrale gegeven in dit hoofdstuk. Wat een geweldige troost voor de discipelen die geconfronteerd zullen worden met het lijden, de verwerping, vervolging, ja zelfs met de dood. Wat zal gebeuren met de Meester zal ook aan hun gebeuren. De wereld zal zich erover verblijden en men zal menen Gode een dienst te doen door het doden van hen die Christus volgen. „Indien zij Mij vervolgd hebben, zij zullen ook u vervolgen." (Joh. 15 : 20b). „In de wereld zult gij verdrukking hebben." Dat is een werkelijkheid waar kerken zendingsgeschiedenis door gestempeld zijn. De wereld en haar werken vormen een antithese inct de Christus en Zijn werk. De wereld, daartoe behoren alle mensen in hun afkeer tegenover de Heere. De wereld weigerde in Hem te geloven en de enige plaats, die men Christus toedacht was het kruis van Golgotha. Zo wordt openbaar, dat de wereld in hart en nieren niet deugt. De Pinkstergeest zal de wereld daarvan overtuigen, dat ze tot in de wortel vijandig is tegenover de Heere en Zijn Gezalfde.

En dan zal de Heilige Geest ook de wereld ervan overtuigen, dat de Overste van deze wereld geoordeeld is. De duivel is geoordeeld in de loop der gebeurtenissen, waarvan het kruis van Christus het middelpunt vormt. De boosaardige opzet van de duivel is mislukt. Christus heeft getriomfeerd over dood en graf. Ik heb overwonnen! De werkwoordsvorm hier gebruikt geeft w r eer dat het werk van Hem al afgelopen is. Vóór Zijn lijden is Hij al overwinnaar en troost zo de Zijnen.

„Ik heb de wereld overwonnen." Daar moeten de discipelen het mee doen. Verdrukking en hebt goede moed. Dat kan toch niet, dat bijt mekaar. Ja toch, het kan wanneer ik zie en de Heilige Geest mij daarbij bepaalt en mijn ogen ervoor opent, dat ik mede in de wereld begrepen was. En het is Zijn genade alleen, die ons daaruit haalt en ons brengt tot het heil in Christus, „...doch omdat gij van de wereld niet zijt, maar Ik u uit de wereld heb uitverkoren, daarom haat u de wereld." (Joh. 15 : 19b). En zoals Christus gezonden is in de wereld, alzo... „heb Ik hen ook in de wereld gezonden." (Joh. 17 : 18b). Gezonden in een overwonnen wereld met de overweldigende boodschap, dat „Alzo lief God de wereld heeft gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe." (Joh. 3 : 16). Dus daar gaat het om in de evangelieprediking n.1. om de realiteit van de verlossing in onze Heere Jezus Christus. Zo zijn de gezondenen, de zendelingen, uitgegaan. Gebonden aan de lastbrief van hun Zender. „Gaat dan henen, onderwijst al de volken..." (Matth. 28 : 19). Geruggesteund door het woord van hun Zender; „Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde." Na Pinksteren ligt de gehele wereld open voor de Heilige Geest. Ik zal uitgieten van Mijn Geest op alle vlees. Dat reikt ver. Zo ver als de wereld wijd is. Op de eerste Pinksterdag zien wij ze komen. Mensen uit Jeruzalem, Medic, Mesopotamië, Egypte, Lybië, Rome en het gaat door tot mensen uit het kleinste dorp in Kenya toe.

„Maar hebt goede moed..." Moed om verder te gaan en vol te houden. Hoe werd vanaf het begin de evangelieprediking weerstaan. Dr. J. H. Bav.inck schrijft ergens: „Uit alles is voldoende duidelijk, dat ook de eerste gemeente in haar expansie naar buiten voortdurend geremd werd... Dat nochtans het werk met zo grote kracht zich heeft voortgezet, is geen verdienste van deze eerste christenen, maar is uitsluitend vrucht van Gods rijke bemoeienis van deze tastende en worstelende gemeente."

Het leek vaak of de boze overwonnen had. Stefanus opent de rij der martelaren, de grote zendeling Paulus is vaak de dood nabij geweest, Johannes zit als een' eenzame banneling op Patmos en honderden van getrouwe getuigen hebben in de eerste eeuwen hun leven gegeven voor de Naam van Christus. „De hele toenmalige wereld — schrijft iemand — zat vol duivels." Klinkt het dan

niet paradoxaal: lk heb de wereld overwonnen." Voor het oog inderdaad. Dwaasheid voor de Grieken, ergernis voor dc Joden, dit spreken over een Christus die opgestaan is uit de doden, die Heere is en alle machtheeft in dc hemel cn-op aarde. Maar wij zien niet wat voor ogen is maar wij geloven, dat „dit is de overwinning die de wereld overwint namelijk ons geloof." (1 joh. 5:4). Niet wij maar Hij, Jezus Christus is het, Die door Zijn Woord en Geest zich een weg baant door deze wereld. Hij geeft het nooit uit handen en het is genade, dat Hij mensen in Zijn dienst neemt om verkondigers te zijn van de goede Boodschap.

Niet alleen in de beginperiode ook de eeuwen daarna tot in onze tijd toe heeft het zendingswerk tegenwerking, en... het verhevigd.

Een honderd jaar geleden klaagt iemand op het zendingsveld: „er zijn meer graven van de zendelingen dan dopelingen." In mei 1844, kwam Johan Ludwig Krapf in de haven van Mombasa aan om als eerste zendeling in Oost-Afrika het evangelie te verkondigen. Twee maanden later staat hij bij het graf van zijn vrouw en dochtertje. Enkele dagen later schrijft hij naar het zendingskantoor in Londen: „Vertel onze vrienden thuis, dat er nu aan de Oost-Afrikaanse kust een eenzaam zendelingsgraf is. Dit is een teken dat de strijd begonnen is. Als de overwinningen van de kerk verkregen worden door over de graven van haar leden heen te stappen, dan is het uur daar, dat u opgedragen wordt te beginnen met het zendingswerk voor de bekering van Afrika vanaf haar oostelijke kust."

Krapf stierf in 1881 terwijl hij in het gebed verzonken was. In het geloof gestorven. Zijn doel, om de mensen van de Gallastam met het evangelie te bereiken kon hij niet verwezenlijkt zien. Een ander zou na hem dit gebied betreden. Maar wat Krapf geloofde, tegen alle werkelijkheid in — is vervuld. Overal in Oost-Afrika is door veel strijd en lijden heen het evangelie gepredikt en mag het gepredikt worden tot op deze dag.

„Maar hebt goede moed, lk heb de wereld overwonnen.", dat geldt ook voor allen, die waar ook ter wereld in de actuele zendingssit.uatic hun werk mogen doen.

in de jarenlange arbeid van de zendeling nu ontbreekt het ook niet aan teleurstellingen en tegenwerking, hetzij openlijk of verkapt. Hans Scharer, die van 1932 tot 1939 op Borneo heef gewerkt als zendeling komt er openlijk vcoruit toen hij in 1946 schreef:

— en het zou ook nu A.D. 1983 geschreven kunnen worden — dat er vele teleurstellingen zijn over het niet gelukken van de arbeid, over het leven van de gemeenteleden, over de samenwerking met de inheemse en curopese collega's. Maar zegt hij zijn dit niet tekenen, dat wij niet meer in het heiligdom staan en niet meer uit het heiligdom komen maar dat wij ondergegaan zijn in de arbeid en de routine en dat wij daarmee bij onszelf aangeland zijn! In het: „Ik heb de wereld overwonnen" hebben wij daaruit niet te leren ook in het zendingswerk om het nu geheel en al dan ook aan de Heere over te laten en dagelijks te bidden het oude predikantengebed: „Veni Spiritus Sanctus, pasce pastorum, duc ducem, da daturo, Christe Kyrie." (Kom, Heilige Geest, weid hem, die weiden moet, leid hem, die leiden moet, geef hem, die geven moet, Heere Jezus ontferm U over ons).

Zo neemt de Heere ons in Zijn dienst. Zijn Geest neemt ons mee en maakt ons tot Zijn voeten, handen, ogen, oren en mond. Rust in die dienst is er niet, die is er in Hem alleen. „Opdat gij in Mij vrede hebt." (Joh. 16 : 33a). Hij ontslaat ons niet uit Zijn dienst.

En Zijn zending gaat verder, totdat Zijn Woord de voorgeschreven loop door de volkerenwereld beëindigd heeft. Hierop ziende praten wij niet over offers. Wij hebben alleen te spreken van het ene offer, dat niet wij gebracht hebben, maar Hij, die niet alleen gesproken heeft: Ik heb de wereld overwonnen", maar ook: Ik ben dc goede Herder, de goede herder stelt zijn leven voor de schapen." (Joh. 10 : 11). En Hij is het, die voor ons bidt, dat wij de moed er in houden en niet vertragen. Wetend, dat. in

Hem de overwinning zeker is en de zendingsvrucht gewaarborgt is.

In Psalm 72 : 8 lezen wij: an de Heere Jezus Christus: En Hij zal heersen van de zee tot aan dc zee, en van dc rivier tot aan de einden der aarde." Zo wordt de glorie van de Zender, Jezus Christus'beschreven. Hij zal heersen, want Hij heeft overwonnen. Hij regeert, troostrijke gedachte daar, waar ons vaak alles bij de handen afbreekt en wij ons afvragen: óé staat het met de zaak van Christus in deze wereld? Dan mogen wij zeggen: ijn zaak staat er goed voor! Christus staat er borg voor. En met verwondering zien wij hoe de Pinkstergeest zich baan breekt, hoe Hij losmaakt, levend maatk en ons verzekert, dat het welbehagen des Heeren door de hand van Christus gelukkig zal voortgaan. De opdracht blijft: Gaat dan heen..." Zo ging ook William Carey in gehoorzaamheid aan dit woord van Christus naar India en op 29 maart 1794 schrijft hij in zijn dagboek: , W T at is het, dat in deze wereld waarde heeft om voor te leven; is het niet te weten dat God regeert en te staan in Zijn dienst. Ik voel een brandend verlangen, dat heel de wereld deze God mag kennen en Hem dienen. Hoe lang zal het duren totdat ik genoeg zal weten van de taal van het land om tot de inwoners te kunnen spreken van Jezus Christus en die gekruisigd." Hoe heeft de Heere deze Zijn dienstknecht niet rijk gezegend en hem gegeven, niet één taal, maar om een zevental talen te beheersen waarmee hij met de inwoners van dat immens grote land kon spreken van zijn Meester, Jezus Christus.

Zending in een overwonnen wereld. Hij heeft gezegd: Ik za] u niet begeven en ik zal u niet verlaten. Deze belofte blijft van kracht.

Wij sluiten dit stuk af. Maar ik wil u nog doorgeven het getuigenis van Florence Stauffacher, die meer dan 50 jaar met haatman in Oost-Afrika voor de Africa In land Mission heeft gewerkt, zij schrijft: „Veranderingen? Vele, zeer vele in deze 50 jaren, maar onze God is steeds geweest dezelfde liefhebbende hemelse Vader, steeds ons leidend, ondanks onze fouten en tekortkomin-

gen. Onze harten zijn vol van dank en lofvoor al Zijn zegeningen in het verleden en de zegeningen, die wij nu ontvangen en wij weten dat Hij getrouw zal zijn tot het eind. De toekomst is net zo helder en zeker als de beloften van God."

Ds. J. Kommers, Zendingspredikant in Kenya Oost-Afrika

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen