De gemeente toen, nu en straks

En Hij heeft u, die eertijds vervreemd waart en vijanden door het verstand in de boze werken, nu ook verzoend.

In het lichaam van Zijn vlees door de dood, opdat Hij u zou heilig en onberispelijk en onschiddiglijk vóór Zich stellen. Coll. 1:21 —22

Terwijl Paulus in de cel zijn brief zit te schrijven mogen we met hem meelezen. Want deze brief is in eerste instantie voor de gemeente van Colosse bestemd, maar eigenlijk richt de apostel zich met deze brief tot alle gelovigen van alle tijden en plaatsen. En nu gaat hij zeggen wie de gelovigen vroeger waren, wie ze nu zijn en wie ze straks zullen zijn.

1) Toen: vervreemd van Hem

En u, zo begint onze tekst. En u. Of nog beter: ook u! Ook u, die eertijds vervreemd waart, heeft Hij verzoend. Wie of wat dan nog méér? Dat heeft Paulus in het voorafgaande gezegd. Door Christus zijn alle dingen verzoend. Dat Hij, door Hem vrede gemaakt hebbende, alle dingen verzoenen zou tot Zichzelf, hetzij de dingen die op aarde, hetzij de dingen die in de hemelen zijn.

Dat lijkt wel algemene verzoening! Maar zó bedoelt Paulus het natuurlijk niet. Hoewel we dat volledig laten staan: alle dingen verzoend. Het offer van Christus is toereikend. Dc kracht van Zijn bloed is groot genoeg tot verzoening van alle zonden.

Maar hier mogen wc geen punt zetten. Want, zegt de apostel, ook ü bent verzoend. En daar horen we iets van verwondering in. Hoe is het mogelijk? Ook u!

Want wie waren die Colossensen? Er staat één woord, daar moeten we de nadruk eens op laten vallen: eertijds. Ook u, die eertijds vervreemd waart

Het is soms niet zo prettig, aan je verleden herinnerd te worden. Als ze tegen je zeggen: weet je wel wie je vroeger was? Maar Paulus zegt dat niet om de Colossensen pijn te doen. Hij doet het om hen te brengen tot verwondering en aanbidding. Want wat waren ze? Ze waren vervreemd.

Vervreemding, dat kan voorkomen in een huwelijk. Dat man en vrouw langs elkaar heenleven, uit elkaar gaan. Het kan voorkomen tussen ouders en kinderen. Dat ouders hun kinderen niet meer aankijken of omgekeerd. En vervreemding kan overgaan in vijandschap. Mensen die elkaar liefhadden, maar ieder hun eigen weg gingen, elkaar uit het oog verloren en soms elkaar gingen haten.

Vervreemding en vijandschap. Daarmee is de toestand van de Colossensen in hun eertijds getypeerd. Vervreemding van God en vijandschap tégen God.

Hoe is dat gekomen? Het was toch zo goed tussen de Heere en de mens. Maar er is wat tussen gekomen. De zonde heeft scheiding gemaakt. De harmonie is verstoord. Er is vervreemding gekomen en die vervreemding is overgegaan in vijandschap. En als je van elkaar vervreemt, elkaar uit het oog verliest, dan krijg je ook een verkeerd beeld van elkaar. Je legt alle bedoelingen van de ander verkeerd uit. Zo is het ook gegaan tussen God en mens. We hebben een verkeerd beeld, verkeerde gedachten van God gekregen. We w^antrotrwen Hem in Zijn bedoelingen.

Dat staat er: vijanden in het verstand. Vijanden in de gedachten. We denken zo slecht van de Heere. Hij doet alles verkeerd. Want we hebben geen verstand van God en Goddelijke zaken. Ons verstand is verduisterd.

En wat erin zit, dat komt eruit. Vijanden in het verstand door dc boze werken. Boze werken! Dat kunnen we vandaag c* • dag wel om - ms heen zien. De zonde ..V'dt openlijk bedreven en openlijk goedgepraat. Maar al dat kwaad komt uit ons boze hart, die vuile bron van alle wanbedrijven. Uit het hart van de mens komen voort boze bedenkingen, doodslagen, overspelen, hoererijen, dieverijen, valse getuigenissen, lasteringen.

't Is geen mooi portret dat hier van ons geschilderd wordt. Goddeloze mensen en godsdienstige mensen. Mensen uit de wereld en mensen in de kerk. Vervreemd en vijanden door het verstand in de boze werken.

Kan daar ooit verandering in komen? Ja, maar dat hebben we niet aan onszelf te danken. Dat hebben we te danken aan Hem Die vijanden met God verzoent.

2) Nu: verzoend door Hem

Ook u — vervreemden en vijanden — heeft Hij verzoend. Verzoening. Dat is in het gewone leven al geen eenvoudige zaak. Neem maar een man en een vrouw tussen wie de relatie stuk gegaan is. Ouders en kinderen die ruzie gehad hebben. Wat kost het vaak moeite ze bij elkaar te krijgen! Laat staan dat ze elkaar de hand reiken en zeggen: het is weer goed tussen ons. En kijkt u maar in de grote wereld: landen en volken die een conflict hebben, met elkaar in oorlog leven. Daar zit vaak zo'n diepe kloof, die is bijna niet te overbruggen.

Onverzoenlijk, zeggen we dan. Niet met elkaar te verzoenen.

En nu gaat het hier over de heilige en rechtvaardige God en de onheilige goddeloze zondaar! Hoe komen die ooit nader tot elkaar? Hoe worden die twee ooit met elkaar verzoend? De Heere Die nooit anders dan goed gedaan heeft. En die zondaar die nooit anders dan kwaad gedaan heeft.

Want twee mensen of twee volken die ruzie hebben hebben allebei schuld. Waar twee kijven hebben er twee schuld. Maar hier is de ene partij volmaakt onschuldig en de andere partij is des doods schuldig. Dat is toch nooit meer goed te maken?

En daar valt dan dat wonderlijke woord: verzoend!

Wat is dat, verzoening? Mag het met een voorbeeld verduidelijkt worden? Twee kinderen hebben ruzie gehad. Elkaar uitgescholden, gevochten misschien wel. En ze kijken elkaar niet meer aan. En dan zegt vader of moeder: jongens, dat kan niet. Kwaad worden is menselijk, maar kwaad blijven is duivels. Praat het uit, maak het goed. En die twee gaan nogeens na waardoor de ruzie ontstond en ze zeggen dat ze het niet zo bedoeld hebben en dan geven ze elkaar een zoen. Dat is verzoening. Je bent niet boos meer en je bewijst dat door elkaar een zoen te geven.

Alleen, die vervreemding, die vijandschap tussen God en mens zit dieper. Dat was niet goed te maken door even om de tafel te gaan zitten en het uit te praten. Daar ligt immers die hemelloze schuld, waar we

nooit ..meer iets af kunnen doen, die we alleen maar groter kunnen maken.

Het initiatief voor de verzoening is dan ook niet van ons, mensen, uitgegaan. Wij zouden het nooit meer goedgemaakt hebben. Zó vervreemd waren we van Hem. Zó vijandig stonden we tegenover Hem.

Het is helemaal van God uitgegaan. Daar heeft Hij ons niet bij nodig gehad. Daar heeft Hij ons advies niet voor gevraagd. Het was een zaak van de Drieënige God. Van de Vader Die Zich afvroeg: hoe zal Ik u onder de kinderen zetten? Van de Zoon Die zei: Zie, Ik kom, o God, om Uw wil te doen. En van de Heilige Geest Die zorgt dat het ons ten goede komt. Uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen!

Hoe is dat in z'n werk gegaan? Paulus zegt het: in het lichaam van Zijn vlees, door de dood.

Het lichaam van Zijn vlees. We hebben een Middelaar van vlees en bloed. Waarachtig Mens. En het is goed dat de apostel dat zegt, want er zijn in zijn tijd mensen die het minderwaardig vinden dat de Zoon van God Mens moest worden. Die zeggen dat Hij alleen een schijnlichaam had.

Nee, zegt Paulus, in het lichaam van Zijn vlees. Daar rust heel de verzoening op, op 't feit dat God Mens is geworden. De mens die gezondigd had moest voor de zonde betalen. Zo is Hij ons in alles gelijk geworden. Vlees van ons vlees en been van ons gebeente. Ons in alles gelijk. Het Woord is vlees geworden.

Maar dat is nog maar het begin. Op Kerst volgt Goede Vrijdag en op Goede Vrijdag volgt Pasen. Dat vat de apostel in één woord samen: door de dood.

In dat lichaam waarin Hij verschenen is heeft Hij geleden, is Hij gestorven, is Hij opgestaan. Heel Zijn leven op aarde was één gang naar het kruis. En daar, aan het kruis van Golgotha, daar vond de verzoening plaats. Op de kruisheuvel hebben goedertierenheid en waarheid elkaar ontmoet, daar is de vrede met een kus van 't recht gegroet. Dat is de ver-zoen-ing.

Door Zijn dood. Als Christus sterft en uitroept: „Het is volbracht", dan is het werk der verzoening voltooid. God heeft Zijn rechtvaardigheid en Zijn barmhartigheid bewezen in Christus.

God heeft de zonde verzoend door de dood van Zijn Zoon. En Hij verzoent door die dood mensen met Hem.

Hoe krijg ik daar deel aan? Heel eenvoudig, door Woord en Geest. Dat heeft de apostel aan het begin van zijn brief al gezegd: om de hoop die u weggelegd is in de hemelen, van welke gij tevoren gehoord hebt door het Woord der waarheid, namelijk het Evangelie dat tot u gekomen is en het brengt vruchten voort

Op een goede dag is Epafras in Colosse gekomen. Hij heeft het Woord fti Colosse verkondigd. En dat Woord is gehoord, het heeft ingang gevonden, het heeft vruchten voortgebracht.

Die verzoening wordt ook óns verkondigd. God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende en heeft het Woord der verzoening in ons gelegd. Zo zijn we dan gezanten van Christus' wege, alsof God door ons bad, we bidden van Christus' wege; Laat u met God verzoenen!

De Heere brengt Zijn heil, de verzoening zo dichtbij. Iemand heeft gezegd: Maakt uw hart niet vet en maakt uw oren niet zwaar. De verdiensten van Christus zijn nog even krachtig als ze ooit geweest zijn en het bloed van Christus is nog even vers als toen het pas gestort werd. En allen die genade hebben gekregen waren eertijds even vijandig als u nu bent!

Wat een wonder: het W T oord der verzoening is tot ons gekomen. Daar zegt een vervreemde, een vijand van God: Heere, dat heb ik nooit gezien, ik ben in staat van oorlog met U! Is er ook voor mij nog verzoening in dat dierbaar bloed? En dan zegt de Heere: ja, al waren uw zonden als scharlaken, Ik zal ze wit maken als sneeuw. Er is een Fontein geopend tegen de zonde en tegen de onreinheid.

Wat een wonder: Hij is het Die ons Zijne vriendschap biedt!

Dat verplicht ons om heilig voor Hem te leven.

3) Straks: heilig voor Hem

W 7 at voor bedoeling heeft de Heere daarmee gehad? Zulke vervreemde en vijandige mensen te verzoenen door de dood van Christus?

Opdat Hij u zou heilig en onberispelijk en onbeschuldiglijk voor Zich stellen. Dat zijn drie woorden om van te duizelen. Heilig, apart gezet. Dood God geroepen om voor Hem te leven, om Zijn lof te verkondigen. En onberispelijk. Iemand die niet te berispen is. W 7 aar geen natte vinger op valt te leggen. En onbeschuldiglijk. U bent beschuldigd van een zware overtreding, maar de rechter spreekt u vrij. U bent niet te beschuldigen, u gaat vrijuit.

Heilig, onberispelijk en onbeschuldiglijk. Geldt dat ook voor dit leven? Of geldt het alleen voor het leven na dit leven?

We mogen hier geen scheiding maken. Wie verzoend is door de dood van Christus staat hier al heilig en onberispelijk en onbeschuldiglijk voor Hem. In Christus ziet de Heere ons aan alsof we nooit zonde gekend of gedaan hadden. Niemand kan meer iets op ons aan te merken hebben, niemand kan meer iets van ons eisen. En zo zouden we ook moeten leven! Hoedanigen behoren wij te zijn in heilige wandel en Godzaligheid! Zijt heilig, want Ik ben heilig.

Maar Paulus richt de blik ook naar de jongste dag. Dan zullen alle monden gestopt worden. Dan zal niemand meer een beschuldigende vinger naar Gods kinderen uitsteken. De Zoon des Vaders zal de namen van al de Zijnen belijden voor de Vader en voor al de heilige engelen. Hij zal Zijn verloste Gemeente aan de Vader voorstellen als een reine Bruid, zonder vlek of rimpel.

Is die toekomst voor ti weggelegd? Of bent u in de zonde nog in uw element? Zoekt toch de verzoening in het bloed van Christus.

Vervreemden kunnen heiligen worden, vijanden vrienden. En wie verzoend is, die zal • het nooit ten volle begrijpen:

Een stroom van ongerechtigheden Had d' overhand op mij.

Maar ons weerspannig overtreden Verzoent en zuivert Gij!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen