De HEERE méér dan een moeder

(slot)

„Kan ook een vrouw haar zuigeling vergeten, dat zij zich niet ontfermt over de zoon van haar buik? Ofschoon deze vergate, zo zal Ik toch u niet vergeten." Jesaja 49 : 15.

Ofschoon een moeder vergate

Dat is eigenlijk een onmogelijke mogelijkheid. Het laat zich toch nauwelijks indenken dat een moeder zó ontaard kan zijn. Haar kind niet alleen te veronachtzamen, niet alleen te verwaarlozen, maar het helemaal te vergeten, uit de gedachten en uit het hart uit te bannen. Inderdaad, het is haast ondenkbaar. En tóch, het komt voor! De HEERE zegt het in deze woorden: Ofschoon deze vergate..." Die onmogelijke mogelijkheid blijkt toch een mogelijke onmogelijkheid te zijn. Een ontaarde vader die zijn eigen kind doodranselt, een ontaarde moeder die haar babytje weggooit tussen de vuilnis, ze zijn gekomen tot het benedenmenselijke. Ze zijn gezonken tot een dierlijk niveau. Ja zelfs daar nog beneden. De dieren zetten dan de mensen beschaamd. En het gebéurt dat een moeder haar kind vergeet. Soms in bittere nood zoals tijdens het beleg van Samaria door Benhadad. Een vrouw had haar eigen zoontje gedood en gekookt om hem op te eten (2 Kon. 6 : 28—29). Soms gebeurt het door een totale verblinding, zoals in de cultus, de verering van die gruwelijke afgod Moloch, Ouders wierpen hun kinderen in de laaiende vlammen of legden ze neer op de gloeiende armen van het afgodsbeeld — in een wanhopige poging om de god gunstig te stemmen (vergelijk Ezech. 30 : 31; Micha 6 : 7).

Zo kwam het ook vroeger al wel voor dat een vrouw haar zuigeling vergat en zich niét ontfermde over de zoon van haar buik. Maar dat waren dan toch wel heel uitzonderlijke situaties. Maar... in onze tijd gebeurt het aan de lopende band. Ook in Nederland draaien de abortus-klinieken op volle toeren en hebben verscheidene 'artsen' dagwerk aan het afbreken van ongewenste zwangerschappen en het in de kiem smoren van ongeboren leven! Daarmee is gezegd dat we

midden in de chaos leven, in een situatie van ontbinding en verwording. De natuurlijke liefde is niet alleen verkoud, tot een laag pitje teruggedraaid — het vlammetje blijkt in vele gevallen zelfs geheel gedoofd te zijn.

Nu wil ik het bepaald niet zó voorstellen alsof de kwestie van de abortus provocatus op zichzélf staat. In werkelijkheid staat zij in samenhang met een verregaande ontwrichting in de huwelijken en gezinnen. De opofferende liefde, de liefde die zichzelf niet zoekt, wordt in de menselijke verhoudingen haast niet meer gekend. Daarvoor komt in de plaats een egoïstische, vluchtige, oppervlakkige - erotiek. Mensen consumeren elkaars lichaam. Mensen gebruiken elkaar om elkaar daarna weer als wegwerpverpakkingen van de hand te doen. Nu komt in de abortus provocatus deze ontwrichting wel bijzonder schrijnend naar voren. Het ontluikende leven wordt vermoord. Alsof het om zomaar een klompje cellen ging! Alsof het maar ging om wat 'zwangerschapsweefsel' in plaats van om een mensenkind, een onherhaalbaar individu! Ver beneden het menselijke gezonken zijn de aborteurs in de klinieken en de mannen (want zij moeten er net zo goed bij genoemd worden!) en vrouwen voor wie slechts het kortstondig genot telt, zodat zelfs het leven voor hen niet meer veilig en heilig is. Abortus provocatus zonder strikt medische noodzaak is moord. Wettelijke erkenning van de abortus provocatus alléén op grond van het feit dat de vrouw in een noodsituatie verkeert (zonder dat verder wordt ingevuld wat die noodsituatie precies inhoudt) — is wetsverachting en wetsverkrachting.

Maar laten we er alstublieft voor oppassen al te gauw en gemakkelijk met een beschuldigende vinger te gaan wijzen. Wacht nog even met het werpen van de eerste steen naar dc vrouw die liet aborteren, omdat ze 'baas in eigen buik' wilde zijn. In een krantenbericht las ik van een professor een opmerking die te denken geeft. Deze man zei: de wezenlijke beslissing wordt niét straks in het parlement genomen, wanneer de voorgestelde abortuswet het haalt. De beslissing is in feite allang genomen. De wissel is al omgegooid. Het volk, de publieke opinie heeft immers allang de abortus provocatus aanvaard? De zaak is geaccepteerd en behoeft alleen nog maar te worden gesanctioneerd. De wetgever komt achter de feiten aan.

Nu ben ik het in zoverre niet met deze gedachtengang eens dat de totstandkoming van de abortuswet geen onverschillige zaak is. Want gelegaliseerd onrecht is in feite nog verschrikkelijker dan oogluikend toegestaan onrecht. Maar er zit toch een grote kern van waarheid in genoemd betoog.

Hoe ver zijn we toch heen. Hier is te spreken van een nationale schuld, ja een nationale bloedschuld. Hoe erg ook op zichzelf reeds — de abortus provocatus is niet de kwaal zelf. Doch slechts een symptoom van die kwaal. Daarom kunnen we ook maar niet gemakkelijk de handen in onschuld wassen, wanneer wij voor zulk uitbrekend kwaad zijn behoed. In hoeverre zijn ook wij aangetast en vergiftigd door de mentaliteit van: Carpe Diëm, pluk de dag, melk de dag uit. Zie uit deze wereld te halen wat je maar krijgen kan.. Probeer als kerkmens zoveel mogelijk mee te gaan en mee te doen met de wereld. Kijk maar hoe ver of je gaan kunt en balanceer maar op het uiterste randje. En beweer intussen maar heel rechtvaardig: abortus? dat is in óns gezin, in ónze familie, in ónze gemeente ondenkbaar.

Maar dan de vraag: hebt u de zonde niet alleen gelaten, maar ook leren haten? Bent u de zonde van harte vijand geworden? Is de overtreding van Gods geboden u bitterder geworden dan de dood? Dat zal toch nodig zijn. In de ware bekering worden we niet alleen maar tot fatsoenlijke, oppassende, godsdienstige burgers gemaakt. Neen, daar wordt vijandschap gezet tussen de satan en ons, er komt een innerlijke afkeer en walging van de zonde, de woorden van Jozef zijn ons dan uit het hart gegrepen: zou ik zó groot kwaad doen en zondigen tegen God?

Let er eens op dat de HEERE in de beeldspraak die Hij gebruikt, nog eens duidelijk maakt hoe alle ongerechtigheid van het mensdom naakt en geopenbaard ligt voor Hem. „Ofschoon deze vergate..." De HEERE weet dat zelfs dat voorkomt. En zo weet Hij ook wat er vandaag de dag gebeurt, in heel de wereld, maar bijzonder ook in Nederland dat het gezien al Gods bemoeienisssen in het verleden zoveel beter kon en moest weten. Zó staan we er dus voor in Gods heilige ogen. Wie komt er mee in de schuld? Wie leerde zuchten en uitroepen vanwege al de gruwelen die in ons land en onder ons volk geschieden? (vergelijk Ezechiël 9).

ïk zal toch niet vergeten

„Kan ook een vrouw haar zuigeling vergeten, dat zij zich niét ontfermt over de zoon van haar buik? " — dat is een aannemelijke vraag. „Ofschoon deze vergate" — dat is een aangrijpende nood. „Zo zal Ik toch u niét vergeten" — dat is een aandoenlijke verzekering!

We zien in de tekst hoe het beeld verbleekt en verbreekt tegenover de alles overstijgende werkelijkheid van de liefde Gods. Goddelijke liefde die eenzijdig is en souverein. Die een mens vindt op de puinhopen en hem opricht. Liefde die — en houdt u nu gerust maar de adem in — ten koste gaat van Gods eigen Zoon. Liefde die uit Zijn

hart komt, maar die dan ook in de meest beklemmende zin aan Zijn hart gaat. Deze God met zó grote liefde voor mensenkinderen, moet wel onuitsprekelijk liefhebben Zijn eniggeboren Zoon, Zijn schootzoon. Zou Hij Zijn Kind dan vergeten, zou Hij Zich niet ontfermen over de Zoon van Zijn schoot? Toch legt Hij Hem in de kribbe en laat Hem hechten aan het kruis! Wie kan dat verstaan? Wie gaat door de knieën om te aanbidden? Gode zij dank voor Zijn onuitsprekelijke gave!

De HEERE méér dan een moeder. Hij rijst ver boven de beste moeder uit. Geen moeder kan zo troosten, geen vader sloeg met groter mededogen op teder kroost ooit Zijn ontfermende ogen. Wanneer ik zelfs van vader èn van moeder verlaten ben — de Heere is goed en groot, Hij blijft toch steeds mijn Vader en Behoeder, mijn Levenskracht en troost in alle nood. Wat is de HEERE voor u, kind van God? Een vader en een moeder tegelijk! Maar neen, mijn zwakke woorden vermelden het niet, o HEERE — Gij zijt voor die U kennen nog eindeloos, eindeloos meer. Wie deel heeft aan en weet heeft van deze liefde, wordt een troubadour van Gods liefde. Die gaat eeuwig zingen van Gods goedertierenheên.

Er is in de bevinding van het geloof niets ontgrondender, beschamender, niets méér vertederend en vernederend dan het proeven en smaken van de liefde des Heeren. Want ik heb de HEERE vergeten — dagen zonder getal. Ik heb durven denken en zeggen: de HEERE vergeet mij...! Maar als wij óntrouw zijn, Hij blijft getrouw, Hij kan Zichzelf niet verloochenen.

Indien deze vergate, zo zal Ik toch ü niet vergeten. De HEERE rijst dus niet alleen boven de rechtgeaarde moeder uit, Hij staat ook pal tegenover de ontaarde moeder. Er is dus in de tekst een overtreffende trap èn een kontrast. Wat betekent dat voor het Sion van nu? Het oordeel begint bij het huis Gods! De gelovigen komen pas op hun plek wanneer ze de aborteur terugvinden in hun eigen hart en de overspeler ook in eigen hart. Weet u wat er dan gaat gebeuren? Dan wordt de nood van land en volk u opgebonden. Dan krijgt u er gebedsworstelingen mee. Maar dan wordt ook net als vroeger het geval was bij Jeremia en bij Daniël, de nationale schuld uw persoonlijke schuld. Dan roepen we uit met Jesaja: wee mij, want ik verga! dewijl ik een man van onreine lippen ben, en ik woon in het midden van een volk dat onrein van lippen is" (6 : 5). Maar zo komt er ook houvast aan dat 'toch'. Zo zal Ik tóch u niet vergeten! Het pure, naakte nochtans. Wat wordt zalig worden dan steeds meer en steeds weer een eeuwig wonder. Wat een wonder wordt het dan dat in Nederland de oordelen Gods nog niet meer zijn uitgebroken en het Woord Gods altijd weer verkondigd wordt.

Zo zal Ik u tóch niet vergeten! Dat heeft ons allen, jong en oud, alle kinderen van het verbond, te zeggen dat Gods werk tóch door. gaat — ook in een tijd van verwording en ontbinding. Daarom de handen niet moedeloos in de schoot gelegd, maar aan de ploeg geslagen. Doen wat uw hand vindt om te doen — ook rond de kwestie van de abortus provocatus. Handtekeningenaktics mogen en moeten worden gevoerd. Diensten van gebed en verootmoediging belegd. Wie weet, de HEERE mocht zich wenden. Ai eerder is de totstandkoming van een ondeugdelijke abortuswet genadig verhoed.

Ondanks alles gaat het welbehagen des HEEREN gelukkig voort. Geen satan kan verhinderen dat er geestelijke kinderen worden geboren. De wedergeboorte tot een levende hoop kan door geen abortus worden ongedaan gemaakt. Waar u, waar jij met ootmoed smekend leert komen tot de HEERE, daar vindt u genade.

Zo zal Ik u tóch niet vergeten! Wat betekent dat voor de aborteurs en de vrouwen die abortus lieten plegen en voor hun minnaars als medeplichtigen (zo niet hoofdschuldigen)? Bekend is dat vele vrouwen hevige wroeging krijgen over hun beslissing. Wordt abortus toegepast om van psychische overbelasting te worden bevrijd, dan blijkt het middel meestal erger dan de kwaal. We mogen niet blind zijn voor de nood van de vrouw ook nadat het kwaad is geschied. Het neen tegen de huidige abortus provocatuspraktijken ga gepaard met een daadwerkelijk ja tegen elke vorm van verantwoorde hulpverlening aan hen die door eigen schuld in de knoei zijn gekomen. De gemeente bidde ook voor deze mannen en vrouwen. Dat hun levenssituatie hen tot nood worde en dat die nood tot schuld worde. Want dan is er ook voor aborteurs genade. Geen goedkope genade, maar wèl moordenaarsgenade. Hebt u het geleerd dat u het daar óók van hebben moet? Om met de aborteur te buigen op het schavot? Dan werd u goddeloze. Dan leerde u roepen tot de Gekruisigde Die naast u kwam hangen in uw vervloeking. Moordenaarsgenade die de doodsteek is voor onze rechtvaardige hoogmoed — maar het licht doet opgaan in de nacht van de verlorenheid.

Zo zal Ik u toch niét vergeten! Wat betekent dat tenslotte voor die verschoppelingen der aarde? Dat de HEERE het eeuwig licht kan laten zien aan hen die nooit het tijdelijk licht hebben gezien. Dat de HEERE eeuwig een stem kan geven aan wie hier op aarde nooit een stem ontving. Dat de HEERE Zich ontfermt over wie zelfs bij moeder geen ontferming vond.

G.

J. H.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen