Buitenlands Overzicht

De Heere Jezus sprak eenmaal in de Bergrede; „Een kwade boom brengt voort kwade vruchten". De praktijk des levens bevestigt deze woorden dag aan dag. In het klein en in het groot. In het leven van de enkeling en in dat der volken. De ongeloofstheorieën hebben in menig volk diepe wortelen geschoten. Voorspeld werd, dat er heerlijke vruchten veui geplukt zouden worden. Als deze theorieën in daden werden omgezet, dan zou er een heerlijke toekomst aanbreken. Wat leert ons echter de uitkomst? Juist het tegendeel van wat voorspeld, is, is gekomen. De nood is hoger geklommen dari ooit te voren. De verwarring kent in menig land schier geen grenzen. De liefde is verkoeld en de ongerechtigheid vermenigvuldigd zich. Partijschappen, die elkander fel en heftig bestrijden, ontwaart gij bijna in elk land. Niet het minst in Frankrijk, In dat land toch staan de partijen scherp tegenover elkander, zodat zelfs het uitbreken van een burgeroorlog er niet ondenkbeeldig is. Daartoe hebben de voortdurende stakingen hel hunne bijgedragen. De productie is daardoor sterk gedaald. Een geregelde gang van zaken is er daardoor vrijwel ondoenlijk geworden. Begrijpelijkerwijs heeft dat bij een groot deel der bevolking een bittere ontstemming te weeg gebracht. Dat deel is de Regering, die telkens en telkens weer aan de eisen der stakers heeft toegegeven, hartsgrondi^g moe geworden. Al dat toegeven is er trouwens ook de oorzaak van geworden, dat de ene staking de andere regelmatig opvolgde. Nauwelijks was de ene loonsverhoging toegestaan of daar volgde een nieuwe eis tot loonsverhoging. Zo zijn er op het ogenblik van wege de vakverbonden alweder nieuwe eisen tot een belangrijke loonsverhoging gesteld.

Het merkwaardige hierbij is, dat het in de diepste grond der zaak feitelijk* niet om loonsverhoging gaat. Te recht zeggen zeer velen in Frankrijk en ook daar buiten, dat de stakingen in werkelijkheid niet anders dan politieke stakingen zijn, alle met het doel in het leven geroepen om de Franse Regering het bestaan onmogelijk te maken en de bestaande chaos nog te vergroten. De vakverbonden zijn in Frankrijk geheel jnder communistische invloed en bestuur gekomen. De communisten gebruiken hen als een machtig wapen teigen de Franse regering en de thans bestaande toestand, welke zi)

omver willen werpen om zo doende de macht in handen te krijgen. Hoewel de Freinse regering dit zeer wel ziet, is zij daartegen niet opgetreden zoals zij daar met alle beslistheid had tegen op moeten treden. Het is er zelfs ver vandaan. In plaats van zulks te doen heeft zij de ene concessie na de andere gedaan. Dit heeft onder een zeer groot deel der Franse bevolking een geweldige ontstemming te weeg gebracht. Daar uit kan alleen de verbluffende stembuszege, welke generaal de Gaulle bij de dezer dagen gehouden gemeenteraadsverkiezingen behaald heelt, verklaard worden. Anders had het niet kunnen bestaan, dat een partij als die van De Gaulle, welke nog maar kort geleden is opgericht, nu reeds 40 procent der kiezers tot zich had kunnen trekken. De uitslag der verkiezingen heelt dan ook alle verwachtingen en voorspellingen verre en verre overtroffen. Niemand in heel Frankrijk, zelfs niet één uit de aanhang van De Gaulle, had zo iets verwacht. Dè verkiezingen hebben feitelijk een radicale ommekeer in de politieke verhoudingen gebracht. De middenpartijen leden daarbij de zwaarste verliezen en hebben daarbij hun betekenis zeer zien verkleinen. De r.k, partij, welke bij de laatste verkiezing, welke nog niet zo lang geleden gehouden is, nog het grootste aantal stemmen op zich verenigd zag, behaalde bij deze verkiezing slechts om en bij de 10 procent. Het frapperende bij deze gemeenteraadsverkiezingen is, dat De GauUe in vele grote steden, bij voorbeeld in Parijs, de absolute meerderheid wist te behalen. De communisten konden nog op vrijwel gelijke sterkte blijven, wat op zichzelf reeds voor hen met een nederlaag gelijk staat, daar stilstand in deze achteruitgang betekent.

De uitslag der verkiezingen heeft niet nagelaten in Frankrijk een diepe indruk te maken, zelfs op de regering. Ramadier heeft zich genoodzaakt gezien, nadat er een hele nacht in de ministerraad over gedelibereerd is geworden, zijn ministerie tot op de helft te verkleinen, op­ dat dit volgens zijn bewering krachtiger en doeltreffender zou kunnen optreden. En dit is niet het enige, waartoe hij zich verplicht zag. Hij heeft zich genoopt gevoeld om de Kamer 14 dagen vroeger bijeen te roepen dan oorspronkelijk bepaald was. Reeds Dinsdag 28 October zal hij met zijn nieuw gevormd kabinet voor de Kamer verschijnen en dan een motie van vertrouwen indienen. Zijn positie is wel uiterst moeilijk en hachelijk. Het Algemeen Vakverbond heeft namelijk nu al weer verhoging der lonen geëist. Wordt deze ingewilligd, dan zal dit een nieuwe verhoging, der prijzen met zich brengen en tevens het begrotingsevenwicht en de Franse franc ^n gevaar brengen; wordt zij geweigerd, dan .. wij hebben hier een nieuw bewijs, hoe afkeurenswaardig en verderfelijk de staking is — is er van communistische zijde gedreigd met een spoorwegstaking en vrij algemene stakingen.

Wat De Gaulle betreft — velen onder zijn aanhang hebben er bij hem op aangedrongen, dat hij, nu de stembus zo duidelijk gesproken heeft, de teugels van het bewind in handen zou nemen. Hij heeft dit echter met beslistheid geweigerd, verklarende, dat hij slechts de wettigeweg wil bewandelen. Daarbij heeft hij tevens te kennen gegeven, dat zijn optreden met een grondwetswijziging gepaard moest gaan. Nu reeds geeft men hem van communistische zijde na, dat hij als een soort Hitler wl optreden, hetgeen licht te begrijpen is, daar hij de strijd tegen het communisme en Sovjet-Rusland heeft aangebonden.

Is de verdeeldheid in Frankrijk groot, in 3e organen van de Verenigde Naties niet minder. Daar is de ruzie opnieuw uitgebroken. In schier nog heftiger mate dan te voren. Het was bij de gelegenheid van de behandeling van de Griekse kwesti: Van Russische zijde stak men daarbij weder op de welbekende wijze van wal. Dit had ten gevolge, dat één der vertegenwoordigers de Russen niet minder dan aarthuichelarij I

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen