INDIA en zijn heidense feesten
Even genuanceerd als het Indiase volk zelf, zijn zijn feestdagen, die variëren van strenge vasten tot uitbundige kermissen. Het Hindoeisme, de Islam en het Christendom zijn de meest beleden godsdiensten, ook al is het Christendom in de verre minderheid. Nog miljoenen mensen in India hebben nog nooit van de gekruisigde Christus gehoord. Voor de zending is hier een grote taak weggelegd. Aangezien deze godsdiensten hun eigen speciale riten en feesten kennen, is het aantal feestdagen zeer groot. De Hindoes alleen kennen er al zeventig, , doch slechts de meer bekende daarvan worden gevierd.
Er zijn vier soorten Hindoe-feesten: de eigenlijke feestdagen, de vasten, de geboortedag en de godsdienstige kermissen. Als regel zijn het herdenkingen van belangrijke gebeurtenissen uit het leven der mythologische goden en godinnen en der legendarische helden en heldinnen. Ook geven bepaalde positie's en conjuncties van de planeten sommige dagen een gewijd karakter, b.v. de Puranmashi Vrata (volle maan-vasten) een elke maand tergkomend feest.
Het is natuurlijk ondoenlijk alle godsdienstige feesten van de Hindoe's te beschrijven, wij zouden het gehele blad nodig hebben. Wij willen ons beperken tot de Vasant Panchami, een godsdienstig feest in het voorjaar. Vasant Panchami geeft de eerste dag van de lente aan, de koningin van de seizoen. In de lente openen zich de knoppen van bladeren en bloemen en komt alles wat leeft tot volle ontwikkeling. Deze uitbundigheid van de mooie natuur wordt in India op feestelijke wijze gevierd. Iedereen draagt geel. De mannen wikkelen zich gele tulbanden om het hoofd en de vrouwen slaan gele dupatta's of sari's om. Kinderen laten gele vliegers op, die kleurig afsteken tegen de blauwe hemel. Volgens de legende was het op deze dag, dat Siva, de afgod, met één blik van zijn alvermogend derde oog, Kamdeva, de god der liefde tot as verpulverde.
De Bengalis, die op deze dag Saraswati, de Godin der Geleerdheid aanbidden voeren een beeld van deze godin in processie mee om het in de rivier onder te dompelen. De Mohammedaanse feestdagen, ofschoon kleiner in getal, worden met evenveel ijver en enthousiasme gevierd. Id-i-Milad, Id-ul-Fitr en nog enkele anderen zijn de belangrijkste feestdagen.
Id-i-Milad is de verjaardag van de Profeet en tevens de herdenking van zijn sterfdag, terwijl Id-ul-Fitr het einde van Ramzam (Ramadan) de vasten-maand aangeeft. Id-ul-Zuha herdenkt de triomf van Hazrat Ibrahim, die op bevel van God zijn zoon Ismaël op het altaar offerde. Deze drie feesten worden op ongeveer gelijke wijze gevierd. Nieuwe kleren worden aangetrokken en voedsel en versnaperingen onder de armen verdeeld. Er zijn gezamenlijke gebeden in de moskeeën en de Mohammedaanse godsdientleraren houden preken over het leven van Mohammed op publieke wijze en besloten bijeenkomsten.
Arm land, want ook het Christendom heeft daar nog niet veel te betekenen, de Christelijke feestdagen worden daar met veel vertoon gevierd en ook niet-Christenen nemen van ganser harte deel aan de festiviteiten, want dat zijn het daar. Dat er nog eens mannen gevonden werden, die de zuivere waarheid liefhebben, die met opoffering van alles, daar in dat grote heldenland, de kerstening van deze arme bewoners ter hand nemen. Want er staat toch geschreven: Onderwijst alle volken, dezelve dopende in de Naam des Heeren. Nog ruim 300.000.000 mensen leven in India als heidenen. Dat hun bede nog eens mocht worden: Kom over en help ons.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 maart 1958
Daniel | 8 Pagina's
