Overkill

er-KOL-OMMETJE

Alle tijden zijn mensen uit der vade ren land vertrokken om „als vreemde ling te verkeren". De Bijbel drukt he mooi uit. De zestiger-en zeventige jaren, hebben wat dat betreft ons gen laten zien, Gastarbeiders noemen wij velen van die geëmigreerden. Daardo misschien., maar meest om andere re denen, drongen uit andere taalgebied woorden in moeders spraak binnen. Vaak lenen wij gauw even. Terugbren gen daar komt niet meer van. Er is ve Engels bij. De verhitte kernwapendiscu sies importeerden het begrip en het woord overkill. Een zaak die ontzette genoeg is. Het wapen zelf al is onhebb lijk bovenmate, en haast niet om te hebben. Doch dat er al zoveel op afvure staan, dat zij in staat zijn de wereld verscheidene malen te vernietigen, kent de krankzinnigheid. Immers een maal verdelgt is de wereld afdoend onschadelijk gemaakt. Overkill heet genoemde toestand; en wat een toestand!

Zo zijn er wel enkele van die samen stellingen, waarin het woordje „overvoorop gaat om aan te geven dat iets uit de hand liep of schromelijk de per ken te buiten ging.

Gister of eergister kwam ik nog zo loslopende tegen in de veelal zwarte letterlanen, waarlangs mijn juf mij ee leerde lezen. Overload. Alweer een i perialistische brit. Wat wil die ons komen vertellen?

Dank zij de daarvoor uitgevonden apparatuur worden, wij overspoeld m informatie over alles en nog wat. Wa gebeurt er, wanneer de daarvoor op geleiden computers voeren met encyclopedieën, woordenboeken, handboeken, standaardwerken, kortom me dossiers en rapporten en alles wat ver - - over alle mogelijke onderwerpen ov langs en kortelings en ternauwernood t bekend is? Om na te streven de infor r matie die de schepping zelf bevat. De oeg dagen profeteerde en inaugur erende, is een intreecollege houdende, prof. d or een informatiechaos ons staat te wach - ten. lk weet wel en verreken wel dat j en tegenwoordig om in de krant te kome wat overwicht moet aanbieden. Toc - is wel duidelijk dat wij met onze zoge-el naamde informatie-maatschappij ee s-kant opgaan. Vertrouwd zijn wij met - e afgezaagde uitspraak dat elke uitvindi de zowel een stap naar de hemel is als ee stap naar de hel. Met de boekdrukkuns zijn we al in die geest gaan praten.

- " - 'n Met de informatica ligt het nauwkeurig zo. De éne voorspelt dank zij d opspringende bron van de informatie een utopische samenleving, waarbij d hemel, zoals die eeuwenlang door de prediking in uitzicht is gesteld, zal ve bleken, Toe maar. De ander daarentege beweert bij hoog en bij laag dat „de ns wereld nu eindelijk (door toedoen v m-de informatie) een keer zal vergaan. H gaat zoals onderhand te begrijpen valt om een overbelasting, een overlading met informatie. Informatie-overloaa. et Druk het maar zo uit dan begrijpen in-t eens een heleboel mensen op aarde wa - bedoeld wordt.

Via die overstelpende hoeveelheid i formatie is het mogelijk, als je de weg t weet, allerhande verschrikkelijke ui der vindingen te doen en te vervolmaken.

- Te duchten is dat zodoende de overkil zer met sprongen toeneemt.

at Al schrijvend realiseer ik mij dat e - aardiger en opwekkender stukjes te m e ken zijn. Misschien ben ik onderhand n een antwoord schuldig, op de vraag va h hen die willen weten wat mij bewogen heeft om over overkill te beginnen e n waarom in de informatie-overload daa de nog eens overheen gooide. Alsof het al niet verontrustend genoeg was. Ik wil eerlijk zijn. Toen ik het weinig opbeurende zat te lezen, vond ik dat ik bij medemensen, om mij te wreken, er niet mee aan moest komen. Ik dacht aan iets heel anders. Doch het slaat er helemaal op.

ng n t e e r-n lk zat ineens in de jaren 1618/19 in Dordrecht. Bij de vaderen. Zij sprake in hoogste termen over de machtige dood van de Zone Gods. Zij overlegden vol verbazing en waardering dat „dez dood van de Zoon van God de enige en volmaakte offerande en voldoening voor de zonden; van oneindige kracht en waardigheid, overvloedig genoegza tot verzoening van de zonden van de ganse wereld".

De ongoddelijke machten krijgen ten an slotte schier goddelijke capaciteiten. et Overkill is iets van oneindige kracht, overvloedig genoegzaam tot vernietiging van heel de wereld. Toch reikt da oneindig ver bovenuit de over-verzoening, de over-satisfactie van de dood t van Gods Zoon.

Op het einde van de eeuwen moet n-zéker de boodschap van het Evangelie geen kunstig verdichte fabel zijn, maa t-volle realiteit. Opdat wij niet bezwijken in onze zielen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen