Buitenlands Overzicht

Onze tijd kenmerkt zich onder meer door een schrikkelijke vergoding van de mens. Wat al verwachtingen heeft men van een „sterke man" gehad ! Hoe bedrogen is men daarmede uitgekomen! Hoe hoog heeft men in het bijzonder de rede van de mens al niet aangeslagen! Indien maar eenmaal de rede van de mens de wereld zou besturen, dan zou alle onheil weldra van de aardbodem verdwenen zijn — zo heeft men op allerlei wijs en in allerlei toonaarden geprofeteerd. Nu, de rede van de mens is thans schier zeker allerwege aan 't woord. In de organisatie der Verenigde Naties en in tal van Regeringen bovendien nog kent en erkent men geen ander leidsman dan 't zogenaamde gezonde verstand. Naar diens inzichten wordt er vrij algemeen geregeerd. Doch nu de proef op de som genomen is, wat is er van al die hooggestemde profetieën over de rede en het dusgenaamde gezonde verstand van de mens geworden? Wat heeft het de mensheid gebracht en wat brengt het haar op de dag van heden? Zo veel ellende als onze tijd ons te aanschouwen geeft, is er in al de eeuwen voor ons op het aardrijk schier niet in zulk 'n grote mate waar te nemen geweest. Bovendien, welk een haat en nijd, wrok en wrevel heerst er thans alom. In menig land leeft men als het ware thans op voet van oorlog. Bijvoorbeeld in Frankrijk, waar het staking op staking geweest is en waar ook thans nog de uiterste verdeeldheid heerst. Het is waar, dat het er thans ogenschijnlijk veel rustiger is dan een paar weken te voren, maar het is slechts schijn. De partijen toch staan er nog fel tegenover elkander. De regering heeft het heft in handen weten te houden en zijn anti-inflatie wetten, zij het ook met een betrekkelijk kleine meerderheid, er door weten te krijgen, maar het blijft er broeien. De brandstof ligt er hoog opgestapeld en er is niet zoveel voor nodig, dat het in brand gestoken wordt en de vlammen er hoog uitslaan. In Palestina heerst op tal van plaatsen een complete burgeroorlog, de ene gewelddaad volgt aldaar regelmatig de andere op. Brandstichtingen, gevechten en bomaanslagen zijn er aan de orde van de dag. Dezer dagen nog probeerden Joodse terroristen de omsingeling te verbreken, welke de Arabieren al een week lang om een Joodse wijk in het oude Jeruzalem hadden gelegd. Zij beproefden zulks met een gesloten Britse pantserauto. Daarbij wierpen zij bij de Jaffapoort te Jeruzale-f^, een bom onder een groep Arabieren, ' met gevolg dat er onder hen veertien doden vielen. De terroristen slaagden echter niet in hunne poging om de omsingeling te verbreken. Integendeel. Zij werden tot de aftocht gedwongen. Op hun vlucht werd hun auto door een handgranaat onklaar gemaakt. Het einde van deze poging was, dat ook drie Jo^en haar met hun leven hebben moeten bekopen. Soortgelijke gevechten, waaraan zelfs vrouwen deelnemen, behoren allerminst tot de zeldzaamheden. Gedurig komen zij voor. Daarbij heeft al menigeen het leven gelaten. Volgens officiële opgave sedert 29 November 1947, (de dag waarop de organisatie der Verenigde Naties het verdelingsbesluit nam), al niet minder dan 621 personen. Ook in h«* voormalige Brits-Indië zijn de g-\) vechten niet van de lucht. Zo ook in China, waar, de burgeroorlog met onverminderde kracht voortduurt. Eveneens wordt er in Griekenland nog gevochten. Aldaar hebben de communistische benden een aanslag gepleegd op de grensplaats Konitza. De aanval liep echter op een mislukking uit. In wilde vlucht zochten de verslagen communisten hun heil in Albanië. Zij werden daarbij achtervolgd door de strijdkrachten van de Griekse regering. Deze regering laat tot dusverre niet met zich spotten. Zij schijnt er alles op gezet te hebben om de communistische aanvallen de kop in te drukken. Dit zou men tenminste kunnen afleiden uit het feit, dat zij 40.000 geweren met toebehorende ammunitie van Engeland overneemt. Dat Amerika en Engeland hierbij niet werkeloos toezien, maar Griekenland de nodige hulp bieden, blijkt telkens en telkens weer. Zo zendt Amerika niet alleen geld, maar ook officieren, die het Griekse leger moeten opleiden en de Griekse soldaten de nodige instructies moeten geven, hoe zij de van uit Amerika gezonden wapens moeten hanteren. Het heeft er alles van weg, dat Amerika in deze doorzet en er veel voor over heeft om aan de communistische rebellie spoedig een einde te maken. Hetgeen volgens generaal Livesay, het hoofd van de gecombineerde Amerikaanse staf in Griekenland in het late voorjaar van dit jaar reeds het geval zal kunnen zijn indien het Griekse leger met 12.000 man versterkt vs^ordt en tevens het Griekse nationale verdedigingscorps op 100 bataljons wordt gebracht. Of het echter zo vlak zal verlopen als deze generaal zich voorstelt, is de grote vraag. Men kan toch met stellige zekerheid aannemen, dat Sovj et-Rusland zich in deze ook zal doen gelden en ook ten deze zijn doeleinden zal najagen, gelijk het die in heel de Balkan onverdroten najaagt. Daarvan levert de Roemenische Koningskwestie het sprekend bewijs. De Roemeense Koning, die thans naar Zwitserland is uitgeweken, heeft toch door het Russische drijven gedwongen afstand van de troon gedaan. Ook wijst het feit, dat generaal Tito eigenmachtig enkele ministers in Joego-Slavië heeft afgezet en door andere, Rusland meer dienstwillige bewindslieden heeft doen vervangen, er op, dat Sovjet-Rusland zijn macht en invloed op de Balkan wil vestigen en blijvend handhaven. En waar dat het geval is, daar zal de Sovjet-Unie er stellig ook alles op zetten om in Griekenland zijn gezag te doen gelden.

Tenslotte nog een enkele opmerking over Amerika en Duitsland. Preside> ^t Truman staat er op, dat zijn ï^apees herstelplan ongewijzigd wordt uitgevoerd. Zijn Minister van Buitenlandse Zaken, Marshall, drong daar ten minste met kracht op aan. Bij de congressionele behandeling van het Europees herstelplan zeide hij in een krachtige verdediging van dat plan: „gij moet aan dat plan ongewijzigd en onvoorwaardelijk voldoen of anders is het beter dat gij in het geheel niets doet." Hij gaf bii die verdediging er blijk van dat hij hooggestemde verwachtingen van dat plan had, waar hij verklaarde, dat het zeer wel mogelijk zou zijn, dat, indien de economische toestand inWest-Europa door de uitvoering van het herstelplan gestabiliseerd zou worden, Sovjet-Rusland zich bereid zou tonen om een vredesverdrag voor geheel Duitsland te tekenen op vfijp., , Westelijke mogendheden aannem'erijke voorwaarden. Of de verdiensten van 't herstelprogram alzo niet te hoog aangeslagen zijn, mag met recht betwijfeld worden. Het blijkt echter hoe langer hoe meer, dat men er in Amerika grote waarde aan hecht. De kans is dan ook groot dat het plan in weerwil van felle bestrijding, ongewijzigd wordt aangenomen.

Over Duitsland nog dit. Dezer dagen heeft een speciale conferentie van Duitse minister-presidenten en Duitse functionarissen uit de Brits-Amerikaanse zone besloten de door het Brits-Amerikaanse bestuur ingediende zes voorstellen met enkele kleine wijzigingen te aanvaarden. Volgens deze voorstellen zullen de beide zones op financieel en economisch gebied tot eenheid worden.

Ook in die zones ontwaart men tegenwoordig de communistische invloed. Deze zet tot stakingen aan, welke thans in genoemde zones een vrij grote omvang aangenomen hebben en als de communisten hun zin krijgen nog veel en veel groter omvang zullen aannemen. Een invloedrijke communist heeft toch verklaard, dat men aan het begin van een grote strijd staat, welke zich niet zal mogen bepalen tot een snede brood, doch op hoger politiek niveau dient gebracht te worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen