„In liefde trouw zijn”

Enkele weken geleden las ik in het R.D. een krantekop die mij trof: „Homofiele predikanten niet van de kansel weren". Het bleek een uitspraak te zijn van de voorzitter van de Bond van Nederlandse predikanten. Kort daarvoor stond op de voorpagina van één van de landelijke ochtendbladen een foto van twee vrouwen die in het „huwelijk" waren verbonden in een roomskatholieke kerk in Groningen. Het gebeurde wel tegen de zin van de bisschop, maar goed, het is gebeurd.

Als we zulke dingen lezen, worden we met de neus op de feiten gedrukt: we leven in een maatschappij, die heel snel verandert. Wat mij echter het meest trof, was het feit dat déze veranderende houding ten opzichte van huwelijk, gezin, samenwonen, homofilie enz. ook duidelijk blijkt uit publikaties van de kerken zelf. Daarom leek het mij zinvol om kennis te nemen van de inhoud van een bundel, die over de zojuist genoemde onderwerpen gaat. De titel van de bundel is: „In liefde trouw". Het is een boekje dat samengesteld is door gereformeerde predikanten in opdracht van de synode.

Ik kan me voorstellen dat iemand vraagt: moet hier nu in Daniël iets over geschreven worden? Welnu, het lijkt mij de moeite waard kennis te nemen van de inhoud om zodoende een beeld te krijgen hoe men langzamerhand in de kerken aankijkt tegen de genoemde onderwerpen. Wie zelf het boekje wil lezen, kan dit aanvragen bij het Dienstencentrum van de Ger. Kerken, Postbus 202, Leusden.

Ik wil proberen in het kort enkele onderwerpen van het boekje aan de orde te stellen en van kommentaar te voorzien.

Nieuwe ontwikkelingen

In onze tijd worden oude kaders doorbroken en wordt overal gezocht naar nieuwe vormen van menselijk samenleven. Dit blijkt uit het feit dat een toenemend aantal mensen kiest voor ongehuwd samenwonen. Er komt steeds meer kritiek op het gezin, als samenlevingsvorm. Ook het „feminisme" krijgt eert steeds grotere invloed. Hoe moeten we al deze dingen beoordelen?

De opstellers van „In liefde trouw zijn" zeggen dat ze deze problemen benaderen vanuit de Bijbel. Ik wil enkele voorbeelden geven om te laten zién hoe men in de Gereformeerde Kerken de Bijbel leest.

In het begin van het boekje wordt gesteld dat we léven in een samenleving, die langzamerhand homofilie gaat aksepteren. Homofilie, zo wordt gezegd, kunnen we ook inderdaad niet altijd op bijbelse gronden afwijzen. Want als we dat doen, maken we ons schuldig aan biblicisme (te strak vasthouden aan de letterlijke tekst van de Bijbel), Ik citeer nog even de bundel: „Als christenen moeten we onze eigen verantwoordelijkheid aandurven. Als we in alle gevallen onverkort vasthouden aan de bijbelse geboden, geeft dit slechts schijnzekerheid".

„Binnen de kerk zullen wij wel weinig moeite hebben met de traditionele kaders van huwelijk en gezin. We gaan er bijna als vanzelfsprekend vanuit dat we deze vormen réchtstreeks uit de Bijbel kunnen aflezen. Maar moeten we dan elke „afwijking" van de regel direkt als fout bestempelen? "

Nee, zo vervolgt „In liefde trouw", , want anders lukt het bijvoorbeeld niet om een open gesprek te krijgen over homofiele relaties. Bovendien zullen we er rekening mee moeten houden dat een toenemend aantal mensen het moeilijk zal krijgen met de heersende huwelijksen gezinsmoraal: Er zijn veel mensen die tegen de geldende regels oplopen. Maar, zo wordt gezegd, daardoor is in veel gevallen hun geloof verdiept.

Daarom kunnen we niet zomaar andere relatievormen afwijzen omdat mensen vaak tot bewustwording komen, juist daar waar oude rol-en normpatronen onderdrukkend en verstikkend werken. Bijbelse voorschriften hebben in veel gevallen een tijdgebonden karakter. Ik citeer nog een passage uit „In liefde trouw": „Het samenwonen van jongeren moeten we zien als een experimentele fase, ze groeien naar een duurzame relatie toe. Wie is er mee gediend als ze dirékt een huishoudinkje gaan vormen? Eén klein gezin raakt bovendien gemakkelijk geïsoleerd en leidt een armetierig bestaan".

De vraag doet zich voor of het onder ons bekende huwelijk wel de enige góede relatievorm is. Duidelijk en „onthullend" schrijft men: „Wij zijn van oordeel dat een homofiele relatie dezelfde ethische waarde heeft, als wat tussen man en vrouw een huwelijk wordt genoemd", .

Wat zijn de uitgangspunten van „In liefde trouw zijn"?

De boodschap is duidelijk: in de Gereformeerde Kerken (en daar niet alleen), vindt men dat het Evangelie moet bijdragen tot de bevrijding van de mens uit „verstikkende" rolpatronen. Christus is toch immers gekomen als de „Bevrijder" van de mensheid?

Zelfs de bijbelse kernwoorden moeten worden gebruikt om de verhoudingen tussen mensen onderling te verbeteren. Eén voorbeeld nog: „Gerechtigheid heerst daar, waar mensen een dam opwerpen tegen het onrecht en opkomen Voor wie onder ligt: de verdrukte, de arme, de zwakke".

Ik moet helaas könstateren dat zodoende het hart van het evangelie wordt misbruikt: Nergens vinden we in de bundel iets terug van de ware gerechtigheid, die Christus aanbracht om zondaren te trekken uit de duisternis en terug te brengen in de gemeenschap met God. Naar mijn stellige overtuiging zullen we pas echt „bevrijd" worden, als we deze gerechtigheid hebben leren kennen.

Wat heeft „In liefde trouw zijn" ons te zeggen?

Ik kan de vraag ook anders stellen: Is een dergelijke bundel interessant voor onze meningsvorming? Ik dacht van wel. In de eerste plaats, omdat op knappe wijze een aantal uitingen van het moderne levensgevoel worden verwoord.

Ook wij worden (bewust of onbewust) met dit soort zaken gekonfronteerd. De schrijvers hebben geprobeerd een bijbelse visie te geven op menselijke relaties. Zijn ze daarin geslaagd? Naar mijn overtuiging niet. Bij het zoeken naar de bijbelse kijk op huwelijk, gezin en samenleving is, volgens mij, één belangrijke grondfout gemaakt: de mensen die dit boekje geschreven hebben, zijn de Bijbel gaan aanpassen aan onze tijd. Ze zijn hierin zover gegaan dat het juiste zicht op de bijbelse uitgangspunten verloren is gegaan.

De gevolgen zijn duidelijk geworden: homofilie, samenwonen, echtscheidingen mogen we niet zomaar afkeuren. Het wordt steeds belangrijker onze houding te bepalen tegenover al deze ontwikkelingen, die ook uit de kerken zelf komen. Hoe? Dat kunnen we alleen als we het onvoorwaardelijke gezag van de Bijbel erkennen. Het zou een zegen zijn als we ons zouden laten leiden door de bede: Maak in Uw Woord mijn gang en treden vast.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen