De Komende Profeet

Israel is gelegerd in de vlakke velden van Moab. Bijna zijn de 40 jaren in de woestijn voorbij. Spoedig zullen ze over de Jordaan trekken om het beloofde land te veroveren. Mozes zal Kanaan echter niet mogen betreden; hij zal afreizen naar het hemelse Kanaan. Eerst houdt hij Israel de zegen en de vloek nog voor. Hij waarschuwt hen zeer scherp toch vooral de afgoden niet te dienen, maar de Heere alleen. Jozua wordt hun nieuwe leider. Hoe zal het nu verder met Israel gaan? God zal voor Israel zorgen, als Mozes er niet meer is: een Profeet zal de HEERE verwekken. Mozes ziet hier op de komende Messias en Zijn Komst in het vlees. Hij zal de hoogste Profeet en Leraar der gerechtigheid zijn. Hij heeft Zichzelf reeds van eeuwigheid in het verbond der genade gegeven, Hij is toegezegd in de Moederbelofte. Daar heeft een Abraham na de zondvloed naar uitgezien.

En nu na vier eeuwen opnieuw: de belofte van de komende Messias als Profeet. Een profeet maakt de raad Gods bekend. Hij zal geen gewone profeet zijn, maar een Profeet bij uitnemendheid, zoals er nooit tevoren is geweest. Immers geen enkel mens kent de gedachten Gods, maar bij deze Profeet is het anders: Hij is de tweede Persoon in het goddelijk Wezen. Hij is het eeuwige Woord en de opperste Wijsheid. Van eeuwigheid is Hij God, eenswezens met de Vader en de Heilige Geest. Hij was er toen de afgronden er nog niet waren. Hij kent de gedachten Gods en kan de verborgen raad Gods bekend maken.

Mozes is als profeet een type van de Christus. Het is geen hoogmoed, wanneer hij hier dan ook (gedreven door de Heilige Geest) zegt: “Een Profeet uit het midden van u, uit uw broederen, ALS MIJ, zal u de HEERE uw God, verwekken.” Mozes zegt hier niet dat Christus de gelijke zal zijn van hem, neen, Christus zal ver boven hem verheven zijn. Maar wel zijn er punten van overeenkomst, zoals we samen willen onderzoeken.

Mozes is een man van aanzien. De hoofden van het volk hebben zich rondom hem verzameld. Christus is van God de Vader uitverkoren tot Koning over Zion: “Ik heb Mijn Koning gezalfd over Zion.”

Mozes was een goed krijgsman in de mogendheden des Heeren. Zo juist zijn Sihon en Og verslagen. Christus heeft alle macht in de hemel en op de aarde. Hij heeft alle vijanden overwonnen: de satan, de zonde, de wereld, maar ook de dood, de hel en het graf. Hij is de Ruiter op het witte paard.

Mozes was zachtmoediger dan alle mensen, maar hij heeft in toorn op de steenrots geslagen. De zachtmoedigheid heeft Christus nooit verlaten. Toen Hij als een schaap ter slachting werd geleid, heeft Hij Zijn mond niet opengedaan. Hij heeft de tegenspraak van zondaars verdragen en Hij bad voor de overtreders. De wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid door Jezus Christus. Mozes maakte de wil Gods bekend in de wet. Die leert ons Gods rechtvaardige eis. Jezus openbaarde het evangelie, hetwelk ons de genoegdoening aan die eis leert.

Mozes spreekt tot het volk, maar de beloofde Profeet spreekt in Zijn volk. Mozes wees de weg der verlossing, terwijl Christus ze doet betreden. Mozes was een vurige bidder, maar hij moest altijd pleiten op het werk van een Ander. Christus pleit op Zijn eigen werk.

Zo zien we, dat er vele punten van overeenkomst zijn tussen Mozes als profeet en de komende Profeet. Mozes wijst echter ook op de band met Israel: “een Profeet uit het midden van u.” Hij zou voortkomen uit de stam van Juda, het geslacht van David. Als de eeuwige God had Hij geen begin, maar zoveel het vlees aangaat is Hij waarlijk uit Israel voortgekomen, de broederen in alles gelijk, uitgenomen de zonde. Hij is waarachtig God, maar ook waarachtig en rechtvaardig Mens.

Kennen wij de Adventsgedachte, de verwachting van Christus’ komst? Niet in het vlees, maar in ons hart? De Heere had Mozes verkoren om Israel uit Egypte te leiden. Christus is van eeuwigheid verkoren om het geestelijke Israel uit het diensthuis der zonde te leiden. Als mij, heeft Mozes gezegd, maar dan veel groter. Hij werkt als Profeet in ons door Woord en Geest. Dan leren we onze ellende kennen, dan krijgen we een walg aan onszelf, de conscientie ontwaakt, er komt vreze in het hart en droefheid over de zonde en over het gemis van God, Die beminnelijk en dienenswaardig wordt. Door het onderwijs van deze Profeet gaan we Gods eis der wet billijken en buigen we onder Gods recht, ja zelfs ons vonnis gaan we ondertekenen. In die weg wordt de ziel ontvankelijk gemaakt voor de balsem uit Gilead. Dit onderwijs werkt niet alleen beroering der conscientie, maar ook verbrijzeling des harten, zodat ze gaan uitroepen: Wee mijner, want ik verga! In deze weg werkt de Heere er op aan, dat we het buiten de verlossing niet kunnen uithouden.

Mozes belooft: “De HEERE, uw God, zal deze Profeet verwekken.” Van Hem is voorzegt: “Hij zal zijn tot een val en opstanding.” Waar hangt dat van af? Of we Mozes’ bevel mogen opvolgen of niet: naar Hem zult gij horen.

Israel wordt opgeroepen om naar de beloofde Profeet te luisteren. Wie de Zoon ongehoorzaam is, zal het leven niet zien. Dit geldt nog.

Dat zo onze Adventsweken mochten eindigen in een waar Kerstfeest (Luke 2:8)

Rev. AM. Den Boer is pastor of the Gereformeerde Gemeente (Netherlands Reformed Congregation) at Lisse, the Netherlands.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen