Een overwonnen vijand

(3)

De macht van de satan

Hoewel de duivel in principe door Christus is verslagen en op Golgotha de beslissende nederlaag heeft geleden, weigert hij consequent die nederlaag te erkennen. Integendeel, hij zal geen middel onbeproefd laten om de Heere tegen te staan, Zijn werk te verhinderen, en Zijn kinderen te verleiden.

Van de macht van de satan moeten we ons geen geringe voorstelling maken. God is almachtig, maar de satan is ma.chtig. Daar geeft trouwens de bijbel al vele voorbeelden van. Hij heeft blijkbaar zoveel macht dat hij Job kan aanstasten in zijn gezondheid (Job 1 : 12). Een hemelse verschijning, op weg naar de profeet Daniël, wordt 21 dagen opgehouden door „de vorst van het koninkrijk van Perzië (Dan. 10 : 13). De Heere Jezus Zelf zegt dat een vrouw die zwaar lichamelijk lijden te verduren had, „achttien jaar gebonden was door de satan" (Luk 13 : 16). En we denken als vanzelf aan de apostel Paulus, die gekweld werd door „een scherpe doorn in zijn vlees, namelijk een engel des satans die hem met vuisten sloeg" (2 Cor. 12 : 7). Dezelfde Paulus heeft aan de gemeente van Thessalonica geschreven dat hij één-en andermaal had willen komen, „maar de satan heeft 't ons belet" (1 Thess. 2 : 18). En de gemeente van Smyrna krijgt van Christus de waarschuwing: Ziet, de duivel zal enigen van u in de gevangenis werpen" (Opent. 2 : 10).

De voorbeelden zouden nog met vele te vermeerderen zijn. Maar ze tonen wel aan hoe groot de macht van de satan is. In een oorlog is het van het grootste belang datwe de macht van de vijand niet onderschatten. Daarom is het ook in de geestelijke strijd van levensbelang dat we weten hoe groot de macht en de invloed van de satan is, opdat we er voor op onze hoede zijn en ons ertegen wapenen.

Talrijk zijn dan ook in de Heilige Schrift de waarschuwingen tegen de satan en zijn werk. Dat blijkt al uit de vele namen die aan hem worden gegeven: e vijand, de verzoeker, de boze, uw tegenpartij. Dat blijkt ook uit de aansporing om de geestelijke wapenrusting aan te trekken (Efeze 6 : 11 w) en om de duivel te wederstaan (Jac. 4:7).

De taktiek van de satan

De duivel is een geraffineerde mensenkenner en hij weet nauwkeurig waar hij zijn slachtoffers moet aanpakken. Hij kent hun zwakke plekken, hij doorziet de situaties in een mensenleven. Daarbij is hij door een ervaring van duizenden jaren steeds wijzer geworden. Bovendien beschikt hij over een grote mate van geduld. Het is hem wel bekend dat hij lang niet altijd in één dag zijn doel bereikt, maar hij kan wachten, hij kent zijn tijd. Lukt het vandaag niet, dan lukt het morgen wel.

Van het eerste ogenblik af dat de Heere in ©fis leven komt met het licht van Zijn Heilige Geest, en we onze aandacht richten op de eeuwige dingen en met ernst de Heere beginnen te zoeken, wordt de satan aktief, en probeert hij met alle macht dat te verhinderen. Hij zal ons influisteren dat we daarvoor nog veel te jong te zijn, en nog tijd in overvloed hebben. Of hij maakt ons wijs dat we nu veel te oud zijn en veel te lang tegen de Heere hebben gezondigd om nog zalig te worden en dat er nu geen genade meer voor ons is.

De satan verstaat o'ok de kunst om snel „om te schakelen" en weet zijn taktiek snel aan te passen aan de gewijzigde omstandigheden. Iemand die gebukt gaat onder zondebesef en schuldgevoel zal hij terstond proberen gerust te stellen door te zeggen dat het zó erg niet is en dat er duizenden andere mensen zijn die veel grotere zonden bedreven hebben. Of hij zet ons op een voetstuk door ons aan te praten dat we toch zo serieus zijn en zoveel ernst maken met de geestelijke zaken. Of hij komt zelfs met de Schrift en zegt bijvoorbeeld dat de Heere immers zo genadig en barmhartig is.

Maar iemand anders, voor wie de mogelijkheid tot behoud geopend is in de Heere Jezus Christus, en die geloven mag dat er voor hem of haar vergeving is in het bloed van het kruis, zal hij weer aanvallen met de gedachte dat het maar inbeelding is of dat hij of zij het véél te licht opneemt en er véél te gemakkelijke over denkt. Dat er weliswaar zaligheid is in Christus, maar niet voor hem of haar, niet voor zo'n groot zon-

daar. Dan zegt hij: u hebt immers nog lang niet zoveel meegemaakt als die en die? U hebt het zich allemaal véél te snel toegeeigend!

De satan kan ons, als we onze zonden zien, ook aanzetten tot werkheiligheid, tot een zeer nauwgezet leven, zodat we overal kwaad in zien, ook in de meest onschuldige dingen. Op die manier probeert hij ons een valse grond onder de voeten te schuiven, opdat we daarop zouden rusten en Christus en Zijn gerechtigheid niet nodig hebben.

Het is goed als we op al deze listen van de satan verdacht zijn, want hij is de leugenaar van den beginne, en hij schuwt geen enkel middel dat dienen kan om ons bij Christus vandaan te houden. Maar in dit alles gedraagt hij zich veelal nog als een engel des lichts (2 Cor. 11 : 14).

Als dat allemaal niet baat, dan werpt hij soms zijn masker af en komt hij in zijn ware gedaante openbaar. Het is nauwelijks in woorden uit te drukken op welke manieren de satan ons kan benauwen en verschrikken, vooral in momenten van eenzaamheid. Dan zal hij bijvoorbeeld kwade gedachten van de Heer in ons hart strooien: ais de Heere u liefheeft, waarom zou Hij u dan zo'n zwaar kruis opleggen? Of hij fluistert ons zelfs vloeken of Godslasteringen in: zeg nu eens dit of dat... En daarna zegt hij: zie je nu wel, dat er niets van de Heere in je leven is? Want iemand die God vreest zou zulke dingen nooit denken of zeggen! Zijn enise doel is op deze wijze iemand tot moedeloosheid, tot radeloosheid, of zelfs tot wanhoop te brengen. Er zijn kinderen van God die zó te lijden hebben onder deze aanvallen van de satan dat ze soms zijn tegenwoordigheid lijfelijk ervaren.

Omdat de duivel wel weet dat de Heere Zich vaak aan Zijn kinderen openbaart onder de bediening van Woord en Sacrament, zal hij ook daar altijd aanwezig zijn om zijn kwade praktijken te verrichten. Er is weieens gezegd: de duivel is de trouwste kerkganger. Hij zal proberen ons letterlijk of figuurlijk in slaap te sussen, of hij strooit duizend en één dingen in onze gedachten om onze aandacht maar af te houden van het gepredikte Woord. Hebben we in de prediking of aan des Heeren tafel Zijn nabijheid mogen ervaren, dan zal de satan dadelijk twijfel zaaien in ons hart: dat heb ie jezelf maar ingebeeld, als je werkelijk een kind van God 1 was zou het wel anders zijn in je leven... Soms kan hij het zo ver brengen dat we aan alles gaan twijfelen, zelfs aan de waarheid van het Woord van God. Dan komen er gedachten in ons op als: het zijn allemaal fabels die daar worden verkondigd, of: er is geen God...

Het gebed is de ademhaling van de ziel. Daarom zal de duivel ook zijn uiterste best doen ons af te houden van het gebed, of tijdens het gebed gedachten in ons oproepen aan allerlei onbelangrijke dingen. Of hij maakt ons wijs dat bidden toch niet helpt, dat de Heere toch niet hoort, dat we geen recht hebben om tot God te naderen, enzovoorts.

Mogen we een tijdlang de verborgen omgang met de Heere genieten, goed van Hem spreken, kracht vinden in het woord of in het gebed, dan zal hij er weer tussen komen met de gedachte dat het ons allemaal te doen is om onze eigen eer, om door de mensen geprezen en bewonderd te worden. Of hij probeert ons te verleiden tot zonde of tot zondige gedachten, zodat we het gevoel van de nabijheid van de Heere gaan verliezen.

Kortom, hij heeft tal van middelen bij de hand om Gods werk tegen te staan en te verhinderen. En het is geen wonder dat Gods kinderen er soms moedeloos onder worden en denken: ik zal nog één dezer dagen ómkomen.

De strijd tegen de satan

Geeft de duivel geen plaats, vermaant Paulus (Efeze 4 : 27). Letterlijk staat daar: eeft hem geen voet, dat wil zeggen: een aanleiding, geen gelegenheid. We hebben allereerst te zorgen dat de duivel geen kans krijgt om ons aan te vallen. De middelen daartoe zijn: et voortdurend leven bij het Woord en het onophoudelijk Gods aangezicht zoeken in het gebed. En alles vermijden dat de satan gelegenheid zou geven zijn vernielend werk te doen. Wanneer we slordig leven, of wanneer de verhoudingen met de naaste verstoord zijn, dan heeft de satan meteen een invalspoort. Hoe meer twist, tweedracht, onenigheid, verdeeldheid, afgunst, jaloezie, hoe liever het de satan is.

Nog sterker is de vermaning van Jacobus: ederstaat de duivel en hij zal van u vlieden (jac. 4 : 7). De grote tegenstander moet zelf weerstaan worden met de machtige wapenen van het Woord en het gebed.

Nuchter en waakzaam zijn, is de vermaning van de apostel Petrus ( 1 Petr. 5:8). We kunnen niet genoeg verdacht zijn op zijn listen en streken. Alleen wie nuchter is, helder van geest, kan hem-onderkennen, en is tegen hem opgewassen.

En daarbij hebben we altijd te bedenken dat de duivel, hoewel hij zeer machtig en listig is, toch een overwonnen vijand is. De Heere Jezus heeft hem de kop vermorzeld en zijn heerschappij is in beginsel teniet gedaan. En HIJ heeft gezegd tegen Simon Petrus en in hem tegen allen die te lijden hebben onder de aanvallen van de vorst der duisternis: „de satan heeft u zeer begeerd om te ziften als de tarwe, maar IK heb voor u gebeden dat uw geloof niet ophoude".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen