KLEINE KRONSEK

Kinderpostzegels (1)

Straks zullen schoolkinderen weer rondgaan met kinderpostzegels. Is het verantwoord dat onze christelijke scholen aan deze actie meedoen? Vorig jaar werd deze vraag in mijn kroniek gesteld naar aanleiding van een publicatie in het blad De Schakel. Daarop kwamen bij de redactie veel reacties binnen, o.a. ook van het bestuur van het Nederlands Comité voor Kinderpostzegels. Vroeger was de kinderpostzegelactie een zaak, die de sympathie kon hebben van ons gehele volk. Uit de opbrengst werden allerlei subsidies verleend voor de kinderbescherming en de jeugdgezondheidszorg. Maar later werden deze subsidies overbodig, omdat de rijkssubsidieregelingen de uitgaven volkomen gingen dekken. Daardoor hield men bij het N.C.K. grote sommen over, aangezien de aanvragen om geldelijke bijstand steeds verminderden. De Schakel schrijft nu in een nieuw artikel, dat er in 1973 een nieuw beleid werd ingevoerd, een beleidsplan 1973-1978 werd opgesteld, dat begint met te zeggen: „In het afgelopen anderhalf jaar zijn er een aantal belangrijke veranderingen doorgevoerd bij het N.C. K." En De Schakel vervolgt dan:

„Men wijst dan op het overbodig worden van financiële steun bij de kinderbescherming en jeugdgezondheidszorg — door verbeterde subsidieregelingen — en op nieuwe ontwikkelingen die zich voordeden.

Tot 1969 was het beleid van het N.C.K. namelijk passief. Men wachtte gewoon de aanvragen om geldelijke bijstand af. Maar door het verruimde subsidiebeleid van de regering verminderde de behoefte aan financiële ondersteuning. Hierdoor ontstonden bij het N.C.K. zulke overschotten, dat er nieuwe begunstigers moesten worden gezocht.

Er werd een nieuw beleid uitgestippeld, dat nu 'actief' en 'op de toekomst gericht' was. En in het 'Beleidsplan' werd deze nieuwe visie op schrift gesteld. We citeren hieruit:

'Eén van de belangrijkste punten uit het beleidsplan is... dat het N.C.K. in toenemende mate tegemoet wil komen aan de behoefte aan zorg van elk kind'.

'Want ook de gezonde kinderen verdienen onze zorg en aandacht, omdat ook zij in onze, zich zo snel veranderende samenleving, op vele wijzen bedreigd en belemmerd worden in een zo gezond mogelijke ontwikkeling'." —

Toen het nieuwe beleid werd ingevoerd liep het aantal aanvragen zeer sterk op. De overschotten zijn nu in elk geval verdwenen. Maar de grote vraag is en blijft of het de bedoeling is van de kopers van de kinderpostzegels om al dat werk te steunen dat nu voor een deel bekostigd wordt door de opbrengst van de kinderpostzegels. Natuurlijk worden er ook wel goede dingen genoemd, die subsidie ontvangen, maar aan de andere kant worden er zoveel zaken gesteund waar men ais christen principieel tegen moet zijn, dat zeker de vraag wel gesteld mag worden of men de kinderpostzegelaktie nog wel een nationale instelling kan noemen. Bekend en berucht zijn b.v. de jeugdadviesbureaus waar veel ouders mee in aanraking zijn gekomen. Gevallen zijn bekend immers, dat deze bureaus als Jac en Belangenvereniging minderjarigen en dergelijke de kloof tussen ouders en kinderen vergroten en minderjarigen verbergen en onttrekken aan de ouders en aan hun ouderlijk gezag.

Kinderpostzegels (2)

Uit alle berichten die rondom de besteding van de opbrengst van de kinderpostzegelaktie de ronde doen, krijg ik werkelijk niet de indruk dat ik deze zaak met vertrouwen kan steunen. Mijn lezers moeten duidelijk weten dat we bij kinderpostzegels niet meer moeten denken aan hulp „voor onze lieve kleinen", maar dat we hier te maken hebben met een beleid dat gericht is op heel andere dingen: „Het kind toerusten om de weg te vinden in de wereld die hij aantreft, maar die hij ook moet kunnen veranderen; het toerusten voor die taak is het belangrijkste uitgangspunt van het N.C.K." Hier komen we inderdaad op het terrein van de mentaliteitsverandering, op het terrein van het ouderlijk gezag, op het terrein van de verhouding in de gezinnen, op het terrein van de verhouding gezag en vrijheid. En ik ben het eens met hem die schreef dat dit alles voldoende reden is om de aktiviteiten van het N.C.K. met argusogen te volgen.

„De Schakel" citeert ook nog uit een ingezonden stuk in het blad „Docent", een maandblad voor onderwijs te Tilburg, waarin ook van de nieuwe koers van het N.C.K. gewag wordt gemaakt. Daarbij gaf de schrijver tevens informatie over de post „Individuele hulpverlening" zoals die in de verantwoording van het N.C.K. te vinden is:

„In de bestedingsverantwoording staat een post 'individuele hulpverlening' van ƒ 100.000, —, welke niet nader wordt gespecificeerd. Het is gebleken dat van dit bedrag subsidie (= salaris) gegeven werd aan leden van het marxistische „Socialisties Onderwijs Front", expliciet voor de mentaliteitsbeïnvloeding en bewustwordingsaktiviteiten, die onder de valse vlag „projektonderwijs" plaatsvinden aan de Wageningse Rijksscholengemeenschap. Dit zogenaamde „projektonderwijs" haalde medio 1977 de landelijke pers en gaf aanleiding tot een groot aantal kamervragen aan de toenmalige minister van Onderwijs.

De kinderzegels zijn niet meer, wat ze lijken — ze zijn geworden tot een inzamelingswerktuig voor een subsidiefonds, waarvan de vlag de lading niet meer dekt.

Men mag zich daarom met recht afvragen, of het nog langer juist is, schoolkinderen daarmee op pad te sturen." —

Naar mijn mening dient het N.C.K. duidelijk opening van zaken te geven. Wanneer men met het geld van een nationale inzamelingsaktie, waarbij men de kinderen van alle scholen inschakelt, ook de kinderen van onze christelijke scholen, dergelijke projekten steunt, die gericht zijn op revolutionaire aktiviteiten, die gericht zijn op de ondermijning van het ouderlijk gezag, die allerlei christelijke waarden aantasten, dan moet men daar duidelijk kennis van geven. En anders moet men duidelijk maken dat men inderdaad ten onrechte beschuldigd wordt en dat er geen sprake is van hulpverlening aan dergelijke organisaties en dat de opbrengst van de kinderpostzcgelaktie inderdaad terechtkomt in het belang van kinderen in nood, maar dan zo, dat ons hele volk daar achter kan staan. En dan kan men niet volstaan met zinsneden als „onjuiste beweringen en insinuaties die als kwaadschrijverij en laster aan de kaak gesteld moeten worden". Neen, dan moet men eerlijk en open voor de dag komen en duidelijk maken dat men geen organisaties steunt als het JAC en het Socialisties Onderwijs Front en dergelijke meer.

Wereldraad steunt Patriottisch Front

Men heeft in ons blad reeds kunnen lezen dat de Wereldraad van kerken kerkgeld voor geweld beschikbaar heeft gesteld uit het zogenaamde speciale fonds tegen de rassenwaan. In dit geval was de begunstigde het Patriottisch Front van Nkomo en Mugabe, die vanuit de buurlanden hun moederland Rhodesië bestoken en dood en verderf zaaien onder blanken en zwarten. Men heeft deze steun, zo verklaart men nu nader, na deze zeer zorgvuldig overwogen te hebben, gegeven. En dan blijkt hoezeer de Wereldraad aan politiek doet en de kant kiest van de marxistisch georiënteerde leiders van het Patriottisch Front en daarmee tegen de bevrijdingsbewegingen van de zwarte leiders in Rhodesië zelf, die op een vreedzame wijze het land willen leiden tot een meerderheidsbewind van de zwarte bevolking. Men kiest in Genève voor het geweld en men wil de weg niet gaan van bisschop Muzorewa en de anderen. Het Leger des Heils heeft om dit besluit het lidmaatschap van de Wereldraad opgeschort. Het wil meer inlichtingen ontvangen om dan een besluit te nemen over een eventuele beëindiging van het lidmaatschap. Het Leger des Heils heeft in Rhodesië goed ondervonden wat het betekent deze „bevrijdingsweging" te steunen. In de laatste tijd zijn zendingsposten overvallen en zendelingen gedood. En niet alleen zendingsposten van het Leger des Heils, maar ook van andere zendingsorganisaties. En niet alleen blanken, maar ook zwarten. Moordend en plunderend trekken de guerillastrijders door het land heen. En nu krijgen ze bovendien nog steun van de kerken in de wereld. De directeur van het programma tegen de rassenwaan is de Nederlander ds. B. Sjollema. Het klinkt toch wel wat cynisch als hij zegt: „In een oorlog vallen nu eenmaal onschuldige doden. Hoe verschrikkelijk dat voor een christen en voor de Wereldraad ook is, de enige keus is te streven naar een rechtvaardige en snelle oplossing van dit conflict, zodat er een eind komt aan dit bloedvergieten." Nu is dat einde er niet zo snel. Denk maar aan Angola. Daar wordt door de communistische overheersers, mede door de steun van de communistische Cubanen, een communistisch schrikbewind gevoerd. En dat zal dan zeker de enig goede oplossing zijn voor Rhodesië!

Ik ben dankbaar dat het Leger des Heils tenslotte een teken heeft gesteld en niet langer mee kan doen aan deze zaak. Ik hoop van harte dat er meer kerken hun stem zullen verheffen. Of zijn ze alle reeds zo in slaap gesust, dat men het „heil voor de wereld" alleen nog van het marxisme ver-

wacht?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen