Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De ban gebroken

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De ban gebroken

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

En F Hippus kwam af in de stad van Samaria en predikte hun Christus. En de scharen hielden zich eendrachtelijk aan hetgeen van Filippus gezegd werd, dewijl zij hoorden en zagen de tekenen, die hij deed. Want van velen, die onreine geesten hadden, gingen die uit, roepende met grote stem; en vele geraakten en kreupelen werden genezen. En er werd grote blijdschap in die stad. Handelingen 8 : 5—8.

Het begin

Samaria, dat had bepaald geen beste klank in de oren van de toenmalige Joden. Samaria, daar woonde immers dat half-Joods, half-heidense volkje uit de tijd na de wegvoering van het tienstammenrijk. Met verachting zag een ware Jood op een Samaritaan neer. Ten tijde van Ezra en Nehemia was het hun dan ook niet toegestaan mee te doen aan de tempelbouw. En in de dagen van het Nieuwe Testament was dat alleen maar erger geworden, men vermeed het zelfs door Samaria te reizen. Men had daar graag een grote omweg voor over.

Dus als hier staat: in de stad van Samaria, kan dat op zichzelf al gemengde gevoelens oproepen. Maar er is nog meer! Daarvan lezen we in het vervolg.

Een zeker man met name Simon, die zich daar ophield, had de stad in zijn ban gevangen. Hij pleegde toverij, verrukte de zinnen van het volk en zei van zichzelf, dat hij wat groots was. En we lezen dat ze hem aanhingen van de kleine tot de grote. Kinderen en grote mensen samen waren in de betovering geraakt van die Simon. En door die persoon van Simon in de macht van de boze.

Het is bepaald geen prettig beeld dus dat we krijgen van die stad van Samaria. Maar kan het voor ons soms een spiegel zijn? Dat vermengde, herkennen we dat soms? Hoeveel heidendom, oud of nieuw loopt er bij ons door heen? Zijn onze gedachten werkelijk gevangen genomen tot de gehoorzaamheid van Christus? En ons leven? En dan die betovering? Wat kunnen we vervoerd raken door mensen. Mensen die ons niet onder de macht van Christus willen brengen, maar onder die van zichzelf, de wereld of de duivel. Van wat voor figuren zijn onze jonge mensen vol? Met. welke idolen beplakken ze hun kamers? En de ouderen? We leven toch in een betoverende tijd! Wat is er niet allemaal te genieten. Waar brengen onze welvaart, wetenschap en techniek ons wel niet. En die zgn. nieuwe moraal gunt ons toch een leven waarin we ons hart kunnen ophalen aan lust en begeerte. Is het leven van onze eeuw dan geen betoverend, zinnenverrukkend leven en heeft het ons onberoerd gelaten, ons kerkmensen?

Geen best beeld dus van Samaria, van ons. Onzuiverheid, die opening gaf tot het in de ban gebracht worden van anti-goddelijke macht.

Hier mogen we overdenken hoe de ban wordt gebroken. En waar begint dat. Dat begint in God. Hoe zou het ook anders! Al onder het oude verbond horen we van beloften voor Samaria. Ernstig en indringend zijn vermaningen Gods geweest voor Samaria. Somber en dreigend de veroordelen. In niet mis te verstane woorden hadden Gods profeten die afgekondigd. En toch, ook voor Samaria gloort de dageraad van hoop. Als Jcsaja gesproken heeft van Christus als van de wortel van Isaï, Die staan zal tot een Banier der volken, mag hij ook spreken van de zegen die er zal zijn voor gans Israël, voor tien-en twee stammenrijk. Maar vooral, de Heere Jezus Zelf heeft vlak voor Zijn hemelvaart nog gezegd, dat de apostelen Zijn getuigen zullen zijn, zo te Jeruzalem, als in geheel Judea en Samaria en tot aan het uiterste der aarde. Toen Christus Zijn discipelen nog tijdens Zijn leven op aarde uitzond mochten ze niet naar Samaria en de heidenen gaan. Voorlopig bleef het heil beperkt tot Israël.

Maar Hijzelf gaf toen al telkens weer een voorschot op de tijd van het volle heil, ook voor Samaria. Daar had Hij immers een vrouw gezaligd, en toen ook nog velen uit haar stad Sichar. Maar als het Pinksteren is geworden breekt de grens open. De apostelen zullen zijn getuigen zijn ook te Samaria. Dat was Zijn belofte en tegelijk Zijn opdracht. Daar ligt het begin voor Samaria, in God, in Zijn Woord en in Zijn belofte. Daar ligt het begin ook voor u, die aan niet mindere halfheid en niet mindere zinsverrukking lijdt dan Samaria.

Het middel

Intussen al ligt daar dan Gods belofte voor dat Samaria, het is allemaal zo nog maar niet klaar. Al ligt daar dan ook voor de apostelen Gods bevel inzake Samaria, ze gaan er nog zo maar niet heen. Het gaat zo vaak langs wonderlijke wegen, zo vaak langs moeilijke wegen. Samaria vraagt niet naar het Woord. Ze brengen geen beroep op Filippus uit. En de apostelen, ze kiezen Samaria niet als zendingsterrein, ook Filippus niet. Toch zorgt de Heere ervoor dat Zijn woord komt waar het zijn moet.

Hier gaat het zelfs in de weg van vervolging en verdrukking. De hele gemeente van Jeruzalem wordt uit elkaar geslagen. Alle kanten vluchten ze op. Praktisch alleen de apostelen blijven te Jeruzalem achter. De overpriesters en de Schriftgeleerden en Paulus hadden dat ten kwade gedacht! Er mocht van de gemeente van die Jezus van Nazareth niets meer overblijven, maar dc Heere heeft dat ten goede gedacht, want overal waar die verstrooide Christenen komen verkondigen zij het Woord van Christus. Hoe moedig! Ze zwijgen niet, bang door het gevaar dat ze liepen om het getuigenis van Jezus. Neen, ze getuigen van hun Koning.

Zo komt ook Filippus in de stad van Samaria en hij verkondigt hun Christus. Het gevaar van gevangenneming kan hem datniet beletten. Ach, als Christus ook Koning is geworden van ons hart en leven, hoe zullen we dan over Hem ook zwijgen! Zijn ambt kan hem dat ook niet beletten. Zijn ambt? Ja, want Filippus was toch eigenlijk een van de zeven dia*kenen, gesteld om de weduwen der Grieksen te Jeruzalem te dienen. Hij was toch eigenlijk na de verstrooiing van de Jeruzalemse gemeente uitgediend! Maar, leidt de Geest wel in de orde van de ambten, Hij is niet aan die orde gebonden. We hoeven dan ook nooit te gauw en te gemakkelijk te zeggen dat er voor ons in het koninkrijk Gods geen taak meer is. Filippus is wel diaken, het verhindert hem echter niet om te prediken. De Geest wil hem daarvoor gebruiken. Ook het feit dat hij in een samaritaanse

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 juni 1978

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's

De ban gebroken

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 juni 1978

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's