Struisvogel politiek

We zijn weer toe aan een nieuwe episode uit het levensboek van Daniël. Er ligt ongeveer dertig jaar tussen hoofdstuk 5 en hoofdstuk 4. Daniël is inmiddels een oude man geworden, zeker ouder dan 80 jaar. En hij is in de vergetelheid geraakt, zo blijkt uit dit gedeelte. Koning Belsazar wist van zijn bestaan niet meer af. Maar dat komt later aan de orde. We gaan beginnen bij het begin, en dit hoofdstuk stap voor stap doornemen. En dan zullen we ontdekken dat er weer heel veel onderwijs in ligt, ook voor 2014 en 2015.

In hoofdstuk 5 wordt het einde beschreven van het Babylonische rijk. Belsazar, de kleinzoon van Nebukadnezar is aan de macht. En hij staat op het punt om definitief verslagen te worden door de Meden en de Perzen. Nog enkele uren en dan is het voorgoed voorbij voor Babel. En terwijl wij misschien verwachten dat er paniek is in het paleis, of dat er onderhandeld wordt voor overgave, lezen we dat er in dat omsingelde paleis feest wordt gevierd. Het is eigenlijk onvoorstelbaar wat je in vers 1 leest. De hoofdstad Babel is zelfs al in handen van de vijand. Alleen de paleisburcht is nog niet veroverd. Maar in dat paleis zit de koning feest te vieren. En als we dan aan het einde van het hoofdstuk lezen dat Belsazar in diezelfde nacht wordt gedood, dan moet je toch wel denken aan die struisvogel, die zijn kop in het zand steekt. En die bij zichzelf denkt: ik zie de vijand niet, dan zal hij mij ook wel niet zien.

En zo zit Belsazar daar, met zijn ministers en zijn generaals. En ze lachen hun vrees weg. En ze drinken hun angst weg. En ze doen net of er niks aan de hand is. Ze sluiten hun ogen, ze stoppen hun oren dicht en ze zingen en ze springen en ze zijn zo blij. Terwijl de dood letterlijk al voor hun deur staat!

Zo leven heel veel mensen. In de geest van: Laten we eten en drinken en vrolijk zijn, want morgen sterven we. Het is het beeld van de mens die als een struisvogel de kop in het zand steekt en de dood niet in de ogen wil zien. En die dan ook net doet alsof er helemaal geen dood en eeuwigheid is. Dat soort mensen kom je niet alleen in de wereld tegen. Ze zijn er ook in de kerk. En in feite is ieder mens van nature zo. De mens leeft vanuit de gedachte van psalm 49:10: ‘Dat hij ook voortaan geduriglijk zou leven, en de verderving niet zien’. Maar, zo zeg je misschien, je kunt toch niet altijd aan de dood denken? Daar wordt je zo somber van. Je mag toch ook wel een beetje van het leven genieten? Jongelui, je mag inderdaad van het leven genieten. Dat wordt in de Bijbel niet verboden, integendeel. ‘Geniet het goede ten dage des voorspoeds’, zo lezen we in Prediker 7. En Paulus zegt 1 Timotheus 6 tegen rijke mensen dat God het is ‘Die ons alle dingen rijkelijk verleent, om te genieten’. Maar, de Bijbel zegt nog meer. De vraag wordt ook gesteld hoe je van het leven kunt genieten als de dood ieder uur wenkt? En als die dood je in de eeuwige rampzaligheid brengt? Hoe kun je dan genieten? Weet je wanneer je pas echt van het leven gaat genieten? Als je door het geloof in Christus jezelf hebt leren voorbereiden op de dood. Als je de enige troost uit zondag 1 mag kennen. Dat ga je pas echt leven. En dan kun je de dood rustig in de ogen zien. Iemand zei eens tegen een oude en versleten Katwijkse visser: ‘Nou, u hebt uw beste tijd gehad!’ ‘Nee’, zei de visser, ‘mijn beste tijd komt nog…’ Hij kende het geheim van Paulus, zoals hij dat verwoordde in Filippenzen 1. Want het leven is mij Christus, en het sterven is mij gewin!

makempeneers@kliksafe.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen