Het veel besproken kerkelijk huwelijk te Haarlem

Op de schriftelijke vragen van het Tweede Kamerlid de heer Scheps, gesteld aan de minister van Justitie, over een eventuele overtreding van artikel 449, 1ste lid, van het Wetboek van Strafrecht door een bedienaar van de godsdienst te Haarlem, heeft minister Donker geantwoord.

In dat antwoord verklaart de minister, dat het inderdaad waarschijnlijk is, dat op 22 Januari 1955 in de Mariakapel te Haarlem door een bedienaar van de godsdienst een kerkelijk huwelijk is voltrokken, zonder dat in overeenstemming met artikel 136 van het Burgerlijk Wetboek de partijen aan de bedienaar van hun eredienst hebben doen blijken, dat hun huwehjk ten overstaan van de ambtenaar van de burgerlijke stand was voltrokken. In deze zaak is, aldus de minister, thans een onderzoek tegen een onbekende dader gaande. Omtrent de verdere vervolging kan uiteraard eerst worden beslist na de identificering van de verdachte.

Tot zo ver het antwoord van de minister. De minister spreekt in zijn antwoord er van, dat het inderdaad waarschijnlijk is, dat er een huwelijk is gesloten, waarbij artikel 449, 1ste lid, van het Wetboek van Strafrecht door een bedienaar van de godsdienst te Haarlem is overtieden.

Aan dit feit zelf behoeft niet getwijfeld te worden. Inderdaad is er in Haarlem een huwelijk gesloten, waarbij genoemd artikel van het Wetboek van Strafrecht is overtreden. Zelfs van R.K. zijde is het nooit ontkend of tegengesproken, dat een persoon, die dertig jaar getrouwd was en overeenkomstig de Nederlandse wet nog steeds getrouwd is met een vrouw, die van hem niet wilde scheiden, nadat hij als lid tot de R.K. kerk was overgegaan, van R.K. zijde kerkelijk met een andere vrouw in het huwelijk verbonden is. Dit is inderdaad geschied. Doch deze affaire kan het licht niet verdragen. Het is een duistere praktijk — zoals er wel meer door Rome en zijn aanhangers bedreven worden — in alle opzichten een werk der duisternis, zoals de ontvoering van Anneke Beekman er ook één was.

Ook in het Haarlemse geval schijnen politie en justitie het hoofd te stoten op een muur van onwetende mensen. Uit het antwoord van de minister van Justitie valt althans af te leiden, dat de dader nog steeds onbekend is.

Volgens de leer en wetten van de R.K. kerk is de dader niet stiafbaar, heeft hij niets strafbaars gedaan, waar hij een man kerkelijk in het huwelijk verbond, die nog steeds naar de wet van de staat met een andere vrouw gehuwd was, en beging hij geen kwaad als hij de Nederlandse wet schond. Ook in deze is ons weder zulk een overtuigend bewijs geschonken, dat bij de R.K. de kerk boven de staat gesteld wordt en dat, als het tot meerdere eer van de kerk dient, zij er volstrekt geen been in zien om de wetten van de staat met voeten te treden, ja, dat zij, als het er op aan komt, het zó ver willen brengen, ook in ons land, dat een ieder desnoods gedwongen zal worden voor zijn paus te bukken en te buigen.

Het Haarlemse huwelijk moge voor vele protestanten een waarschuwend baken zijn om hiui lauwheid eens af te leggen, waar Rome er alles voor inspant om in ons land aan de macht te komen en om de pauselijke vlag weer boven ons land te laten wapperen, waaraan dan elke Nederlander de nodige eerbied zal hebben te betonen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen