Een vonnis vol belofte

(2)

En lk zal vijandschap zetten tusse u en tussen deze vrouw, en tuss uw zaad en tussen haar zaad; dat zal u de kop vermorzelen en gij zu het de verzenen vermorzelen, . Gen. 3 : 15

overwinning, niet van de , , zaden"

Er wordt niet alleen van strijd gesproken in dit vonnissend en belovend woord, ook van overwinning. De kop van de slang zal vermorzeld worden. Die overwinning zal ook het zaad van de slang wel vermorzeling van hielen kosten, dat neemt niet weg dat zij volledig zal zijn. Als de kop van een slang vermorzeld is, dan is het met zo'n dier afgelopen. De staart kan dan nog wel wat stuiptrekken, de strijd is verloren. Zo zal de satan zelf overwonnen worden. Definitief en voorgoed. Hij kan denken dat hij door de vrouw verleid te hebben aan het langste eind heeft getrokken, meer dan een mening is het niet. Hier wordt zijn verlies afgekondigd. Het wordt beloofd aan de vrouw en de man, die hun wereld zagen ondergaan. Die door eigen schuld in de macht van de boze gekomen zijn. Die duistere macht zal eens voorgoed gebroken worden.

Maar door wie dan? Door de vrouw? Zal zij in staat blijken revanche te nemen? Of door Abel, Noach, of Israël soms? . Ach ze bleken in zichzelf meer dan verliezers. Noach misging zich in een overdaad van wijn. Abraham bedroog de koning van Egypte uit angst en ongeloof. Zo kunnen we door gaan. Israël heeft de openbaring Gods niet zuiver gehouden en zo ook de strijd verloren. De afgoden kregen grote vat op Gods volk. En wij? U en ik? Zijn wij in onszelf overwinnaars? Is onze kracht in staat het op te nemen tegen de dood, de duivel en de hel? We proberen het nog wel eens. We proberen ons met onze vroomheid en 'christelijkheid aan de wurggreep van de boze te ontworstelen. We nemen allerlei methoden te baat om staande te blijven in het uur der verzoeking. En altijd weer vinden we datzelfde negatieve resultaat. Het goede dat ik wil, dat doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik. Wij vermorzelen de n kop van de satan niet. Wij zijn en wij en blijven de verliezers.

lt maar van het zaad

En dan toch overwinning? Ja, dat is het heerlijk geheim van dit vloekend en zegenend woord. Christus is het geheim.. Het is opvallend hoe enkelvoudig het in het laatste deel van de tekst wordt toegespitst. Datzelve, dat wil zeggen die, hij. Het wordt toegespitst op Christus. We horen hier zijn eerste voetstappen. Dit is het voorspel van het evangelie, de blijde boodschap, die spreekt van Hem. Hij is het zaad van Eva. Geworden uit een vrouw, geworden onder de wet. Het zaad van de vrouw, haar nageslacht loopt tenslotte op Hem uit. Zij is de moeder van alle levenden. Zij is de moeder van de Levende. De Vorst des Levens.

Ik zal vijandschap zetten tussen uw zaad en tussen haar zaad. Wat een vijandschap was er ook tussen Christus en het slangengeslacht. Het begon al met Herodes. Hij wilde van de wijzen weten, waar die koning geboren was. Hij had maar een doel, hem te doden, En toen hij hem niet vond, heeft hij zelfs alle jonge kinderen in Bethlehem er voor over gehad. Zoveel haat was er op het Kind gericht. En tijdens Zijn leven is dat niet minder geworden. Mattheüs vertelt ervan, hoe de satan rechtstreeks de aanval opende, toen Jezus veertig dagen in de woestijn had gevast. Hij moest door van stenen broden te maken maar eens V . i zien, dat Hij C ^ , /.: .

Een opvallen^ te& > . verzoeking bij Eva. De vrouw zi \ gehoorzamen God gelijk worden. " .us moest door te gehoorzamen bewijzcli dat te zijn. Door het gevraagde wonder moest Hij zich maar eens waarmaken.

Als Christus de satan heeft afgewezen met het woord dat er belangrijker dingen zijn dan brood, doet hij nog twee keer een poging. Een Zoon van God kan Zich toch rustig van de tinnen van de tempel neerwerpen. Een Zoon van God zal toch wel op Gods woorden vertrouwen. Als Jezus dat de satan weigert, zal Hij toch blijk geven van ongeloof. En tenslotte stelt de satan Christus voor, zijn vazal vorst te worden. Door één knieval vallen alle koninkrijken der wereld Hem toe. De moeilijke weg van lijden en sterven blijft Hem dan meteen bespaard.

Maar glansrijk overwint Christus de boze in dat moeilijke uur met het simpele wapen van het woord van God: Satan er staat geschreven. Maar de satan heeft Jezus weinig rust gegund. De vijandschap is gebleven. Met de komst van Christus op deze aarde voelden de machten van de duisternis zich uitgedaagd. Ze trachten hun terrein met hand en tand te verdedigen. Kenmerkend is wat die machten Jezus toeroepen door de mond van de bezetene van Gardara: Wat heb ik met U te doen, Jezus Gij Zoon van God, de Allerhoogste. En de jongen die door zijn vader bij de discipelen was gebracht en niet door hen genezen kon worden werpt hij dood aan Jezus' voeten neer. Het is alsof de satan aanvoelt dat zijn laatste uur geslagen is.

In Gethsémané en op Golgotha vindt tenslotte de eindstrijd plaats. Het is een bang en donker uur. Christus zegt er zelf van: Dit is uw ure dit is de macht der duisternis.

En even lijkt het ook alsof Christus het onderspit moet delven. Hij wordt gevangen genomen. Hij komt aan het kruis terecht. Hij sterft in schande en pijn. Maar dat is nu juist de overwinning. Eer Hij sterft mag Hij koninklijk en fier roepen: Het is volbracht. De kop is vermorzeld. De dood is overwonnen. Dood waar is uw prikkel en hel waar is uw overwinning? Christus heeft de macht van de boze gebroken. Hij heeft zijn recht weggenomen. Het recht van de boze was en is onze zonde. Maar die zonde heeft Hij verzoend, de schuld betaald tot de laatste penning toe. Nu heeft de satan alle aanspraken verloren. Hij kan geen enkel recht meer laten gelden. Dat heeft Christus genoeg gekost. Datzelve zal u de verzenen vermorzelen. Zijn overwinning was niet zonder strijd en moeite. Zij heeft Hem lijden pijn en smaad gekost. Maar ze is behaald. Hij heeft de machten uitgetogen. Hij heeft openlijk over hen getriomfeerd.

overwinning voor ons

Wij gaan het Kerstfeest vieren. Waarom ook al weer? Je zou door alle bijkomstig-

heden het bijna vergeten. We vieren het om Hem! Het zaad van de vrouw dat zonde en dood overwon. Dat licht bracht in een duistere wereld. Dat overwinning bracht in een hopeloze strijd. Wie Hij voor u en voor mij is, daar komt het nu maar op aan. Daar staat of valt ons Kerstfeest mee. U kunt alles wat er omheen is missen. U kunt Hem niet missen. Daarom: Geef het toch vandaag nog aan Hem gewonnen, met uw hopeloze strijd tegen de zonde. Verwacht het toch niet meer van uzelf. U komt er nooit verder mee. Laat de HEERE voor u strijden. Zo mag u delen in Zijn overwinning. En als u van strijd nog helemaal geen last hebt, zet dat schijnbaar rustige leven niet voort. U komt er mee om. Wend u in het gebed tot God. Bekeer u tot Hem.

Wat een rijkdom is er in Hem. Door het geloof in Christus mogen we meer dan overwinnaars zijn. Met de apostel Paulus mogen we God danken, die ons altijd doet triomferen in Christus Jezus. Het leven met de duivel is een slavenleven, een gebonden leven. Het leven met Christus is een koninklijk leven, een bevrijd leven. We hebben de overwinning in de rug. Die is behaald. Christus is in het hoofdkwartier van de boze ingegaan en heeft hem op zijn eigen terrein verslagen. Nu heerst hij niet meer. De zonde en de dood hebben hun definitieve macht verloren. Ze hebben hun recht verloren. Wie in Christus is, die is een nieuw schepsel, het oude is voorbijgegaan en zie het is alles nieuw geworden,

Maar geven we nu niet een beetje te hoog op van het christenleven? Nee wezenlijk niet. We kunnen nooit te hoge en heerlijke gedachten hebben van onze koning Jezus. En we kunnen nooit te groot denken van de overwinning, die Hij heeft behaald. De satan heeft maar al te graag dat wij met onze ja-maars aan komen dragen. Dan heeft hij ons al weer half in zijn macht. Waar wij ons aan te houden hebben dat is de overwinning van Christus. Hij heeft de satan de kop vermorzeld. Gods paradijsbelofte is heerlijk vervuld.

De apostel Johannes schrijft: Dit is de overwinning, die de wereld overwint, namelijk ons geloof. En ons geloof is juist, dat wij arme zwakke en zondige mensen schuilen bij Christus. Ons geloof mag juist zijn, dat wij ons tegen alles in houden aan Zijn overwinning. Ons geloof mag juist zijn, dat die overwinning voor ons de laatste geldende werkelijkheid is. Als we dit hebben gezegd en daarbij ook blijven willen, moeten we ook tegen elkaar'zeggen: De overwinning is behaald, maar de eindstrijd wacht nog. De doorvoering van de overwinning is nog voorlopig.

Bij een oorlog kan de overgave, de capitulatie al een feit zijn, terwijl overal in het land losse vijandelijke troepen nog verzet bieden. Zo is het met de satan gesteld. Zijn kop is vermorzeld. Daar hoeven we niet van af te doen. We mogen het niet. Zijn staart echter roert zich nog geducht. De apostel Petrus schrijft dat de satan, de tegenpartijder van Gods gemeente, rondgaat als een briesende leeuw. De gemeente mag dan ook de ogen niet sluiten voor de werkelijkheid. Niet wegdromen in valse overwinningsroes. De gemeente dient nuchter te zijn en te waken. Die wacht is een strijd. En de wapens voor die strijd somt Paulus op: de gordel der waarheid, het borstwapen der gerechtigheid, het schoeisel van de bereidheid van het evangelie des vredes, het schild des geloofs, de helm der zaligheid en het zwaard des Geestes, dat het Woord van God is.

In die strijd zult u ondervinden, dat de satan de kleine tijd, die hem nog gelaten is niet verloren laat gaan. Integendeel. Nu eens heeft hij dit, dan weer wat anders. Hij is bepaald slim en vindingrijk. Met van alles weet hij ons lastig te vallen om ons van de HEERE af te trekken. In die strijd raken we ook danig gewond. Ook onze verzenen worden vermorzeld. We komen er geenszins zonder kleerscheuren af. We zijn Israëlieten, strijders Gods, maar we zijn hinkende aan onze heup. En toch, we strijden geen verloren strijd. Onze worsteling is niet zonder hoop. We hebben de overwinning achter ons, de Overwinnaar met ons en de eindoverwinning Voor ons.

Nog eenmaal immers zal Hij komen. Al Zijn vijanden werpt Hij dan onder Zijn voet. En de satan komt in de jpoel van vuur. Die wordt voorgoed voltooid verleden, tijd. In dat perspectief vatten wij nieuwe moed. In die verwachting heffen wij biddend het hoofd: Kom, Heere Jezus, ja kom haastig.

We gaan het Kerstfeest vieren. Misschien al spoedig het laatste, het grote. Het feest van Christus heerlijke komst in de dag der heerlijkheid. Dan wordt het voorgoed Kerstfeest voor allen, die Zijn verschijning hebben liefgehad.

Laat al de stromen vrolijk zingen, de handen klappen naar omhoog, 't gebergte vol van vreugde springen en hupp'len voor des HEEREN oog! Hij komt, Hij komt om d' aard te richten, de wereld in gerechtigheid! Al 't volk, daar 't wreed geweld moet zwichten, wordt in rechtmatigheid geleid.

E.

Jac. W.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen