Verdedigers van het geloof

Nu we door het zilveren regeringsjubileum van Koningin Juliana meer dan anders bezig zijn met het huis van Oranje, zo nauw aan ons volk verbonden, denken we als vanzelf terug aan die Oranjevorsten, die niet alleen voor de vrijheid van ons volk zich hebben ingezet, maar ook voor het geloof der Schriften en voor de gereformeerde religie zoals onze vaderen die hebben beleefd en beleden. Nu is het in het bestek van een artikel in ons blad niet mogelijk om dit onderwerp diepgaand te behandelen. Maar we willen er toch aan de hand van een drietal voorbeelden op wijzen van hoe grote betekenis ons vorstenhuis is geweest ook voor het geestelijk welzijn van ons volk en voor het dienen van de Heere overeenkomstig de eis van Zijn Woord. Want in onze tijd mag van het drievoudig snoer: God, Nederland en Oranje niet meer gesproken worden volgens veel kritici. Maar niet alleen is er een band gelegd tussen Nederland en Oranje in de geschiedenis van ons volk, maar deze band is gelegd in de Heere. Het ging maar niet om gewone dingen van het dagelijks leven in de vrijheidsstrijd van ons volk in de tachtigjarige oorlog, maar het ging boven alles daarom dat we de Heere zouden kunnen en mogen dienen overeenkomstig Zijn Woord. Het ging ook om de gereformeerde belijdenis en om het geloof dat door de reformatie ons is overgeleverd. De band tussen ons volk en Oranje is gelegd in de tijd van de martelaren, die om de goede belijdenis van de naam Gods het leven moesten geven, die met hun bloed de goede belijdenis hebben ondertekend. Ook daarvoor heeft de vader des vaderlands, onze grote prins Willem van Oranje, die toch zo klein was voor God, ook alles geofferd en ook hij is als martelaar gevallen, geveld door een huurmoordenaar van de roomse inquisitie.

Op wonderlijke wijze heeft de Heere Nederland en Oranje samengebracht. Op de Dillenburg, het stamslot van de Nassau's, is prins Willem geboren. Zijn vader was Willem de Rijke en zijn moeder Juliana van Stolberg, een godvrezende vrouw die al spoedig de reformatorische leer van Luther aanvaardde en haar kinderen in de vreze Gods opvoedde. Later heeft ze de gereformeerde godsdienst aangenomen en beleden. Haar oudste zoon was Willem, ' onze vader des vaderlands. Nu waren er Nassau's gehuwd geweest met Nederlandse vrouwen en deze hadden ook bezittingen in ons land onder de Nassau's gebracht. Zo o.a. de baronie van Breda, Eén van die Nassau's, Hendrik III, een voorname edele in Nederland, huwde met Claude van Chalon en daardoor kreeg hij rechten op het prinsdom Oranje, dat in het zuiden van Frankrijk lag, een miniatuurstaatje, waarin de prins toch een invloedrijke plaats innam, niet alleen in zijn prinsdom maar ook verder in Frankrijk. Deze Hendrik III was een broer van Willem de Rijke. Toen zijn zoon René kinderloos stierf erfde Willem, onze Willem zullen we maar zeggen, de rechten op het prinsdom en zo werd hij derhalve prins van Oranje.

Er is nog veel te doen geweest over deze zaak. De kleine prins Willem moest reeds vroeg, op bevel van Karei V, het ouderlijk huis verlaten om opgevoed te worden aan het keizerlijk hof tot een prins van Oranje. Dat is voor moeder Juliana een moeilijke zaak geweest. Want zou de kleine Willem aan de reformatorische beginselen vasthouden? Ze heeft hem overgegeven in de hand des Heeren.

Doordat hij prins van Oranje was had hij ook verschillende bezittingen geërfd in de Nederlanden en zodoende heeft hij zich ook later ingezet voor ons volk. Hij heeft later uitdrukkelijk uit eigen overtuiging gekozen voor de gereformeerde godsdienst. En zoals we reeds gezegd hebben, hij heeft zijn leven gegeven voor de vrijheid van ons volk, de vrijheid vooral om de Heere te mogen dienen overeenkomstig de eis van Zijn Woord. Laten we nooit vergeten, laten we het als volk niet vergeten, laat ook ons vorstenhuis het niet vergeten, dat Nederland en Oranje samengebracht zijn in de Heere en dat er geen zegen kan zijn wanneer één van beide of beide Hem loslaten. Prins Willem van Oranje kunnen we gerust noemen een verdediger van de gereformeerde religie, van het geloof naar de Schriften.

Zijn zoon Prins Maurits zouden we ook een verdediger van het geloof willen noemen. Het was in de dagen van de remonstrantse woelingen. Johan van Oldenbarneveldt, een machtig en kundig staatsman, had de zijde van de remonstranten gekozen en het zag er voor de gereformeerde belijders niet best uit. Maar toen koos prins Maurits hun kant. Hij zorgde ervoor dat de gereformeerden in Den Haag naar de kerk konden gaan. De Kloosterkerk werd beschikbaar gesteld en hij ging zelf bij die predikanten kerken, die de gereformeerde belijdenis aanvaardden en overeenkomstig de Schrift Gods Woord verkondigden. Daardoor kon in 1618/*19 ook de Dordtse Synode worden gehouden, die van zo'n groot gewicht is geweest voor de gereformeerde religie in ons land, en die door de eeuwen heen tot op deze dag toe zijn invloed doet gelden.

We zouden hier ook nog willen noemen stadhouder Willem III. Hij heeft het niet gemakkelijk gehad, want de regenten van het land hadden Oranje opzij gezet. En er was tot 1672 een stadhouderloos tijdperk. Toen echter Frankrijk en Engeland ons de oorlog verklaarden, waarbij het er ook om ging ons land weer voor de roomse godsdienst terug te winnen, haalde ons volk tegen de wil van de regenten prins Willem III als stadhouder terug. En hij mocht het middel in Gods hand zijn om de vijand te verslaan en ook hij was een verdediger van het geloof naar de Schriften. Hij was getrouwd met Maria Stuart, dochter van de Engelse koning Jacobus II. In 1688 is hij naar Engeland overgestoken, waar hij zijn roomse schoonvader van de troon heeft gestoten en ook het protestantisme in Engeland verdedigd heeft tegen Rome. Een jaar later werden hij en zijn vrouw tot koning en koningin gekroond. Prins Willem III was een overtuigd calvinist, die de gereformeerde leer van harte aanhing. Hij voelde zich geroepen zijn leven in te zetten voor het rechte geloof.

We mogen niet vergeten dat dit de Oranjes zijn, die in de geschiedenis van ons volk zo'n belangrijke plaats hebben ingenomen. We zullen hen dankbaar blijven gedenken voor de wijze waarop ze de vrijheid van ons volk hebben bevochten en bewaard. Maar ook voor de wijze waarop ze als verdedigers van het geloof leiding hebben gegeven aan ons volk. We mogen natuurlijk niet spreken van een natuurlijke band: God, Nederland en Oranje. Maar de Heere God heeft Nederland en Oranje wel samengebracht en daarin ligt voor vorstenhuis en volk de grootste zegen: de Heere te dienen en in

Zijn wegen te wandelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen