PELGRIMSLIED

Hoe zucht een pelgrim hier beneden,
Gelijk een balling in ‘ t vreemd land.
Die uit zijn vaderland verdreven
Vast dolen gaat door bosch en zand.

Ach denkt hij, hoe lang zal het nog duren
Eer ik mijn Vaders aanzicht zie;
Na zoveel doorgezochte uren
Aanschouwen mag in eeuwig licht.

Hij zag de dag zo dikwijls klaren
En telt zo menig avondstond.
Ja, noemt een hele reeks van jaren
Dat hij zich onderweg bevondt.

Al moet men hier een weinig strijden
En nikkelen in het vreemde land;
De zaal’ ge hoop kan ons verblijden
En schuiven alles aan een kant.

Een hand vol levens met verlangen
Met achs en zuchten doorgebracht;
Te wisselen en daarvoor ontvangen
Een eeuwig Goed, wel hem die ‘ t acht.

Daarom, O pelgrim, op deez’ aarde
Wees maar geduldig, sterk uw moed;
Het groote goed is hoog van waarde
Daar gij de pelgrimreis om doet.

O pelgrim, troost U onderwegen
Al schijnt gij nog zo ver van huis;
Er is zoveel niet aan gelegen
Aan ‘ t einde volgt de rust voor kruis.

En of ons op de vreemde wegen
Veel strijd en tegenheid ontmoet;
Daar is zoveel niet aangelegen
Na bitter proeft men best het zoet.

O eeuwig zoet, waar wij op hopen
Gij zijt het duizend maal wel waard.
Dat wij al om U verkopen
Dat vaderland zo schoon van aard.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen