Een Geheiligd Weten (1)

In dit teksthoofdstuk beschrijft de apostel het onuitsprekelijk voorrecht van al Gods kinderen. Dit voorrecht is niet in henzelf te vinden, daar zij met het ganse menselijk geslacht wegens erf- en dadelijke zonde doemwaardig, verdoemelijk voor God zijn. Het is een voorrecht verworven door de Middelaar Christus Jezus, en enkel uit genade geschonken aan dat volk van God. Door velen wordt dit voorrecht niet verstaan of geloofd, of ontkend.

Wei kan er zijn een erkennen, maar waar is er een begeren naar? Of zijn er die met een zekere jaloersheid naar dat geluk en dat grote goed, hetgeen Gods kinderen in de weg der genade en waarachtige bekering geschonken is, bevangen zijn? Degenen die God liefhebben zijn naar Zijn voornemen geroepen. Dat is de krachtdadige inwendige roeping door Woord en Geest. Door de inwendige roeping wordt de zondaar uit zijn geestelijke doodstaat tot het geestelijk leven gebracht in de weg der wedergeboorte. Dat voornemen Gods is Zijn welbehagen, de oorsprong van de zaligheid der Zijnen. Het is niet desgenen die wil, noch desgenen die loopt, maar des ontfermende Gods.

In het uur Zijns welbehagens wederbaart Hij de zondaar. De zondaar wordt uit Adam afgesneden en in Christus ingeplant, en wordt van zonde en schuld overtuigd. Dit betekent niet dat de van God geroepen zondaar die geloofsgemeenschap met Christus dadelijk bewust is — al zijn de leidingen door de Geest, Die èn de Werkmeester èn de Onderhouder van het zaligmakend geloof, zo verschillend.

Eèn ding is zeker: waar het hart vernieuwd, de wil gebogen, en het verstand verlieht is, krijgen zondaren God lief, omdat Hij God is en vallen ze Hem toe in waarheid en oprechtheid. Dan is er een droefheid naar God, welke ze om eigen schuld moeten missen en toch niet kunnen missen, omdat de liefde Gods in hun harten is uitgestort. Dat is de vrucht uit Hem, Jezus Christus, Die Zichzelf heeft doodgeliefd uit liefde tot God driëenig, en uit liefde tot de Zijnen Hem van de Vader gegeven. AI is dat ze in die vrucht mogen delen, het is zo noodzakelijk dat ze door het ontdekkend en plaatsmakend werk van de Heilige Geest de genade van en de persoon van de Zaligmaker leren kennen. Wat is dan die vrucht? Dat ze de zonde met wortel en tak wel uit hun hart en leven zouden willen uitroeien, door deze te haten en te vlieden. Dat wordt nu de strijd in het leven van de waarlijk geroepen zondaar. Nu zullen alle dingen door God beschikt medewerken ten goede, dat is, tot hun zaligheid. Uit het verband van de tekst lezen we dat de apostel wijst op alle zwarigheden en verdrukkingen. Deze zijn naar het testament dat de Heere Jezus al de zijnen heeft nagelaten, te weten: “In de wereld zult gij verdrukking hebben, maar hebt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.”

Die zwarigheden en verdrukkingen kunnen veel en velerlei zijn; maar hoe verschillend ook, ze zijn het deel der kinderen Gods in de weg van waarachtige bekering — dit door de mond der waarheid gesproken. De apostel Paulus beschrijft dit door de inspiratie van de Heilige Geest en uit de praktikale ervaring of bevinding van zijn eigen leven.

Misschien vraagt u welke zwarigheden en verdrukking dit dan zijn. Let op, de tekst welke zegt alle dingen. Laat de leiding Gods met de heiligen uit het oude en nieuwe testament een leidraad in deze zijn. Is het niet de praktijk of bevinding in het leven van Gods kinderen om met bijvoorbeeld een Asaf te worstelen het raadselachtige in al Gods wegen te verstaan — Asaf die nijdig was op de goddelozen, en blind voor het bestuur des Heeren over alle dingen? Kennen ook Gods kinderen niet de bangste aanvecht-ingen of de Heere wel met hen begonnen is? De zwaarste strijd is tegen de zonde, waarin ze het, in eigen kracht gestreden, altijd moeten verliezen. De pijnlijkste teleurstelling is de teleurstelling met zichzelf en anderen van wie ze zo veel verwachting hadden. Dan is er het grievend leed aangedaan door hen op welke ze vertrouwden. Ja veel erger is de smaadheid en verdrukking door eigen schuld en zonde en niet te kunnen of willen komen in het ware schuldbesef. Kortom, er zijn verdrukkingen en zwarigheden van binnen en van buitenaf. Als de Heere hen niet staande hield kwamen ze in de wanhoop terecht — vol opstand enerzijds of moedeloosheid anderzijds.

Hier moet ook worden geleerd wat Jezus eenmaal sprak: Wat Ik nu doe weet ge niet, maar na dezen zult ge het verstaan. Als de Heere hen brengt in het heiligdom als een onvernuftige en niets wetend als een groot beest, dan mogen ze er iets van verstaan dat alle deze dingen niet tegenwerken, maar medewerken ten goede. Het is een les tegen vlees en bloed in om gespeend te worden aan onze vermeende wijs-heid, en aan onze geestelijke hoogmoed en zelfgenoegzaamheid; om door genade kruisdragers te worden achter Hem aan Die het grootste kruis gedragen heeft.

Door het geloofsoog aanschouwd, wordt het in gezicht van die grote Kruisdrager het kruis een heiligend kruis voor Zijn kinderen, opdat ze Zijner heiligheid deelachtig zullen worden. Daarin heeft de Heere lust en daarin wordt Hij, in Christus, in Zijn eigen werk verheerlijkt.

Alle dingen werken ten goede. Dat is de Goddelijke leiding in het leven der Zijnen. Onze zonden en onze zondige aard maken alle deze dingen nodig om te leren sterven aan al wat geen God en geen Christus is.

Ds. J.C. Weststrate is predikant van de Gereformeerde Gemeente te ’s Gravenpolder, The Netherlands.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen