VIER JE DE ZONDAG?

Zondagsviering .....!

Het is niet eenvoudig om in cle mij toegemeten drie pagina's hierover een aantal dingen te schrijven waar jullie iets mee kunnen doen. Ook bij jullie zullen tenminste wel vragen leven over dit onderwerp. Thuis komt het nogal eens ter sprake, op de vereniging of als je met andere jongelui praat. Misschien' lukt het je niet altijd om aan een ander duidelijk te maken waaróm je de zondag viert of waarom je bepaalde dingen op die dag wél en bepaalde dingen niet doet. Dat kan ook wel eens moeilijk zijn, vooral als je zelf soms allerlei vragen erover hebt. Ik wil daarom a.h.w. in dit artikel een gesprek met jullie voeren om zo te laten zien waaróm en hóe wij de zondag hebben te vieren.

Vragen over de zondag

Tja, , , hoe we de zondag moeten vieren" is voor sommigen een moeilijke vraag. Ik zei het al, je komt hem thuis tegen of op vereniging, op zomerkampen of als je met andere (oudere of jongere) mensen praat. Toen ik ergens een inleiding hield over, , omgang met kinderen" kwam hij ook naar voren. Want ouders kunnen er zelf mee zitten. Hoe komt dat?

Nou, je weet dat we in een tijd leven waarin ontzettend veel verandert. Dingen die de mensen altijd vreemd vonden of onfatsoenlijk of zelfs zonde, zijn het ineens niet meer. Een heleboel dingen zijn ineens „gewoon" geworden. Wil je een paar voorbeelden? Denk maar aan: huizen kraken, in bikini in de tuin liggen, scheiden, niet naar je ouders luisteren als je „al 14 bent" enz. Zijn alle veranderingen dan fout? Beslist niet. Niet alles van vroeger is goed. Maar het gevaar is vandaag de dag heel groot dat de dingen die de Heere verbiedt in Zijn woord goed gevonden worden. Gods geboden worden dan ouderwets en wij mensen zullen zelf wel uitmaken of we ze nog kunnen gebruiken. Snap je? Regels die mensen zélf opstelden mogen veranderen, maar geboden van de Heere, daar moeten we afblijven.

Ook de meningen over het 4e gebod — Gedenk de sabbatdag dat gij die heiligt — zijn gewijzigd. Geen strenge zondagsviering, zegt men dan; ben je mal, één keer naar de kerk (als het erg mooi weer is helemaal niet) en verder heerlijk op stap naar familie, strand, stadion en noem maar op. In de nieuwe wijk waar ik woon is het

ook de dag om de auto te wassen, de tuin bij to houden of bezig te zijn met je hobby. Ook bij „kerkmensen". „Wie zegt dat je per sé 2x naar de kerk moet? " vraagt men je. „Ik kan evenwel een goed christen zijn hoor; en je mag op zondag juist zoveel mogelijk genieten'."

Jullie kennen die vragen denk ik wel. Jullie ouders in elk geval. We leven — als we de geboden van de Heere niet zomaar op zij willen schuiven — steeds meer tussen mensen clie anders over de zondag denken als wij. En dan komen de vragen. Jan zit b.v. op de Havo en heeft een gereformeerde vriend. Een leuke jongen met goede manieren. Z'n ouders zijn blij dat hij „zo'n keurige jongen" trof. Maar dan vraagt de vriend: „Mag Jan met ons mee op vakantie? " Of: „Komt hij een weekend naar ons toe, op de camping? " Je snapt wel, als Jan met die vraag thuis komt volgt er in een mum van tijd een gesprek over de zondag. Of ouders komen in een nieuwe, open wijk wonen met veel kontakten met de buren. Els (van 6) speelt in de tuin op zondagmiddag. Buurmeisje, over de heg: „Kom je bij mij in de tuin? " Maar de ouders weten dat daar even' later op volgen zal: „Kijk, Flipper is op de t.v.!" Of: „Mijn vader trakteert op ijs, kom mee."

„Ja, " zeg je misschien, „maar ook in de ger. gemeenten heersen niet dezelfde opvattingen. Als je op een zomerkamp met elkaar praat dan merk je het wel. De een gaat wel, de ander niet met de auto naar de kerk; de een wandelt wel, de ander niet; de een gaat wel, de ander niet op visite." Ja, je hebt gelijk. En ook in onze gemeenten gebeuren nu soms dingen die vroeger niet gebeurden. „Verschrikkelijk" zegt de een; „fijn" zegt een ander. Het antwoord ontdek je hopelijk straks. Nu gaan we eerst maar eens kijken wat de Heere in Zijn woord over de zondag zegt. Dat doe ik heel kort, want ik heb in dit artikel geen ruimte genoeg om uitvoerig te zijn.

Zó spreekt de Heere

In Exodus 20 en Deut. 5 vinden we het 4e gebod terug. Israël moest één dag heiligen (= apart zetten voor de Heere). Waarom? In Ex. 20 staat: omdat de Heere de hemel en de aarde schiep in 6 dagen en rustte op de 7e dag; in Deut. 5 staat: omdat de Heere het volk van de slavernij in Egypte verloste. Dat betekent voor ons: Net zoals de Heere op de 7e dag doorgaat met Zijn werk (niet meer scheppen, maar onderhouden) zó moeten wij op de rustdag niet gaan luieren of lanterfanten, maar bezig zijn met iets anders. De Heere wil niet dat we een slaaf worden van ons werk of onze studie, maar dat we eens even „uitblazen", tot rust komen, nieuwe kracht opcloen. Naar ziel en lichaam. Zó is de zondag een geschenk. Denk maar aan een examen-of repetitietijd. Midden in al die drukke weken is daar in elk geval cle zondag. Nu mag je met een gerust hart alles in de steek laten. Nu is er een hele dag cle tijd om te bedenken dat er nog belangrijker dingen zijn. Anders zou je vergeten om de Heere te zoeken. Al is dat natuurlijk niet iets voor de zondag alleen! Sabbath betekent: stilzetten. Denk aan een motor of een klok. Daarom heet hij ook rustdag. Maar Israël moest wel bedenken dat je niét echte rust in je leven vindt (echte vrede met de Heere) als je cle geboden zomaar uiterlijk opvolgt. Dat zie je later bij de profeten. Die zeggen telkens dat de Heere naar het hart kijkt dat erachter zit. Als vader aan Jan en Frits allebei opdraagt iets te doen, dan kunnen ze uiterlijk het gebod opvolgen. Intussen kan cle een het doen omdat hij van vader houdt en cle ander omdat het nu eenmaal moet, of omdat hij anders straf krijgt. Snap je? Nu hoef ik niks meer te zeggen ever onze zondagsviering. Vraag je zelf maar af: Waarom vier ik cle zondag? Waarom doe ik sommige dingen wel en andere dingen niet?

In Jezus' tijd zijn het de Farizeeën die geweldig ernst maken met Gods geboden. Ze pluizen goed uit wat allemaal wél en niét mag om toch maar zeker te zijn dat ze goed leven. Zo denken ze zalig te worden. Maar Jezus doorziet ze en zegt: ullie kunnen nog zo nauwkeurig alle geboden nakomen, maar als het niet uit liefde gebeurt deugt het niet. Hoe de Heere zelf over cle sabbat denkt lees je in Markus 2 : 23 t/m 3 : 6. Daar zie je dat de Heere de sabbat wel viert, maar niet als een sombere dag (omdat het nu eenmaal moet) maar als een vreugdedag. Van ménselijke voorschriften trekt Hij zich niets aan. Hij heeft het druk. Waarmee? Met mensen op te zoeken en te redden. Naar ziel en lichaam! De Farizeeën vragen altijd: at mag ik niet doen? Jezus laat zien wat je allemaal wél mag doen. Hieruit leren wij dat we op moeten passen dat de zondag een vervelende dag wordt door allerlei

menselijke regels. Dan is er het gevaar dat je zo druk bezig bent om die allemaal te doen dat je er niet aan toekomt om de Heere te zoeken en uit te rusten. Dan kan het in een gezin aan de buitenkant keurig voor elkaar zijn maar is er geen liefde tot de Heere en onder elkaar. Dan gaan intussen de gesprekken alleen maar over „die-en-die", over geld, of een brommer, een huis, de vakantie; dan slapen soms de ouders en vervelen de kinderen zich. Zo wil de Heere het niet. Je hoeft heus niet de hele dag in de kerk te zitten, „oucle schrijvers" te lezen of over geestelijke dingen te praten. Wie dat kan die doe dat, maar pas op voor overdrijven. Je moet tot rust komen. Naar ziel én lichaam. Eens iets heel anders doen. Dat kan al zijn het lezen van een goed boek, óf wat extra aandacht geven aan iemand die oud, ziek of eenzaam is.

Geen lijst

Merk je dat we uit de bijbel geen lijst kunnen halen „van wat wel en niet mag"? Die geeft de Heere niet. Die geef ik ook niet. Lees maar eens wat de Catechismus zegt n.a.v. dit gebod. Daar vind je veel wat je wél en niet wat je niét moet doen. Er staat in het kort dat ik al de dagen van mijn leven de Heere heb te dienen. Dus geen godsdienst voor de zondag alleen! Maar ook dat ik vooral op de zondag bezig mag (!) zijn met wat het belangrijkste is in ons leven en dat ik daarom ook naar de kerk behoor te gaan. Je zou zo'n gebod een beetje kunnen vergelijken met een hek om een speelplaats. Waarom is dat er? Om de kinderen de vrijheid te geven om fijn, rustig te spelen. Anders worden ze door de groteren onder de voet gelopen of ondersteboven gereden. Zo is het ook met wat we lezen over de zondag in de bijbel. De Heere zegt ons dat we Zijn dag mogen vieren en waar het op die dag om gaat. Dat is het hek. Daarbuiten mag je niet komen want dan red je het niet, dan komt er van het dienen van d.e Heere niets terecht, al zeg je misschien (net als het kind dat de speelplaats afloopt): Ik ben groot genoeg, ik red me wel! Daarom beveelt de Heere ons ook om de zondag te heiligen. (Hij vraagt niet of we er alsjeblieft eens over willen denken.) Maar verder geeft Hij ons geen rijen met voorschriften. Moeten die er dan soms niet komen? Jawel, er zijn er nodig, net als op het speelterrein (niet voetballen, geen honden, niet fietsen e.d.) Als elke regel maar meehelpt om beter de Heere te dienen en uit te rusten en weer geschikt te worden voor je werk.

Ja en dan merk je wel eens verschil. Dan zegt de ene vader: Doe maar niet, anders heeft moeder nog geen rust op zondag! En de andere zegt: Daar heb ik geen bezwaar tegen! Hier komt natuurlijk een ander gebod om de hoek kijken: Eert uw vader en uw moeder. Vanzelf mag je rustig vragen waarom het bij jullie zó toegaat. Maar probeer hun zorg op te merken dat je de Heere zult zoeken en zult uitrusten om ook je werk en studie zo goed mogelijk weer te kunnen doen.

Kerkgang

God roept je in elk geval 's zondags om naar Zijn Woord te komen horen. Dat is een bewijs dat Hij je niet links laat liggen. Je mag met verwachting naar de kerk gaan. Waarom? Omdat de Heere zelf gezegd heeft dat Hij daar wonen wil en Zijn Woord zal zegenen. Hij biedt daar de zaligheid aan. Voor niets. Ook aan jou. Hij wil je er leren hoe je hebt te leven. Hij laat je er zelfs zién (doop en avondmaal) wie Hij voor je wil zijn. Vandaar dat de kerkgang van levensbelang is. Daar, in de kerk, spreekt God. Daar heb ik eens te zwijgen, alle andere stemmen te vergeten en alleen maar t.e luisteren. Wie dat ruilt voor uitslapen, zwemmen of sporten benadeelt zichzelf. Die kan geen goed christen zijn. Zoals een' motor niet draaien kan zonder benzine, zo kan een christen niet leven zonder het Woord van God.

En dan?

Het is niet zo: de kerkdienst is voor de Heere en de rest van de dag voor mezelf. De hele dag is (met alle dagen!) voor de Heere. Probeer in de eerste plaats een manier te vinden om nog eens over het Woord dat je hoorde na te denken, om het te onthouden, om ermee naar de Heere te gaan in je gebed. Ontvlucht ook niet elk gesprek erover. Schaam je er niet voor als het je „iets deed".

Het kan een fijne gezinsdag zijn. Je ziet elkaar soms door-de-week zo weinig. Loop

daarom niet zo gouw weg. Zoek een fijne bezigheid met elkaar. En houd je vrienden of vriendinnen in het oog. Of die zieke vriend(in) die veel alleen ligt.

Enfin, jongelui, wie blij is met de zondag, die hij zomaar van de Heere krijgt, die heeft over het algemeen geen moeite met wat er allemaal mag. Bedenk dit, als je iets doet, of wilt doen, dat het erom gaat: Zou de Heere dat bedoelen? Kan ik Hem zo beter dienen? Word ik zo geschikter om m'n werk te doen? Als het niet zo is dan vier je de zondag niet (vieren doe je een feest).

Is dit alles?

Klaar ben' ik nog lang niet. Allerlei dingen bespraken we nog niet, zoals: Zondagsarbeid? Vroeger sabbat en nu zondag? Misschien komt daar nog eens ruimte voor. Hopelijk heb je iets aan wat ik nu geschreven heb. Bedenk in elk geval: Wie hier nooit blij werd met één hele dag apart voor de Heere, die zal straks niet blij kunnen zijn met een eeuwigheid voor de Heere!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen