De nood van de kerk is de nood van de prediking *)

Het is mij een voorrecht en vreugde namens het Hoofdbestuur van onze Mannenbond u allen hier van harte welkom te heten. U hebt er goed aangedaan om deze Toogdag te bezoeken. Het mag er een blijk van zijn, dat onze Mannenbond in het midden van de kerk en de gemeenten zijn plaats nog mag innemen. Het doet ons bijzonder goed, dat er zovelen opgekomen zijn uit alle delen van ons lieve vaderland. Graag wil ik in het bijzonder verwelkomen de afgevaardigde van onze Synode, dat ook u prof. Graafland van uw drukbezette tijd hebt willen afnemen om naar hier tc komen, doet ons alleen maargoed en spreekt van uw medeleven met het wel en wee van onze Bond, die verankerd ligt in de onderscheiden gemeenten en gezinnen.

Ook de afgevaardigden van de Mannenbond van de Geref. Kerken danken wij voor hun afwezigheid en medeleven. Er kan nog wel niet gesproken worden van een samen op

* Openingswoord van de voorzitter van de Herv. Geref. Mannenbond, ds. G. H. van Kooten, uitgesproken op de Toogdag, zaterdag 27 oktober. weg zijn cn een samensmelting van de beide Mannenbonden. Het zal zéér de vraag zijn of het ooit zover zal komen en wie dan de voorzittershamer zal gaan hanteren maar het doet goed op de hoogtepunten met elkaar mee te leven en gedurig weer van elkanders leven en werken op de hoogte te zijn. Dat geldt ook de afgevaardigde van de Chr. Geref. Mannenbond. Ook de vertegenwoordigers van onze eigen Bonden willen we hartelijk verwelkomen. Onze Geref. Bond van harte welkom! Dat geldt ook onze G.Z.B., de I.Z.B., de Herv. Geref. Jeugdbonden cn niet het minst dc afgevaardigde van onze Vrouwenbond. We behoeven niet te zeggen, dat het ons een verrassing maar wèl, dat het ons een vreugde is, dat uzelf, als de nieuwe presidente, mevr. Meywaard, naar hier hebt willen komen. Het verheugt ons zeer nu u de plaats hebt willen innemen van mevr. Harkema, die altijd trouw met haar man onze Toogdagen bezocht.

Wc hopen met u allen een goed en blijvend contact te mogen behouden. Mogelijk zullen we elkander méér nog dan óóit tevo-

ren nodig hebben, elkanders inzicht, elkanders steun en uitzicht en vooral elkanders gebed! Hartelijk heten wij ook welkom de beide sprekers van deze dag: ds. Exalto en ds. Hoek. Bijzonder dankbaar zijn we, dat u beiden zo spontaan en zonder bedenken u beschikbaar gesteld hebt om deze onderwerpen op onze Toogdag aan de orde te stellen.

Vooral, en dat zeggen we nogmaals, zijn wij dankbaar, dat u allen naar hier hebt willen komen. We hopen en bidden mèt u, dat het een rijke en leerzame dag mag worden, die ons in de problemen, ook specifiek van onze tijd, het heldere licht van Gods Woord doet aanschouwen. De Heere geve ons een gezegende dag en doe ons op de weg, die Hij ons wil wijzen vanuit Zijn Woord, moedig en onverschrokken met al de tederheden in kinderlijke afhankelijkheid van Zijn Heilige Geest voortgaan!

In deze dagen kunnen we steeds weer horen van het samen op wèg zijn. Nu het is onomstotelijk waar, dat wij allen samen op wèg zijn! Wij allen, ouderen en jongeren zijn samen op weg. (Het volk van Israël was ook op weg door de woestijn van dit moeitevolle leven). De vraag is maar: waar heen we op weg zijn! Het volk van Israël was op weg naar het beloofde land. Allen dachten ze en hoopten ze te mogen ingaan in het land aan Vader Abraham beloofd. Maar we weten: 'Velen hebben niet kunnen ingaan vanwege hun ongeloof.' Ja, we zijn op weg , en we hopen allen eens in te gaan in de eeuwige heerlijkheid. En wie zou dat aan wie niet gunnen? Dat gunnen we immers aan elkaar, aan alle mensen! Dat is toch onze bede en worsteling mèt en vóór elkaar? Dat gunnen we aan alle leden van de Herv. Kerk, maar óók aan die van de Geref. Kerken èn van de Roomse Kerk, ja... van alle kerken en zelfs aan heel de wereld!

Maar daarom juist is het zozeer de vraag: Met wie we op weg zijn èn op welke weg we zijn! Daarom ook kunnen we, wil het goed zijn, met iedereen en met alles niet meegaan om de zogenaamde lieve vrede en is het niet mogelijk om water bij de wijn te doen, waar en wannéér er tenminste nog sprake van wijn mag zijn!

We zitten midden in een tijd van stroomversnellingen op allerlei gebied. De antichristelijke machten veroveren stormenderhand de wereld en ook de kerken.

Aan de ene kant kunnen we ernstig bezorgd zijn over de toenemende onkerkelijkheid. Nog steeds ben ik van mening, dat het zo bekende gezegde ook nü nog geldt: 'De nood van de kerk is de nood van de prediking'. Velen hebben de kerk de rug toegekeerd omdat ze niet meer vanuit het Woord met al de ernst en kracht zijn gewaarschuwd. Hun geweten is niet meer verontrust vanuit de bediening van Gods Woord en Wet. En daarbij hebben velen stenen voor brood gekregen. Het Evangelie van verzoening en verlossing paste niet meer in het raam van het politieke denken van het hiernamaals. Dat hebben wij ons allen heel ernstig aan te trekken. Neen, we zullen het gesprek binnen de eigen kerk en met de andere kerken niet hebben tc vrezen en uit de weg te gaan maar het samen op weg willen gaan van de beide kerkgenootschappen verontrust ons méér dan we in enkele zinnen kunnen zeggen.

Als we maar samen op weg zouden en willen gaan in het wederkeren tot de Heere; als we samen maar zouden willen luisteren naar wat de Geest tot de gemeenten zegt, dan kunnen we er allen alleen maar bij winnen, dan zal het gezegend worden voor jong en oud op weg en reis naar de eeuwigheid; maar we hebben er zorg over, dat we samen op weg gaan in ons eigen kennen en kunnen; samen op weg gaan in onze eigengerechtigheid en eigen inzichten om wèl te willen luisteren naar elkaar en naar de wil en de wens van de verlinkste wereld maar niet naar de eis en de wil van Gods Wet en rijke Evangelie voor arme en verloren zondaren.

En wat het einde zal zijn van dat samen op weggaan? In en bij welke kerk zal het eindigen? Zal het opgaan in die ene, heilige en algemene Christelijke Kerk? Wat hebben wij als Mannenbroeders — ja allen toch te studeren!

Iemand schreef: 'Kerkhistorische en dogmatische geschillen boeien onze jeugd niet meer. De Kerk staat in deze wereld en is voor deze wereld. Dan zal zij ook haar woord hebben te spreken in de wereld waarin onze jongeren leven.'

Maar als dat waar is dan is het niet best met onze jongeren gesteld! Het is ons jongeren en ouderen zo nodig om de geschiedenis van de kerk te bestuderen en de leer van de kerk, wat God ons heeft gegeven vanuit Zijn Woord de eeuwen door! Als we dat loslaten, onze jongeren niet meer méégeven en daar zélf niet uit leven dan zal het samen op weggaan ons al verder afvoeren van het Woord van onze God en ons een prooi doen worden van de geesten van beneden.

Ik vraag mij af: Welk model van éénheid staat ons voor ogen? ! De smalle weg van de levendmaking, de rechtvaardigmaking en heiligmaking, die voert naar de heerlijkmaking of de brede veertien van de vrome farizeër of ook de wereldse levensgenieter? Ik hoop, dat juist ook de lezingen en besprekingen daarvan op deze dag ons nieuwe impulzen mag geven cn ons mag bemoedigen

om te zoeken en te bedenken wat tot onze vrede dient. En dat geldt ook het dreigende grensverkeer tussen confessionele gemeenten en G.B.-predikanten!

Jozua had met zijn mannen moedig de strijd te strijden tegen Amalek. We hebben, waar ook, te strijden tegen satan, wereld, zonde en ongeloof. En dan mag ook niet vergeten worden wat Mozes daar op die berg gedaan heeft met Aaron en Hur! Biddende in verwachting en afhankelijkheid van de Heere hebben zij de hulp en kracht verwacht van de Héére alleen. En zo zij het óók bij ons! Welzalig hij, die al zijn kracht en hulp alleen van U verwacht!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen