MEDITATIE

De geschiedenis van Jobs leven en lotgevallen is een aangrijpende geschiedenis. Het was een van de weinige mannen in Gods Woord waarvan getuigd kon worden dat hij oprecht en vroom was en godvrezende en wijkende van het kwaad. Een man die zaken van den hemel geleerd had en die wist door genade Wie en Wat Christus was voor een arm zondaar. Een man, die in het natuurlijke leven rijkelijk gezegend was, maar niet aan zijn goed vast zat. Integendeel. Hij verzorgde weduwe en wees. Over het leven van deze man kwamen vele slagen door de hand des Heeren. We kennen toch wel het feit dat de Heere de vorst der duisternis toeliet om Job te beproeven? Welnu, van de ene dag op de andere, van rijkdom naar armoede. Vandaag nog geeerd en gevierd. Morgen veracht. En door zijn vrouw aangezet om maar een einde aan zijn droevig leven te maken.

Maar ook de drie vrienden: Elifaz, de Temaniet, en Bildad, de Suhiet, en Zofar, de Naamathiet, beoordeelden Job en de ellende waarin hij gekomen was, totaal verkeerd. Immers, ze hadden de conclusie getrokken dat er toch wel bijzondere zonden bij Job moesten liggen, waarvoor de Heere hem zo ernstig kastijde. Een boodschap ook voor ons om niet te haastig met ons oordeel te zijn. Ze hebben dan, alle drie, ook uit de hoogte hun vriend aangesproken. En ik vermoed, als het ons zo verging, dat we nog wel bitterder dan Job uit de hoek zouden komen. Want Job had genade nodig om het eens te worden met de wegen des Heeren; maar bedenk wel: als het ons niet gaat zoals we begeren, o wat zijn we spoedig geneigd om de Heere te beschuldigen van hardheid en onrechtvaardigheid.

In deze strik was Job nu ook terecht gekomen.

En de drie vrienden, die zelf vanuit een verkeerde gestalte leefden, konden hem daarin dan ook het rechte onderwijs niet geven.

Maar er is nog een vriend, in dit geval de jongste, name lijk: Elihu de zoon van Baracheel, de Buziet. Deze had gezwegen zolang de anderen spraken en zich uitputten in het bedenken van feiten waarom Job door de Heere bezocht werd. Lang, zeer lang heeft hij gezwegen.

Hij was de jongste van de vijf mannen die daar bij elkaar zaten. Een schone trek in het leven van een mensenkind als hij niet steeds haantje de voorste wil zijn. Ook daar is genade voor nodig.

Hij is toornig. En dat was geen toorn, als opwelling uit de boosheid des harten. Neen, hij was vertoornd om dat en Job en de drie vrienden de ere des Heeren aantasten.

Tegen Job, zo zegt het Woord des Heeren, werd zijn toorn ontstoken, omdat hij zijn ziel meer rechtvaardigde dan God. En hierin kunt ge wel bemerken, al was hij de jongste, dat hij oefeningen in het genadeleven had opgedaan, en goed geleerd had wat de mens was, maar ook kennis verkregen had aan de rechtvaardigheid Gods. Iets wat in onze dagen zo veel ontbreekt. Immers, het getal der mensen dat Godskennis en zelfkennis verdreeg (en let wel: dat gaat voor Christuskennis) wordt al maar kleiner. De Heere drijve er maar mee in de nood voor Hem.

Maar hij was ook toornig op die drie vrienden. Immers, zij hadden geen antwoord meer. Hun mond was gestopt. Maar ze dachten er niet aan hun lelijke woorden terug te nemen. Neen, ze gingen door, en verdoemden Job.

En nu is het nood geworden bij Elihu. Neen, deze man is niet maar klakkeloos aan het veroordelen gegaan. Hij moet spreken! Hoort hem zeggen: Ik zal spreken, opdat ik voor mij lucht krijge; ik zal mijn lippen openen en zal antwoorden.

Elihu heeft de vrienden niet hatelijk geantwoord, maar hij heeft hun wel scherp voorgehouden dat ze met totaal gebrek aan liefde voor Job hebben gesproken, en deden alsof ze in de Raad des Heeren gezien hadden.

Maar hij heeft ook Job voorgehouden waar het bij hem aan mankeerde. Job vond dat hij de tuchtroede des Heeren niet verdiend had. Ja, hij verhief zich tegen zijn Maker, die hem zoveel weldaden had bewezen.

Diep smartte het deze vriend dat Job zo zichzelf tegenover den Heere trachtte te rechtvaardigen.

O. hij weet wat er bij zijn vriend van binnen omgaat, en hij zegt het hem ook onomwonden! Want Job had zich vermeten om de Heere ter verantwoording te roepen. Luister maar wat hij gezegd had: “ik ben rein zonder overtreding, ik ben zuiver en heb gene misdaad; zie, Hij vindt oorzaken tegen mij, Hij houdt mij voor Zijnen vijand.”

En we zullen toch moeten erkennen: dat waren vreselijke woorden en beschuldigingen die Job tegen de Heere uitte. Moge de Heere ons geven maar niet hoog daar tegenover te staan en te menen dat het met ons, na alle genade die we zouden ontvangen hebben, beter gesteld is. Want als werkelijk de Heere ons bezoekt met de roede en Zijn hand zwaar op ons is, dan is het een wonder als we nog niet in groter bitterheid uitbreken als Job.

En nu gaat Elihu niet heen om Job te vervloeken of om hem net als de andere vrienden te veroordelen en nog meer ellende op zijn rug te leggen. Neen, hij gaat zijn vriend onderwijs geven. Hij gaat hem zeggen wat er bij Job aan mankeert. En dat niet omdat de Heere hulp nodig had om Job op zijn plaats te brengen, of dat Elihu de Heere een handje wil hebben. Integendeel.

Het vermaan dat hij tot Jon gaat spreken, komt uit de liefde van zijn ziel. In de eerste plaats ten aanzien van de heilige deugden des Heeren, maar ook uit liefde tot zijn vriend, die zo op het verkeerde pad terecht gekomen is, en in een garen verward zit, waar hij uit zichzelf nooit meer uit kan komen.

Kostelijk, als we zo’n vriend of vriendin hebben. De Heere kan aan hun woorden een rijke zegen verbinden, als dat Hem behaagt. Volgende maal dan iets over de tekst–woorden die boven deze meditatie staan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen