HET SCHIPPERSINTERNAAT „EBEN-HAEZER”

Met de opening van het 'schippersinternaat „Eben-Haëzer" te Dordrecht op 23 oktober 1976 ging een lang gekoesterde wens in vervulling. Al van 1956 af waren er pogingen in het werk gesteld tot het stichten van een eigen internaat voor schipperskinderen. Door de Generale Synode was een kommissie benoemd die de mogelijkheden .daartoe moest onderzoeken. Deze kommissie, het latere deputaatschap tot vestiging van 'schippersinternaten, moest de eerste jaren melding maken van „weinig vorderingen". Het was moeilijk een geschikt gebouw te vinden en voor nieuwbouw was er helemaal geen geld. Toen het financieel gemakkelijker werd door het in werking treden van een subsidieregeling die ook voor kinderen van binnenschippers geldt, wilde het ministerie van onderwijs geen medewerking geven. Veel gespre'kken zijn door de leden van het deputaatschap gevoerd met ambtenaren van het ministerie, 't Was: vaak moeizaam., maar op aandringen van de schippers hebben zij volgehouden. Groot was de blijdschap toen toestemming werd verkregen voor de bouw van een internaat voor 144 kinderen. Geen wonder dat dit de toepasselijke naam „Eben-Haëzer" heeft gekregen: Tot hiertoe heeft ons de Heere geholpen.

Bestuur

Het internaat gaat uit van de Stichting tot vestiging, van internaten voor schipperskinderen uitgaande van de Gereformeerde Gemeenten. Het bestuur van de stichting wordt gevormd door de leden van het deputaatschap tot instandhouding van internaten voor schippers jeugd. Dit bestuur beheert en exploiteert het internaat en benoemt het personeel. Momenteel is er weer regelmatig kontakt met het ministerie van onderwijs over uitbreiding. De voorlopige toestemming daarvoor is al verkregen.

Personeel

Direkteur is de heer T. C. Nobel, die de .heer B. van der Heiden opvolgde toen deze werd toegelaten tot de Theologische School. Hij is verantwoordelijk voor de hele gang van zaken. Het behoort ook tot zijn taak vergaderingen bij te wonen van diverse organisaties op het terrein van sohippersinternaten. Adjunkt-direktrice mej. B. P. v. d. Pol (vroeger aktief op het bondsbureau van de Jeugdbond en vanaf de opening, werkzaam in het internaat) heeft haar werk helemaal binnenshuis. Regelmatig komt zij bij de groepen en ze weten haar ook altijd te vinden als er iets is. Zij woont in het gebouw. De heer Nobel en zij hebben om, de beurt 's avonds en van vrijdag tot maandagmorgen dienst. Zij zijn dan altijd te bereiken.

Verder zijn in dienst: een kok met twee helpers, drie dames voor huishoudelijke hulp, twee voor de „linnenkamer", een telefoniste en een onderhoudsman, die dinsdags ook met de jongens knutselt.

En dan zijn er de 27 groepsleidsters. Voor elke groep van 18 kinderen in de leeftijd van 6 tot 16 (of nog ouder) zijn er drie vaste leidsters. Zij nemen in d'it grote huisgezin de plaats van de moeder in. De jufs vangen de kinderen op als zij uit school komen, eten met hen, doen mee met spelletjes, helpen, bij het huiswerk of leren van het psalmversje en brengen de kleinen naar bed. Verder houden ze de woonkamer gezellig en glad en zorgen met de korveeërs dat de vaat wordt gewassen. Ook gaan ze op woensdagmiddag en zaterdag dikwijls uit met de kinderen.

Hun werktijden zijn van, 's morgens 7 uur tot 's middags half 2 (woensdag tot 4 uur), van 's middags half 2 tot 's avonds 9 uur of van 's' middags half 5 tot de andere morgen 9 uur. Dat is dé zgn. slaapdienst, waarbij ook de zondagsdienst aan het eind van de week hoort. Op de „spitsuren" in het grote gezin zijn er dus altijd twee. Ze hebben ook twee weken achter elkaar 's avonds; dienst. De leidsters hebben een verantwoordelijke taak, want zij zijn uiteindelijk belast met de opvoeding van de kinderen die aan hun zorgen zijn toevertrouwde

EEN SCHIPPERSECHTPAAR VERTELT

E E N SCHIPPERSEGHTPAAR VERT Nu we al het een en ander over het schippersinternaat hebben gelezen, wordt het tijd eens kennis te maken met een schippersechtpaar. Want zij zijn toch degenen die het meeste belang hebben bij een internaat. Zij moeten de kinderen loslaten en de opvoeding voor een groot deel aan anderen overgeven. Hoe ervaren zij dat?

Ik ben daarover wezen praten met het echtpaar De Koning Gans. Zij hebben met hun schip, de „Zwartewater", meer dan twee maanden in Dordrecht aan de wal gelegen, omdat de schipper het, diploma „Beperkte kleinhandelsvaart" (beperkte kustvaart) wilde halen. Dat betekende voor hen ook ruim twee maanden zonder inkomen te zijn!

Na voorzichtig de zwiepende loopplank genomen te hebben, werd ik door de familie hartelijk ontvangen in de naast de stuurhut gelegen woonkeuken van het zacht deinende schip. Het echtpaar heeft zes kinderen: drie op het internaat en drie aan boord; de kleinste ligt nog in de box. Zij blijken een nuchtere instelling te hebben tegenover het moeten loslaten van de kinderen als zij naar school gaan:

„Dat hóórt bij het schippersleven. We weten niet-beter, want het was vroeger thuis bij ons aan boord ook al zo. Bovendien zijn de kinderen goed bezorgd op het internaat; de jufs zijn erg lief voor hen. Ze brengen hen van de Bijbel meer bij dan wij met ons drukke schippersbestaan misschien aan boord zouden kunnen doen. De kinderen hebben het ook heel goed naar hun zin."

Bij het aannemen van vracht (zij varen veel op Duitsland) houden zij er rekening mee dat de kinderen eenmaal per veertien dagen naar boord1 kunnen komen. Soms moeten daarvoor dan nog hele reizen per auto gemaakt worden om hen op te halen.

Vader De Koning Gans gaat voor zijn studie twee dagen in de week naar de zeevaartschool in Delfzijl. Op mijn vraag of ze daar dan niet beter kunnen liggen, zeggen ze lachend: „Nee, want hier zijn de kinderen dichtbij." Jan van 9, Rini van 7 en Arend van 6 jaar zijn toch heel de week op het internaat al ligt hun schip in Dordt. Wel een bewijs dat zij het goed naar hun zin hebben. Jan die als eerste moest gaan heeft wel wat moeite gehad om te wennen. Hij was de eerste tijd stil en moe als hij aan boord kwam. Voor de andere twee was het gemakkelijker.

De heer en mevrouw De Koning Gans vinden het wel een bezwaar dat de1 kinderen al zo jong moeten gaan en zo lang. Ze zijn zelf ook op een internaat geweest, maar zij hoefden maar van hun achtste tot hun twaalfde jaar te gaan. Bij het. internaat hoorde een schippersschool, waar de leerstof in vier jaar werd doorgewerkt. Ze maakten toen wel lange schooldagen. Ook was het heel gewoon om zes weken of nog langer in het internaat te moeten blijven. Er waren geen auto's om de kinderen op te halen. Mevrouw De Koning Gans vindt wel dat de kinderen veel kleren moeten hebben in het internaat: vijf stel daagse en ook nog. een voor de zondag; de meisjes moeten 's winters acht maillots hebben! Als de ene eruit gegroeid is en de andere kan ze aan moeten er overal nummertjes uitgehaald en weer nieuwe ingezet worden.

Het echtpaar weet dat anderen er meer moeite mee hebben om de kinderen los te laten, vooral als de vrouw niet uit een schippersfamilie stamt. Maar mevrouw De Koning Gans zegt: „De kinderen hebben het heel best in het internaat; ze zijn dikwijls drie van de zeven nachten thuis en dan ook alle vakanties nog. Het valt best mee, zeker als we denken aan de vele kinderen in de wereld die moeten vluchten en honger lijden."

Ik wil de familie De Koning Gans hartelijk danken voor de gezellige ontvangst en de vele informatie over het, schippersleven. Ik wens u een goede en behouden vaart!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen