In memoriam ds. W. L. Mulder

Ds. Mulder: hij is niet meer. In de nacht van dinsdag 14 juni nam God hem nog onverwacht weg. Hij mocht de hoge leeftijd van bijna 90 jaar bereiken.
Met diepe ontroering schrijf ik dit In Memoriam. Onze vriendschap dateert reeds van 1919. Nu is hieraan een eind gekomen. Zijn heengaan vervult mij met diepe droefheid, ook al mag ik hem niet misgunnen de rust, die er overblijft voor het volk van God. Veel hebben mijn vrouw en ik aan Mulder en zijn vrouw te danken. En dan denk ik inzonderheid aan de oorlogsjaren, toen hij en zijn vrouw zich spontaan bereid verklaarden om mijn zoon, die moest onderduiken, in huis op te nemen. Groot en innig was zijn medeleven in dagen van droefheid en vreugde. Men vergeve mij, dat ik de eerste plaats in dit In Memoriam uiting geef aan mijn persoonlijke gevoelens.
Ds. Mulder is niet meer. Met opzet schrijf ik dominee Mulder. Want voor alles wilde hij dominee zijn. En dat was hij ook voor honderd procent. Met hart en ziel.
Bekend was hij om zijn prediking, die een sterk bevindelijke inslag had. Maar ook de exegese kreeg zijn volle aandacht. Daarvan getuigen de preken, die van zijn hand verschenen zijn in de jaargangen van Genade voor genade. Dat zulk een prediking in zijn dagen zeer gezocht was bleek uit het feit, dat hij meer dan honderd beroepen heeft gehad; stellig een record! Maar niet minder het aantal gemeenten, die hij heeft gehad. Twaalf; dat kan tegenwoordig niet meer worden gehaald! Vooral Voorthuizen was de gemeente, die hij met grote zegen en liefde heeft gediend van 1926 tot 1932. Na zijn emeritaat heeft hij zich in Voorthuizen gevestigd, waar hij nog vele goede vrienden had. Na zijn emeritaat heeft hij nog enkele jaren de gemeente Zwartebroek gediend.
Meer nog dan om zijn prediking was hij bekend om zijn buitengewone pastorale bewogenheid. Met zijn vrouw aan zijn zijde heeft hij heel veel pastoraal werk in de gemeenten verricht. Zijn medeleven met mensen in nood was heel groot. Voor velen is hij in dit opzicht tot grote zegen geweest. Daarvan getuigt de grote kring van vrienden die hem in zijn ziekte opzochten.
Zijn laatste levensjaren waren onvoorstelbaar moeilijk voor hem. Behalve het zware kruis, dat hij moest dragen door de zware slagschaduw, die over zijn trouwe vrouw neerdaalde, werden ook zijn lichamelijke krachten langzaam maar zeker gesloopt. Totdat het leven hem te zwaar werd. En daarbij kwamen ook geestelijk heel moeilijke tijden. Tijden, waarin ik bij vernieuwing ervaren heb, dat mensen moeilijke vertroosters zijn. Maar God heeft zijn werk niet laten varen. Zijn laatste woorden getuigden van een blij vooruitzicht „alleen om het eeuwig welbehagen". De dood zal voor hem een verlossing zijn geweest. Zijn ontwaken viel in de nacht van 14 juni 1977...

Apeldoorn. C. J. van der Graaf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen