Breznjew aan het opium?

KOL-OMMETJE

Calvijn schreef zo fijn over het zaad van de godsdienst, dat in ieders hart ligt. Hij schreef dat het heel vast en taai kleeft in de ingewanden van alle mensen. Triest is, zo vervolgt hij, dat dat zaad bij nauwelijks één op de honderd opkomt en rijp wordt. Integendeel, er zijn vreemde geesten — vreemde vogels, zegt men tegenwoordig — die er niet voor terugdeinzen om al dat zaad, dat in 's mensen natuur gezaaid is, nou juist te gebruiken om Gods Naam te verduisteren. Averechts dus. Inderdaad af en toe kan het besef krachtig doorbreken dat er meer bestaat dan alleen dit vlakke leven.

Niet "zo heel lang nog geleden stierf de 'Kerk'-vader en 'theo'-loog van het Russische communisme Soeslov' De zwarte top van het Kremlin — de partijhiërarchie in lange zwarte jassen, met zwarte bontkragen en zware zwarte bontmutsen op het hoofd — volgde de baar. Zo is het daar gebruikelijk. Volgens verslagen was Breznjew erg oud en ontdaan.

Commentatoren brenoen dat in relatie met de strijd, die „zeventigjarige kroonprinsen" voeren om de opvolging van Breznjew, de uitgebluste.

De democratie heeft chronische kwalen, de dictatoriale zeer acute. Namelijk wanneer wacht en macht worden ^afgelost. Dan dansen de muizen en het duurt meestal wel even voor het bewind de schrik er weer in heeft. China heeft zo'n proces al weer een aardig poosje achter de rug. Het gaf daar een bende... van vier. In Moskou loopt Breznjew allang op z'n laatste benen. Jaren terug heette zijn dood aanstaande en zijn ziekte fataal. Het systeem houdt de mekaniek van de leider zo lang mogelijk in beweging. Van Mao Zedong herinneren wij ons dat, en vooral ook van collega en ideologische tegenvoeter Franco.

Kremlin-'kenners spieden voortdurend de hemel van het Politburo af om vallende sterren en rijzende kometen waar te nemen en daar toekomstprofetieën op af te stemmen. Voor hen is het „koningsdrama in het Kremlin" hun examen.

Wellicht was er met Breznjew nog iets anders aan de hand. Volgens informatie moet hij bewogen gemompeld hebben tot de overledene: „Rust zacht, broeder". Wat een voor een communist vele ketterijen in zo'n kort zinnetje! Je noemt je medestander' toch niet broeder} Marxistisch-leninistisch is het te spreken van kameraad. Het historischmaterialisme vindt het ongehoord een lijk toe te spreken. En dan hoe vreemd en vervreemdend om van rust, zachte rust te spreken, De chef partij-ideoloog zal zich wel een paar maal in zijn staatskist omgedraaid-hebben. „Rust zacht", dat is geen taal voor een hoog op de ranglijst geplaatste communist. Communist is per definitie atheist. Dan wil je toch niet weten van hoog hierboven en van lang hierna.

De goegemeente spitst steeds de oren, wanneer ietwat religieus getinte opmerkingen van de lippen van een communist rollen. Van Chroestjow werd in zijn tijd hardnekkig beweerd dat de in ongenade gevallen leider genade had gevonden. Hij haalde nog wel eens een bijbeltekst aan, dat is waar. Maar ook niet altijd met instemming. Wanneer Christus voorhoudt dat we, op één wang geslagen, ook de andere moeten toekeren, haastte zich Chroestsjef met de opmerking dat het communisme het anders leert. Lamech vertolkt meer het communistisch gevoelen. Zeer recent deed het gerucht de ronde dat ook de van zijn machtspositie ontheven Kosy-gin neigingen had om tot geloof over te gaan. Waarom men graag wil dat communistische voorgangers tot verandering komen en religieus worden? Als heilige wraak misschien, omdat Karl Marx met zijn aardse heilstaat de godsdienst overbodig wilde maken? Religie immers was toch maar 'opium voor het volk'. Vanwege de ellende verslaven zich de verworpenen der aarde aan de religie, maar betere kwaliteit van leven en welzijn zullen kerken onnodig maken. Het kan ook zijn dat ongelovigen zichzelf moed inspreken met het oog op de laatstegrote verdrukking, die over de wereld komt. Je ziet toch maar dat die geweldenaars verkondigers zijn van het geloof, dat ze voorheen verwoestten.

Hoe dat zij, treffend is dat Breznjew een uitdrukking gebruikte aan de baar van zijn medegenoot, die eerder thuishoort in een 'Wat moet ik zeggen en Hoe zeg ik het' voor religieuze kring, dan in iets dergelijks voor communistische sfeer. „Rust zacht, broeder". Breznjew ook aan de opium verslaafd? De opium voor het volk. Zo vraag je dan. De natuur is ook in dezen sterker dan de ideologie.

Wat is religie? Voor vijanden, als de communisten van huis uit zijn, hardnekkig onkruid. Zelfs het groene hout doet er blijkbaar soms in mee. Hardnekkig onkruid, maar wat de Heere aangaat eeuwig blijvend zaad. Zaad in elk mensenhart, zelfs in het meest afkerige. Ineens blijkt dat wel eens. Onvergankelijk zaad. Als het ontkiemt ben je zelf nog zaad ook. Immers het zaad zal Hem dienen. Zaad voor zaad. Rivieren kunnen de religie niet verdrinken. Geen Moskwa zelfs. De natuur blijkt sterker dan de ideologie; omdat de reine leer de natuur te machtig wordt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen