Het leven voltooid?
De vraag naar euthanasie neemt toe. Men vindt, dat er meer redenen voor een euthanasieverzoek zijn. Steeds meer mensen zouden aan het leven lijden en hun leven voltooid achten. Achter de wens tot euthanasie ligt nogal eens angst en eenzaamheid. Hebben we voldoende oog voor dit aspect?
Begin maart vond het jaarlijks overleg plaats tussen het Comité Vrouwenbonden met de heren Slob (ChristenUnie), Van der Staaij (SGP) en de heer De Wildt (beleidsmedewerker van de SGP).
Naast andere onderwerpen kwamen ook de mobiele teams van de Levenseindekliniek en het burgerinitiatief Uit vrije wil aan de orde.
NVVE
Op 1 maart zijn op initiatief van de Nederlandse Vereniging voor een vrijwillig levenseinde (NVVE) mobiele teams van de Levenseindekliniek van start gegaan. Op de NVVE- website staat dat de levenseindekliniek is bedoeld voor mensen met een stervenswens die aan de zorgvuldigheidseisen van de euthanasiewet voldoen, maar van wie de arts geen euthanasie of hulp bij zelfdoding kan of wil geven. In de besprekingen in de Tweede Kamer is naar voren gebracht dat de teams op gespannen voet met de wet staan. Toch heeft een meerderheid van de Kamer en ook de minister steun gegeven aan het initiatief.
De teams kunnen worden ingezet wanneer de eigen arts bijvoorbeeld gewetensbezwaren heeft. In dat geval is het: ‘De NVVE denkt met u mee...’.
Ook hier blijkt dat er steeds ruimer gedacht wordt om te kunnen voldoen aan een euthanasieverzoek en dat een bezwaarde arts aan de zijlijn wordt geplaatst. Een technisch team zorgt voor de afwikkeling: “Daarna zal men met u bespreken hoe uw verzoek ingewilligd kan worden en op welke wijze dit uitgevoerd zal worden. In detail wordt dit besproken en afspraken gemaakt” (citaat NVVE).
Uit vrije wil
Terwijl de mobiele teams aangeven binnen de grenzen van de bestaande euthanasiewet te opereren, heeft ‘Uit vrije wil’ een systeem voor ogen dat naast de bestaande euthanasiewet zou moeten komen.
Ruim 116.000 burgers hebben hun handtekening gezet onder het burgerinitiatief Uit vrije wil en zo staat dit onderwerp inmiddels op de politieke agenda. Dit initiatief richt zich op het legaliseren van stervenshulp aan ouderen vanaf 70 jaar die hun leven voltooid vinden. Nu is het nog strafbaar maar het burgerinitiatief lijkt al te leiden tot oprekking van de euthanasiewet. Een hellend vlak...
Angst
Achter de wens tot euthanasie ligt dikwijls een wereld van angst, nood en eenzaamheid. Hebben wij daar voldoende oog voor? Wat betekenen wij voor deze mensen in hun laatste levensfase?
Zouden we niet beter kunnen proberen om de doodswens terug te dringen door goede palliatieve zorg en aandacht, wat aantoonbaar de wens tot euthanasie vermindert?
Aan de kennis van pijnbestrijding bij artsen kan ook nog veel verbeterd worden.
Het mag ook niet zo zijn dat mensen zich bezwaard gaan voelen vanwege de kosten die verzorging en verpleging met zich meebrengen.
De AWBZ (Algemene wet bijzondere ziektekosten) staat, zeker in deze tijd van bezuinigingen, onder druk.
Dat stelt ons tegelijkertijd wel voor de vraag of er niet meer verantwoordelijkheid voor de zorgkosten bij de burger moet worden neergelegd.
Ook de financiering van hospices staat eveneens onder druk. Als leden van onze kerken kunnen we daar veel vrijwilligerswerk verrichten. Daarnaast moet er voldoende pastorale zorg zijn rond het levenseinde: Aandacht en begrip, met de boodschap van zonde en genade.
Uitgangspunt
Uitgangspunt bij vragen rond het levenseinde mag niet het zelfbeschikkingsrecht zijn. God heeft voor ieder mens niet alleen het begin van het leven bepaald, maar ook het moment waarop hij zal sterven.
Het is in strijd met het zesde gebod om zelf te beschikken over het tijdstip van onze dood.
Wat is het dan droevig dat bovenstaande ontwikkelingen meer en meer ingang vinden in onze samenleving en dat onze overheid hierin een actieve rol speelt. Ons land blijkt steeds verder af te wijken van het uitdrukkelijke gebod: “Gij zult niet doden”.
In het paradijs hebben we de dood verkozen boven het leven en dientengevolge zijn wij aan allerhande ellende, lijden, ja de dood onderworpen. Dit leert ons om niet met de vinger naar een ander te wijzen.
Dat het ons gebed mag zijn of de Heere nog een wederkeer geeft naar God en Zijn heilzame geboden.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 mei 2012
Daniel | 36 Pagina's