Rechtvaardig voor onrechtvaardigen

„Want het is heter dat ge weldoet, (indien het de wil van God wil), lijdt, dan kwaad doende. Want Christus heeft ook eens voor de zonden geleden, Hij rechtvaardig voor de onrechtvaardigen, opdat Hij ons tot God zou brengen; Die wel is gedood in het vlees, maar levend gemaakt door de Geest."

1 Petrus 3 : 17 en 18

Lijden ondanks weldoen

Een vorige keer hoorden we het al: Petrus betuigt met nadruk in zijn brief dat lijden voor de gemeente van Christus niet iets vreemds is. Het is niet abnormaal, eerder normaal. Alleen, dat lijden mag ze niet zelf oproepen door haar gedrag. In het vorige vers had Petrus de mogelijkheid geopperd dat door wèl te doen het lijden voor de gemeente wellicht zou uitblijven. Haar vijanden zouden misschien wel beschaamd worden als zij de goede wandel van de christenen zagen. Maar dat laatste kan ook anders.

Nou, en dan is het maar beter om te lijden terwijl ge wèl doet, dat wanneer ge kwaad doet. Al moeten we veel lijden, hoewel we goed doen, dat mag er ons dan niet toe verleiden om maar raak te gaan leven. Zo in de geest van: het doet er toch niet toe hoe je leeft, want lijden moeten we toch. Nee, ook al is het lijden ten onrechte, toch goed blijven doen. Toch altijd maar een goed voorbeeld blijven geven.

Lijden. In een zin tussen haken zegt Petrus min of meer terloops hoe hij het lijden ziet. Indien het de wil van God wil. Lijden is dus geen lot, geen noodlot, maar heeft alles met Gods wil te maken. Lijden hoeven we ook niet te zoeken. Wc hoeven naar 'zwarigheid' niet te verlangen. We weten slechts door het geloof: lijden is er alleen wanneer God dat wil. Troostende gedachte: indien het de wil van God wil is er lijden. Lijden om Christus' wil. Ja, vaak nog ondanks wèl doen. Je doet er alles aan om het te voorkomen en toch, je wordt zo vaak misverstaan. Je woorden verkeerd uitgelegd. Je gedrag misgevat. Het is geen wonder, wil vervolgens Petrus zeggen. Zo verging het eveneens onze grote Meester.

De grote Lijder

„Want Christus heeft ook eens voor de zonden geleden..." Op haar lijdensweg is Christus voor Zijn gemeente hèt voorbeeld. We hebben dat uit de mond van Petrus al eerder gehoord. „Want... ook Christus heeft voor ons geleden, ons een voorbeeld nalatende, opdat gij Zijn voetstappen zoudt navolgen" (2, 21). Hier komt hij er weer op terug. Het lijden van Christus hangt samen met het lijden van Zijn gemeente. „Want ook..." Daar ziet u de samenhang. De gemeente ondervindt niets vreemds wanneer ze goeddoende toch lijdt. Daarmee treedt ze in de voetstappen van haar Meester. Zo verging het Hem immers ook? Hij ging het land door goeddoende, zo lezen we van Hem. Maar in datzelfde land vond Hij de dood. Er is een lijdensgemeenschap tussen Chistus en de Zijnen. Liet Nieuwe Testament is daar niet onduidelijk over. Maar, en daar gaat het hier om, in die gemeenschap van het lijden is Christus voor de Zijnen het voorbeeld.

Echter, in dat voorbeeld gaat het lijden van Christus niet op. In het woord 'voorbeeld' is niet alles gezegd over het lijden van Christus. Hij is zo geheel anders. Zijn lijden is uniek. Dat laat deze tekst volop uitkomen. Er staan 4 woorden in de tekst die ons dat duidelijk laten zien.

Eenmaal

Dat is het eerste woord dat ons laat zien hoe uniek Christus' Jijden was. Christus heeft ééns voor de zonden geleden. Eens. Dat wil zeggen: eens en voor altijd! In één offerande heeft in eeuwigheid volmaakt degenen die geheiligd worden (Hebr. 10, 14). Christus éénmaal geofferd zijnde om veler zonden weg te nemen... (Hebr. 9> 28). Niet gelijk dc priesters voorheen alle dagen moesten offeren is nu meer nodig want „dat heeft Hij n.I. Christus eenmaal gedaan, als Hij Zichzelf opgeofferd heeft" (Hebr. 7, 27). Eens, eenmaal. Daarin klinkt luid: het is volbracht! De schuld is verzoend. De ongerechtigheid' is weggenomen. God is verzoend! Er hoeft niets meer bij. Van u of van mij. Er kan niets meer bij. God is tevreden. En Jezus is een volkomen Zaligmaker. Gelooft u dat, lezer? Want daar komt het wel op aan. Of we dat in geloof leerden verstaan. Opdat al uw offers van welke aard of soort dan ook verdwijnen mogen en alleen Zijn offer overblijve. Jezus, Uw verzoenend sterven, is en blijft het rustpunt van mijn hart. Hij heeft ééns geleden! Machtig Evangelie waar we het mogen verstaan.

Gestorven

„Want Christus heeft ook eens voor de zonden geléden. Voor de zonden, ja. In Christus' lijden aanschouw ik de boosheid van mijn kwaad. Mijn zonden leer ik op z'n diepst kennen in het offer van Christus. Daar zie ik de hoge prijs die betaald moest worden, En een andere weg was er niet. Geen offer kon voor mijne zonde gelden, dan alleen dit offer. Zijn offer heeft het karakter van het Oudtestamentische schuld-en zondoffer. Zijn offer delgt de zonden uit! En dat eens en voor altijd. Het is afdoende en beslissend. In dit offer heeft God Zelf het laatste antwoord gegeven op de zonden (Bolkestein). Wie bedekking zoekt voor zijn schuld, kan hier terecht. Eens en steeds en voor altijd.

In de plaats van

Christus' lijden was geen privé-aangelegenheid van Hem Zelf, maar plaatsvervangend voor de Zijnen. Hij deed het als rechtvaardige vóór de onrechtvaardigen. In dat „voor" zit het heil besloten. Ten gunste van, ten bate van. Hij 'rechtvaardig voor de onrechtvaardigen'. Rechtvaardige is een oude titel die aan de Messias werd gegeven. Rechtvaardig is de mens die Gods wil doet, die in Gods dienst staat. Onrechtvaardig is degene die langs Gods wil heen leeft, eigen zin en wil nastreeft.

Hoe leed Christus? Wel als de Rechtvaardige voor de onrechtvaardigen. In hun plaats. Hij is om onze overtredingen verwond en orn onze ongerechtigheden verbrijzeld. Hij is gestorven om onze zonden, voor ons onrechtvaardigen. Daar ligt de diepte van Christus' lijden in opgesloten. Het was niet zomaar wat. Hij voldeed aan het heilig recht van God. Hij deed genoegdoening aan Gods gerechtigheid. Hij heelde de breuk door er midden in te komen. O, welk een plaatsbekledende Borg is ons in deze Christus toch geschonken. Is het u een vreugde geworden Zijn Naam te horen en Zijn werk te kennen? Mag u het weten en verstaan door het geloof: Hij rechtvaardig voor de onrechtvaardigen? Wat brengt dat op de knieën, maar ook: wat legt dat een nieuw lied op onze lippen. Een lofzang deze Rechtvaardige.

Ons tot God brengen

Daar hebt u het doel van Christus' lijden: opdat Hij ons tot God zou brengen. Tot God, ja. We zijn van nature zo ver van huis. O, verder dan u zelf beseft. Tot God het u door genade leert. Net als de verloren zoon tot zichzelf kwam. En leerde: ik ben ver van huis geraakt. Zo zijn wij ook zo ver van huis afgedwaald. Daar ligt zo'n scheiding tussen God en ons, een smartelijke breuk door onszelf veroorzaakt. Weet u dat, verstaat u dat? Lees eens wat er staat: opdat Hij ons tot God zou brengen. God zegt niet: zie maar dat je weer bij Mij komt. Nee, Hij komt Zelf in Christus Zijn Zoon. Hij daalt af en komt in dat vergelegen land en Christus vindt daar al Zijn verloren schapen en neemt ze op Zich en draagt ze terug naar Huis. En het middel om te dragen is Zijn gezegend kruis. Hij lijdt om ons tot God te brengen. Hij voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven. Wat wordt deze Christus ons dierbaar en tevens onmisbaar, wanneer we Hem zo leerden kennen: als de Middelaar die ons tot God brengt, ja, dat is het doel en de vrucht van Zijn moeitevolle arbeid: Hij brengt ons weer bij God. En bij God zijn we pas weer op onze plaats. Uit Zijn hand kwamen we voort. Christus brengt er ons weer terug, nadat we vrij-en moedwillig waren weggelopen. Kennen we dat, een thuiskomen bij God? Een geborgen zijn in Zijn offer en verzoend met God door het geloof in Christus. Kregen we zo vrede in ons onrustig gemoed? O, zie maar veel op Hem. Dat doet leven, dat houdt staande in veel lijden om Christus' wil, dat brengt de hemel in het hart.

Vlees en Geest

Een moeilijke regel volgt nog. Christus „die wel gedood is in het vlees, maar levend gemaakt door de Geest". Sommigen schrijven Geest met een kleine letter 'geest'. Dan zou dit betekenen: Christus is naar het vlees, dus naar zijn aardse zichtbare verschijning, zijn uiterlijk voorkomen ondergegaan in de dood. Maar Hij is als een geestelijk mens, als een laatste Adam levendgemaakt in zijn opwekking uit de dood. „De gedode naar het vlees is de Ievendgemaakte naar de geest" (T. Poot in Postille 27, 93).

Anderen laten Geest gew T oon staan met een hoofdletter. In het Nieuwe Testament komen we meermalen de gedachte tegen dat Jezus leefde en werkte uit de Geest. Sinds Zijn opstanding uit de doden wordt Jezus tot Zoon van God aangesteld in kracht door de Geest der heiligheid (Rom. 1, 4). Paulus wil daarmee dit zeggen. Jezus was reeds van eeuwigheid de Zoon van God, maar sinds Zijn opstanding komt door de Geest dit goddelijke Zoonschap openbaar „in kracht". Hij die de Zoon was in vernedering, komt nu openbaar als de Zoon in messiainse heerlijkheid en dat geschiedt door de Geest (zo bij prof. dr. J. P. Versteeg). Paulus bedoelt er mee te zeggen dat na de opstanding de Geest Jezus doet uitkomen in Zijn messiaanse heerlijkheid. Denk maar aan 1 Timotheüs 3 : 16 waar van Jezus wordt gezegd dat Hij die in het vlees werd geopenbaard, werd gerechtvaardigd door de Geest. Gerechtvaardigd wil hier zoveel zeggen als: erehabiliteerd, gelegitimeerd. Zo schrijft ook Petrus hier dat Christus is levend gemaakt 'naar' of 'door' de Geest. De Geest en Christus hebben alles met elkaar te maken. Na Christus' overwinning zet de Geest deze in kracht voort. Naar het vlees is Christus van de Zijnen gescheiden, maar in dc Geest toch tegenwoordig. En dat is niet minder, maar veel meer. Hij is levend gemaakt. Hij leeft in ons. Door de Geest. Hij is Heere en maakt levend.

W.

J. M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen