Leven onder de prediking van Gods Woord

De prediking is één van de sleutels van het hemelrijk. Wanneer de kenmerken van het burgerschap van dat hemelrijk vanuit het Woord worden aangegeven, dan sluit dat diegenen in die daar door genade bevindelijk kennis aan mogen hebben. Maar aan de andere kant sluit dat ook die mensen buiten die dat in hun leven moeten missen. Onze bevindingen moeten altijd getoetst worden aan de prediking van Gods Woord. Als we een indruk mogen omdragen dat het God Zelf is, Die door Zijn knechten tot ons spreekt, dan gaan we buigen onder het Woord. Dan wordt het waar: ‘Beproef vrij van omhoog, mijn hart dat voor Uw oog, Alwetende, steeds open lag’ (Psalm 26: 2).

Toehoorders
Onder de hoorders van de prediking is een natuurlijk onderscheid: ‘‘t Zij laag van staat, of hoog, met eer bekroond; ’t Zij rijk of arm...’ (Psalm 49: 1). Maar er is ook een geestelijk onderscheid. Er zijn onbekeerde hoorders, zonder God in de wereld, zonder Christus en daarom zonder hoop. Maar er zijn er ook die door genade zijn wedergeboren tot een levende hoop. Onder hen zijn zuigelingen in de genade, die melk nodig hebben. Er zijn ook meer geoefenden, die vaste spijze nodig hebben.

Maar hoe zitten wij onder het woord? Met een heilbegerig hart? Verlegen om onderwijs? Gaan we naar de kerk met de vraag: Hoe kom ik met God verzoend? Of komen we trouw - ook doordeweeks - , met een in uiterlijke zin onbesproken leven. Zijn we overtuigd van de waarheid, soms met een indruk? Maar verder komt het niet? Jakobus zegt in zijn brief dat dit wel hoorders, maar geen daders van het Woord zijn; zichzelf met valse overlegging bedriegende. Weer anderen komen in de kerk uit plichtsbesef, maar niet van harte. ’s Zondags met moeite twee keer maar doordeweeks niet. Er zijn ook kritische hoorders: veelal serieus, betrokken, belezen, maar bezet met een kritische geest. Ze nemen niet zo maar wat aan. Wat is het toch belangrijk om toe te zien hoe wij horen. Philpot zegt in een preek dat de meeste hoorders daar legeren waar het zaad valt: bij de weg, onder de doornen en op de steenachtige plaatsen.

Tweeërlei vrucht
Van Gods kant is de vrucht al van eeuwigheid bepaald en beloofd aan Christus. Het antwoord op de vraag Wie heeft onze prediking geloofd? (Jesaja 53) is Als Zijn ziel Zich tot een schuldoffer gesteld zal hebben, zo zal Hij zaad zien, en het welbehagen des HEEREN zal door Zijn hand gelukkiglijk voortgaan. Maar de mens draagt een grote verantwoordelijkheid als het gaat om de vrucht op het leven onder de prediking. Keer op keer wordt het evangelie verkondigd: ernstig, welmenend, nodigend. En wat is de vrucht? Op de huisbezoeken wordt gevraagd naar de vrucht op de prediking. Er lijkt zoveel vruchteloosheid te zijn. Hoe komt dat toch? De oorzaak van de vruchteloosheid moet bij onszelf gezocht worden. Denk aan de gelijkenis van het zaad: het zaad was goed, maar de bodem was in drie van de vier gevallen niet goed. Van nature is er niets zo ongeschikt om Gode welbehagelijke vruchten voort te brengen, als ons hart. Hoe komen we onder het Woord? Luisteren we biddend. Beseffen we - al is het met ons verstand - dat we in de tegenwoordigheid Gods verkeren? Helaas wordt het meeste zaad al weggepikt tijdens, maar ook direct na de kerkdienst. Wordt er in de gezinnen nog nagepraat over de preek? De Heere geve dat het voor ons mag gelden dat wij leven mogen ontvangen onder de prediking van Gods Woord om straks eeuwig te mogen leven, verzadigd met Zijn Goddelijk Beeld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen