Geen kerkgeld voor geweld

De berichten over de hulp die de Wereldraad van kerken geeft aan het marxistisch georiënteerde Patriottische Front, dat in een verbitterde guerillastrijd is gewikkeld met het uit zwarten en blanken bestaande overgangsbewind in Rhodesië, zijn zowel schokkend als onthullend. De Wereldraad heeft immers besloten uit het fonds ter bestrijding van het racisme tweehonderdduizend gulden beschikbaar te stellen aan deze guerillabeweging, die te vuur en te zwaard zwarten en blanken bestrijdt, die het samen eens geworden zijn over een zwarte meerderheidsregering in Rhodesië, waaraan bekende en in de wereld algemeen geachte personen aan meewerken zoals bisschop Muzorewa. Ook deze heeft vooraan gestaan in dc worsteling om in Rhodesië een zwart meerderheidsbewind tot stand te brengen, daar de zwarte bevolking de overgrote meerderheid van de bewoners van dit land omvat. Nu alles er op wijst dat dit eindelijk zal gelukken en aan het einde van dit jaar algemene verkiezingen zullen worden gehouden, spant het Patriottisch Front dat van buiten Rhodesië opereert alle krachten in om te voorkomen dat dit gebeurt. Dit Patriottisch Front heelt niet mee willen werken aan een gezamenlijke oplossing, daar het sterk op het communisme is georiënteerd en eigenlijk van Rhodesië een marxistische staat wil maken. De laatste tijd zijn er verschrikkelijke dingen gebeurd in Rhodesië. Verschillende zendelingen zijn vermoord door de guerillastrijders, en men heeft nu de strijd aangebonden niet alleen tegen de blanken maar ook tegen de zwarten, die nu naar een vreedzame oplossing streven, een vreedzame oplossing die ook in het verschiet ligt. Het is schokkend wanneer we nu de berichten lezen dat de Wereldraad met het kerkegeld dit Patriottisch Front steunt. En het is onthullend tegelijk daar nu immers het masker wordt afgeworpen en men duidelijk laat zien dat men staat aan de zijde van de marxisten, die onder geen beding willen samenwerken met de andere groeperingen in Rhodesië en die alleen dan de strijd willen staken wanneer men de macht helemaal en alleen in hun handen heeft gegeven. Het is niet de eerste keer in Afrika dat een dergelijke strijd zich voor onze ogen afspeelt. We hebben hetzelfde gezien in Angola waar het communisme nu de macht in handen heeft dank zij dc hulp van de duizenden soldaten van het communistische Cuba, die bewapend zijn door Rusland.

Nu is de voorkeur van de Wereldraad van kerken voor de links georiënteerde bevrijdingsbewegingen in zuidelijk Afrika niet nieuw. Het antiracismefonds van de Wereldraad heeft de laatste jaren „voor de bestrijding van het racisme" al drie-en-een-half miljoen gulden aan dit soort organisaties uitgedeeld, weliswaar met de bepaling erbij, dat het geld alleen mag worden gebruikt voor voedselhulp, gezondheidszorg of sociale of opvoedkundige doeleinden. Maar wie zal in de hitte van de strijd daarin onderscheid kunnen maken of willen maken. Dat is natuurlijk een doekje voor het bloeden, omdat een strijd op leven en dood gevoerd wordt orn de macht. Want bevrijding in Zuidelijk Afrika wil zeggen, wanneer deze bevrijdingsbewegingen hun zin krijgen, vanonder de blanke macht gezet worden onder de communistische macht. En zou men onder een communistisch regiem nu werkelijk zoveel beter af zijn en echt bevrijd zijn? De vraag stellen is haar tegelijk beantwoorden.

Het is moeilijk te begrijpen dat de Wereldraad van kerken met deze schenking aan het marxistische Patriottische Front zijn eigen mensen in Rhodesië in het gezicht slaat. Want de bevrijdingsbewegingen van ds. Sithole en van bisschop Muzorewa bestaan voor een groot deel uit leden van kerken die bij de Wereldraad zijn aangesloten. Ds. Sithole is een baptistenpredikant en bisschop Muzorewa is een anglicaans bisschop. Ze zijn beide lid van de overgangsregering die in Rhodesië gevormd is. En nu steunt de Wereldraad juist die guerillabeweging, die ook de bewegingen van Sithole en Muzorewa te vuur en te zwaard bestrijdt. Een woordvoerder van de Wereldraad reageerde op de felle reacties die uit allerlei kringen uit Rhodesië loskwam nadat het bericht van de schenking openbaar was gemaakt. Een zwarte minister uit de overgangsregering zei „geschokt te zijn dateen zogenaamde kerkelijke organisatie geld beschikbaar stelt aan diegenen die onschuldige zwarte en blanke burgers vermoorden in dit land". Het antwoord van de Wereldraad was „dat de schenking een positieve identificering met de bevrijdingszaak vertegenwoordigt". Een woordvoerder van de Wereldraad verklaarde: „Wij wensen onze solidariteit te betuigen met diegenen die vechten voor vrede en gerechtigheid en mensenrechten en een andere samenlevingsvorm". Hoe durft men zulke grote woorden te gebruiken wanneer men weet dat de mannen van de bevrijdingsbeweging die nu gesteund wordt moordend en brandstichtend door het land trekken en al veel onschuldige burgers hebben gedood.

Geweid heeft in Zuidelijk Afrika al tot onnoemelijk veel leed geleid. Zowel onder de zwarten als onder de blanken. Wanneer men hoort van de verschrikkelijke gebeurtenissen in dat werelddeel, en wanneer men ziet wat de door haat verblinde terreurbenden kunnen aanstichten, dan rijzen ons de haren te berge. Vanmorgen bracht de post, onder het schrijven van dit artikel, de Vredeskrant. Wel, steun aan de guerillabenden die zoveel dood en verderf zaaien en een schenking van kerkgeld voor geweld, zijn wel zo strijdig met elkaar dat men zich afvraagt hoe kerkelijke instanties voor beide verantwoordelijk kunnen zijn.

Duidelijk willen we stellen dat we het in lang niet alles eens zijn met hetgeen in Zuidelijk Afrika plaats vindt van blanke zijde. Er zal een oplossing moeten worden gezocht voor de grote problemen die er liggen, en die oplossing zal een rechtvaardige oplossing dienen te zijn. In Rhodesië ziet het er naar uit dat zo'n rechtvaardige oplossing dichterbij is dan ooit. W 7 aarom steunt men dan niet allen de pogingen die aangewend worden om een regeling te treffen waarbij blank en zwart vreedzaam naast elkaar kunnen wonen? De kerken van dc gehele wereld zouden zo'n vreedzame oplossing moeten steunen, zouden dankbaar moeten zijn dat er openingen gevonden zijn in een zeer moeilijke situatie. En het is wel duidelijk dat blanken en zwarten in Zuidelijk Afrika beide voor een vreedzame oplossing zijn, tenminste de grote meerderheid van hen. De gematigde zwarte leiders in Rhodesië willen meehelpen een vreedzame oplossing te bereiken. De zwarte guerillaleiders van het Patriottisch Front echter, Nkomo en Moegabe, willen van geen overeenkomst weten en willen niet meedoen aan de algemene verkiezingen die aan het einde van dit jaar in hun land worden gehouden. Want ze begrijpen dat de weg van algemene "verkiezingen hen niet aan de macht zal helpen omdat het grootste deel van de bevolking nog steeds de vreedzame weg wil. De communistisch georiënteerde leiders van het Patriottisch Front vinden onder de bevolking kennelijk te weinig steun voor hun greep naar de macht.

Er mag geen kerkgeld voor geweld beschikbaar komen. Het is in strijd met het wezen van de kerk wanneer ze de vreedzame weg verlaat en het geweld gaat steunen. De kerk moet profetisch bezig zijn en getuigen tegen alle onrecht die er in de wereld gevonden wordt. Vanuit de Schrift moet de kerk hen, die aan dat onrecht meedoen, oproepen tot bekering en tot een wandel in de wegen des Heeren overeenkomstig de Schriften. Dat is de macht van de kerk, dat is een macht in zwakheid en in de ootmoed van het gebed, dat is de macht van het Woord, dat zijn werk doet waar het ver-

kondigd wordt cn dat nooit ledig wederkeert. Niet door kracht noch door geweld maar door Mijn Geest zal het geschieden. Waar de Heilige Geest gaat werken, daar gaan machtige dingen gebeuren. Niet het geweld geneest dc wereld en herstelt wat scheefgegroeid is. Het is beschamend dat ook van de kerken in Nederland geld wordt ingezameld voor het geweld en dat dit geld geschonken wordt aan dergelijke guerillabewegingen zoals we u hierboven hebben geschilderd. De kerken dienen terug te keren van deze boze en zondige weg van het geweld. Ze dienen terug te keren tot de gehoorzaamheid van het Woord Gods. En daar waar het Woord Gods gebracht wordt en het profetisch getuigenis gehoord wordt, kunnen er machtige dingen gebeuren, waarover we ons verwonderen en waarvan we zeggen: Dat

heeft de Heere gedaan!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen