KLEINE KRONIEK

Vrede op aarde?

Men heeft soms van die wonderlijke ontmoetingen die tot nadenken stemmen en die tot gedachten en overleggingen brengen waar men tevoren heel niet op gerekend heeft. Ik kwam een Marokkaan tegen in het ziekenhuis, die al enkele jaren in Nederland werkt en die zich ook in onze taal kan uitdrukken. Ik had hem al eens ergens ontmoet. Hij had zijn kinderen op een christelijke school gedaan en hij zei: Islamiet zijn is goed, christen zijn is ook goed, communist zijn is slecht. Op zijn wijze stelde hij dus de godsdiensten naast elkaar en was hij helemaal in de lijn van onze tijd door alle wereldgodsdiensten maar gelijk te waarderen. Ik heb hem geprobeerd uit te leggen dat een zondig mens alleen door de Heere Jezus Christus zalig kan worden, maar dat kwam toch niet zo bij hem over dat hij het begreep. Tenminste, zo leek het mij toe onder het gesprek. Maar nu had hij iets anders. Hij was enthousiast over de reis van Sadat, de president van Egypte, naar Jeruzalem. Sadat brengt de vrede op aarde, zo was zijn mening. En voor hem was Sadat een held. En hij wilde Allah danken dat deze zo'n man gegeven had om de vrede te brengen.

Het zal mijn lezers wel duidelijk zijn dat Sadat niet de vrede op aarde kan brengen. Ik kan de moed van Sadat bewonderen, dat hij naar Jeruzalem is getrokken en daar de vrede heeft bepleit. Maar men moet er toch ook weer niet te grote verwachtingen van hebben. Want de mensen zullen de vrede niet kunnen brengen en de mensen zullen het nieuwe paradijs op aarde niet kunnen maken. Natuurlijk kunnen we het toejuichen dat men met elkaar probeert om tot betere verhoudingen te komen. Alleen, men moet er geen grote verwachtingen van hebben, men moet niet menen dat we daarmee een stap verder zijn op de weg naar die vrede en naar dat paradijs waar we diep in ons hart zo naar hunkeren. Die vrede is alleen te vinden in Christus Jezus, de Vredevorst. Die vrede is alleen gegeven in Hem, Die in de zalige kerstnacht is neergelegd in de kribbe van Bethlehem als het Kind, dat van God beloofd was en gegeven is. Hij is onze vrede. En die vrede is door Hem verwerven in de weg van zijn verzoenend lijden en sterven. In beginsel was die vrede op aarde toen de Christus was geboren. Daarom konden de engelen ook zingen: Ere zij God in de hoogste hemelen en vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.

Met Christus is de vrede op aarde gekomen maar bij Zijn wederkomst zal die vrede pas tenvolle zijn. Hij is de vrede en Hij brengt de vrede, die ook in het Oude Testament reeds in boeiende beelden is getekend zoals in Jesaja: En de wolf zal met het lam verkeren en de luipaard bij de geitebok neerliggen; en het kalf en de jonge leeuw en het mestvee tesamen en een jongske zal ze drijven. De koe en de berin zullen tesamen weiden, haar jongen zullen tesamen nederliggen en de leeuw zal stro eten gelijk de os. En een zoogkind zal zich vermaken over het hol van een adder en een gespeend kind zal zijn hand uitsteken in de kuil van de basilisk. Men zal nergens leed doen noch verderven op de ganse berg Mijner heiligheid; want de aarde zal vol van de kennis des Heeren zijn, gelijk de wateren de bodem der zee bedekken." (Jesaja 11 : 6—9). Ja, deze vrede komt niet van Sadat, deze vrede komt van geen enkel mensenkind op aarde, deze vrede komt van Boven, van God uit de hemel, deze vrede komt wanneer Christus wederkomst om Zijn vrede, om de nieuwe hemel en de nieuwe aarde te brengen. Dan zal er vrede op aarde zijn, want dan zal God in ons midden wonen en de Heere Jezus Christus zal onze Leidsman zijn.

Reis van Sadat vol offersymboliek?

Welke gevaarlijke ontwikkelingen op godsdienstig gebied aan de hand zijn blijkt ook uit de charismatische beweging, die in de laatste tijd nogal van zich doet spreken. Ik heb er al eens meer de aandacht op gevestigd dat we hier te maken hebben met zeer bedenkelijke ontwikkelingen en dat we de geesten van de charismatische beweging wel ten diepste moeten beproeven. Dat blijkt ook wel uit hetgeen de gereformeerde predikant Dr. K. J. Kraan, een voorman van die beweging, heeft geschreven over de reis van Sadat:

„Van de religieuze setting van Sadats historisch bezoek is jammer genoeg maar weinig overgekomen. Zoals het feit dat dit bezoek heeft plaatsgehad op de islamitische gedenkdag van het offer van Abraham, de „vader" van Arabieren, Joden en Christenen. Is het tot het publiek doorgedrongen, wat dit inhoudt? God gebood Abraham zijn zoon Izak te offeren, maar Hij verhinderde dit tegelijk. Omdat Hij geen mensenoffers wil, die door de blinde overmacht van het bevel en het geweld worden opgedrongen. Hij wil alleen maar vrijwillige offers. Uit liefde tot de mensen. En dat vieren ook de islamieten op hun wijze.

Sadat is na zijn bezoek aan de moskee op het tempelplein in Jeruzalem naar de „Moskee van Omar" gegaan, met het wereldberoemde goudgele koepeldak. Deze is gebouwd over een rotsachtige verheffing op het plateau, waar het offer van Izak gebracht zou worden. Vanaf deze rots zou Mohammed 's nachts te paard naar de hemel zijn gevlogen. Maar Abraham maakte een offertocht.

Op deze zelfde rots stond later het brandofferaltaar van de Joodse tempel, het centrum van de Israëlische offerdienst. Ook vandaag nog fungeert dit tempelcomplex als Israëlitische offerplaats. Want vóór de klaagmuur en in de ondergrondse gewelven kun je tafels zien staan met rollen, waarop de wet van Mozes geschreven is. Het leren toepassen van deze wet is volgens de Joden thans het offer, dat de Jood aan God en de mensen mag brengen. En dit gebeurt aan deze tafels.

Vanaf het tempelplein was het maar een enkele straat naar de Heilige Graf-kerk, de plaats niet alleen van het graf van Jezus, maar ook van het kruis (slechts een steenworp van elkaar gescheiden). Daar heeft God Zelf spontaan en ongedwongen het beslissende liefde-offer gebracht.

En daarna het bezoek van Sadat aan Jad Vaschem, het Joodse monument voor de zes miljoen slachtoffers van het nazi-geweld. Het volstrekte tegendeel van het offerverhaal van Abraham. Ik weet niet, hoe Sadat zelf zijn zondagmorgen religieus heeft beleefd. Dat is zijn eigen geheim. Maar ik heb gemeend in hem een „rechtvaardige" in bijbelse zin te mogen herkennen. Een man die met inzet van eigen leven een muur van wantrouwen durfde doordingen om de „sjaloom", de vrede in gerechtigheid te dienen. Ter verzoening. En was er ook in de redevoering van Begin niet iets van de vredesdroom der Israëlitische profeten, die we ook bij Martin Luther King zo diep vertolkt . vinden? „Ik heb een droom". De enige droom, die telkens bedrog schijnt te wezen, maar het uiteindelijk toch niet is.

Sadat ging naar Jeruzalem, niet alleen omdat daar „toevallig" het Israëlische parlement vergaderde. Jeruzalem was voor hem de stad van de drie nauwverwante godsdiensten, die alle drie op Abraham proberen terug te gaan. Zou dit ook niet een sleutel kunnen zijn tot de oplossing van de grootste moeilijkheid ! n het konflikt tussen Joden en Arabieren — de politieke status van Jeruzalem? Zou men bij het tempelcomplex kunnen beginnen en zeggen: de plaats van de verwoeste Joodse tempel en de Klaagmuur kan vandaag niet Arabisch grondgebied zijn. En de plaats van de Aksamoskee en de „moskee" van Omar kan vandaag geen Joods grondgebied zijn. (Gelukkig is het graf van Jezus „toevallig" geen politiek probleem).

Laten we samen dit stukje grond een eigen politieke vredes-status geven (zoals b.v. het Vaticaan midden in Rome en Italië dit heeft) en het grondgebied radikaal ont-nationaliseren. Dat zou een moedgevend teken kunnen zijn van een wederzijds politiek vredes-offer van nationale eigenwaarde. Jeruzalem betekent Goddank: stad van vrede. Als zij en wij maar „rechtvaardigen" zijn... Tot zover Dr. Kraan." —

Mijn lezers zal het wel net zo vergaan als mij, toen ik dit las. Het is toch wel een bijzonder bedroevende zaak wanneer een predikant op deze wijze schrijft over deze dingen. Het doet alsof het waar is wat mijn Marokkaan zei: Islamiet zijn is goed, christen zijn is goed... en velen in onze dagen gaan verder: boeddist zijn is goed, communist zijn is goed... we moeten met elkaar één wereld scheppen, één wereldgodsdienst, één wereldleider... Maar dat is geen vrede op aarde. Dat is de macht van de antichrist op aarde. Wat zal de gemeente van Christus het in die tijd moeilijk hebben.

De Heere Jezus is de Vredevorst

Sadat wordt door dr. Kraan een „rechtvaardige" genoemd in bijbelse zin. Dat is nogal wat! Men vraagt zich af of men nog wel weet wat men zegt wanneer men zo spreekt, of men niet zo verblind is door een bepaalde beweging waarin men terecht is gekomen, dat men het niet meer ziet wat de bijbelse werkelijkheid is. Daarom kan ik met veel instemmen wat de heer J. Kits in Het Zoeklicht hierover zegt:

„Ik weet niet of Dr. Kraan, wiens artikel uit Trouw we hierboven weergeven, ook symboliek ziet in de aanval in 1973 van Sadat op de Grote Verzoendag van Israël (Jom Kippoeroorlog), de dag toen heel Israël in gebeden en geween deze boete-en vastendag doorleefde. Is het juist wat Dr. Kraam doet om in verband met het offer van Abraham te zeggen: omdat God geen mensenoffers wil, die door blinde overmacht van het bevel en geweld worden opgedrongen, maar alleen vrijwillige offers uit liefde tot de mensen wil — te vragen, of het wel tot het publiek is doorgedrongen dat Sadat op de dag dat de Islam het offer van Abraham gedenkt naar Jeruzalem reisde.

Afgezien van het feit dat de Islamiet het offer van Abraham heel anders interpreteert dan de Bijbel het ons mededeelt, is het toch niet zó dat Izaks offer door God op het laatste moment werd weerhouden „omdat God geen mensenoffers wil, die door blinde overmacht van het bevel en het geweld worden opgedrongen, maar alleen vrijwillige offers uit liefde tot de mensen wil".

Wie gaf Abraham het bevel Izak te offeren? Was dat een bevel in blinde overmacht en geweld gegeven, of heeft God hier een voorafschaduwing gegeven van het offer dat Hijzelf zou brengen in Zijn Zoon Jezus Christus — die Hij niet spaarde maar voor ons allen overgaf in de dood. Dat was liefde van God, maar Hij bracht wèl het offer want de Heere Jezus Christus stierf aan het kruishout, door wrede mensenhanden daaraan vastgenageld. Zó

Abraham, namelijk zijn zoon Izak, in werkelijkheid gebracht werd — en in volle gehoorzaamheid en in vol geloof dat God zijn zoon Izak uit de dood kon weergeven.

Hebr. 11 : 17—19 zegt: oor het geloof heeft Abraham, toen hij verzocht werd, Izak ten offer bracht en hij, die de beloften aanvaard had, wilde zijn enige zoon offeren, hij tot wie gezegd was: oor Izak zal men van nageslacht van u spreken. Hij (Abraham) heeft overwogen, dat God bij machte was hem zelfs uit de doden op te wekken, en daaruit heeft hij hem ook, bij wijze van spreken, terug gekregen", zo zegt de Bijbel.

We kunnen als we willen vroom praten over Allah, die door de Islam wordt aangeroepen, over de gedenkdag van de Islam in verband met Abrahams offer (God zegt door Izak zal men van nageslacht van u spreken), terwijl de Islam Ismaël de zoon van Abrahams slavin boven Izak plaatst.

We kunnen onszelf voorpraten dat dit in wezen hetzelfde is — Allah is dezelfde als Jehovah of Jaweh. Het Islamitische feest als herdenking van Abrahams offer is voor God hetzelfde als wat Hij zegt over dat offer in het boek Hebreeën.

We kunnen het bidden in de El-Aksa moskee van Sadat waarde toekennen als ook het bezoek aan de Koepel van de Rots, de zgn. Omar moskee, waar dan de offerplaats Moria wordt aangewezen, en het bezoek aan de „Christelijke" Heilige Grafkerk er ook nog bij vermelden, en dat allemaal in de sfeer van de symboliek zetten, en dan tenslotte zoals Dr. Kraan wil aan het gedeelte van oud Jeruzalem waar al die „heilige plaatsen" zijn: dit stukje grond een eigen politieke vredes-status geven (zoals het Vaticaan midden in Rome), maar dat is niet wat God heeft gezegd.

In onze tijd van charismatische verbroederingspogingen tussen protestanten en rooms-katholieken, waar de essentie van de grond der verzoening zo licht terzijde wordt gesteld om de eenheid te beleven, 'is het niet zo heel erg moeilijk, als men dat wil, ook de Islamiet, die toch in dezelfde God gelooft, te betrekken in de cirkel die steeds groter wordt. Heeft Rome niet een speciaal secretariaat voor de wereldgodsdiensten — en zal het straks niet de bedoeling van de anti-christ zijn via de eenheid aller godsdiensten alle mensen te brengen tot de aanbidding van hemzelf?

Als we met voorbijzien van de werkelijkheden waarover de Bijbel spreekt ons verkijken op zaken als de datum van Sadats bezoek aan Israël, die „vol offersymboliek" was zoals dr. Kraan schrijft, is er het grote gevaar dat we afdwalen via de symboliek naar een vage wensdromenwereld, waarover te denken, alleen slechts een dróóm is.

Niet rechtvaardigen, mensen in welk licht je ze ook bekijken wilt, zullen de vrede brengen. Niet rechtvaardigen, in welk licht ook bekeken zullen Jeruzalem, de stad des Vredes doen zijn, dat zal de Rechtvaardige alleen doen. Psalm 2. „Ik toch (zegt God) heb immers Mijn Koning gesteld over Sion, mijn heilige berg. Als de Messias Koning komt brengt Hij de vrede. Alle mensenpogingen zullen uiteindelijk „fiasco" betekenen." —

'En met dit laatste stem ik volkomen in. Vrede op aarde komt alleen van de rerhtvaardige Heere Jezus, Die geen zonde gekend noch gedaan heeft, maar die de zonde en de schuld van Zijn volk op Zich heeft genomen en Die vrede gemaakt heeft en Die zijn eeuwige vrede brengen zal op de dag van Zijn wederkomst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen